وادیسیزدهم نکته بسیار مهمی را مطرح میکند و به ما میآموزد که پایان هر نقطه، سرآغاز خط دیگری است.
هر دورهای تمام میشود، دورهای دیگر آغاز میشود. اگر دوره تحصیلات به پایان میرسد دوره دیگری آغاز میشود؛ اگر زندگی به پایان میرسد به شکل دیگری آغاز میشود. هر پایانی به منزله آغاز دیگری است و اگر پایانی در کار نباشد، آغازی نیز نخواهد بود. بنابراین از پایان نباید دلتنگ و یا ناامید باشیم بلکه بایستی آماده آغاز دیگری باشیم.
وادیسیزدهم موضوعی را برای ما تشریح میکند که با یادگرفتن و حرکتکردن به ما کمک میکند؛ خیلی از حقیقتهای زندگی را بپذیریم. به اعتقاد من این وادی به نوعی وادی پذیرش است.
وادیسیزدهم به من امید میدهد که پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگریست. ما اگر میخواهیم کاری را شروع کنیم، ابتدا باید حرکت کنیم و تلاش کنیم تا به آن چیزی که میخواهیم برسیم.
محبت با قلم آغاز میشود، قلم خیلی با ارزش است؛ حتی خداوند هم در قرآن از قلم یاد کرده است. در این وادی عنوان شده که هیچ بشری قدرتی ندارد مگر اینکه از طرف خداوند اذن آن داده شود و هر کس به میزان سواد، درک و دانایی خود میتواند از این قلم استفاده کند و اثری جاودان را به یادگار بگذارد.
نکته مهم دیگر در این وادی این است که تغییرات باید اندکاندک ایجاد شود تا نتیجه دلخواه به وجود آید؛ مثلا فرد الکلی یک شبه به فرد سالم و متعادل تبدیل نمیشود؛ هر مرحلهای که تمام میشود، مرحله تازهای آغاز میشود. نکته ظریف و بسیار مهمی که در این آغاز و پایانها مطرح میشود این است که چگونه مراحل، دورهها و مقاطع را به پایان میرسانیم؛ زیرا این چگونگی و یا کیفیت پایان در کیفیت آغاز نقش بسیار مهمی دارد.
خیلی ساده اگر بخواهیم اشاره کنیم؛ باید بگوییم که خطبهخط داستان زندگیمان را خودمان مینویسیم؛ اگر خطی را خوب بنویسیم و به پایان ببریم، خط بعدی را نیز خوب شروع خواهیم کرد. این مسئله تماما در اختیار ماست که خط بعدی را چگونه بنویسیم از هماکنون تعیین میکنیم خطوط بعدی زندگی ما چگونه باشد؛ آیا سرشار از شادی و موفقیتها باشد، پر از غم و اندوه باشد و یا بار منفی و شکست همراه داشته باشد.
اگر تاکنون داستانی مصیبتبار را برای زندگی خود نوشتهایم؛ از این پس میتوانیم درست و آنطور که دوست داریم، بنویسیم. وادی سیزدهم به ما میآموزد که همیشه بایستی در آماده باش کامل برای رویدادهای زندگی باشیم و بدانیم که بعد از هر پایان آغاز دیگری است که شروع میشود و هیچ وقت پایانی بدون آغاز دیگری وجود ندارد.
داستان زندگی ما هیچوقت تمام نمیشود؛ همیشه جاری و ساری است و ما همیشه خواهیم بود، اما چگونه بودن، چگونه ادامهدادن، چگونه به پایان رساندن و چگونه آغازکردن است که بسیار مهم است. اگر در صراطمستقیم باشیم، قوانین زندگی را بدانیم، به مسئولیتهای خود واقف باشیم و کارمان را درست انجام دهیم، قدر مسلم اکثر این پایانها و آغازها دلچسب و شیرین خواهد بود.
خداوند به انسان اختیار داد تا خودش راهش را انتخاب کند و در این راه مشکلات زیادی همیشه سر راه انسان سبز میشود؛ مهم این است که از چه راهی، سعی به حل مشکل داشته باشیم.
در این وادی از سه خط اصلی عقل، عشق و ایمان صحبت شده است؛ اگر هر کدام از این خطوط به درستی کار نکنند، یک جای کار میلنگد و انسان به صلح و آرامش نمیرسد. باید دانست زندگی ادامه دارد و با پایان هر مرحله، مرحلهای دیگر آغاز میشود.
حیات همیشه جاری است زیرا با توقف، زوال اتفاق میافتد. آب اگر در یک گودال از حرکت بایستد تبدیل به مرداب متعفن میشود ولی اگر جاری شود در مسیر خود حیات میبخشد.
من در این وادی یاد گرفتم اگر روزی احساس رکورد و سکون کردم؛ با کسب آموزش و آگاهی وارد مرحلهای دیگر شوم اما اینبار با عبرتگرفتن از تجربیات گذشته، سعی کنم دیگر به آن دنیای راکد و تاریک برنگردم. وادیسیزدهم به من عشق و امید را آموخت؛ این وادی من را به داشتن زندگی موفقیتآمیز در آینده امیدوار میکند و به من میفهماند آغازهای بیشماری در انتظار من است.
در وادیسیزدهم نوشته شده؛ مشکلات به گونههایمختلف همیشه وجود دارد ولی مشکل یا مسئله اصلی آن است که ما چگونه و از چه راهی برای حل این مشکلات اقدام نماییم و تا زمانی که حلکردن مشکلات را فرابگیریم و به گونهای عمل کنیم که در مسیر راهمان مشکل جدید را خلق نکنیم؛ آنگاه خواهیم فهمید که تمام آوارگیهای انسان، به علت نبودن تفکر و اندیشه در آنهاست.
انشاالله با مطالعه و عملکردن به وادیسیزدهم بتوانیم خطوط زیبای عشق، عقل و ایمان را در زندگی خود ترسیم کنیم.
منابع: سیدی وادی سیزدهم، سایت کنگره۶۰، تجربیات خودم
نویسنده و رابطخبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر عاطفه (لژیون هشتم)
ویراستار: همسفر پرتو رهجوی راهنما همسفر آسیه (لژیون یکم) دبیرسایت
ارسال: همسفر زری رهجوی راهنما همسفر سودابه (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی عمان سامانی
- تعداد بازدید از این مطلب :
167