سفر اول سرآغاز سفر دوم است

ابتدا خدا را شکر می‌کنم که در کنگره۶۰؛ آموزشگاه انسان سازی قرار گرفتم. این چهارده وادی مثل ساختن ساختمان است، همانطور که در بنای ساختمان در هر مرحله، کاری انجام می‌شود تا بنا تکمیل شود،در هر وادی نیز به ما آموزشی داده می‌شود تا به یک انسان واقعی تبدیل شویم و چیزهایی که نمی‌دانیم و یا به سبب قرار گرفتن در برابر مسائل مختلف فراموششان کرده‌ایم را بیاموزیم.

این وادی به ما می‌گوید: رسیدن به آخر راه به معنای پایان نیست بلکه پایان هر راه نشانگر آغاز یک راه جدید است و این راه‌ها تا ابد ادامه دارند و همیشه باید تلاش کرد. گذشته‌ها دیگر گذشته‌اند و قابل تغییر نیستن نباید بخاطر گذشته‌ها و اشتباهاتی که داشته‌ایم امروز را با ناراحتی بخاطر روزهای گذشته از دست بدهیم.
از حالا به بعد را خودمان تعیین می‌کنیم که چگونه باشد؟ پر از شادی و موفقیت یا پر از غم و اندوه. ممکن است در تفکراتمان این طور جا افتاده باشد که هر چقدر هم تلاش کنیم و هدف داشته باشیم بلاخره که چی؟یک روز همه چیز به پایان می رسد. این افکار در ما حس ناامیدی ایجاد می کند مثلاً، کسی که ادامه تحصیل می‌دهد با نزدیک شدن به پایان دوره می‌گوید که چی بلاخره که تمام می‌شود، در صورتی که پایان این دوره سرآغاز دوره ای جدید است و به شکلی دیگر آغاز می‌شود.

از پایان نباید دلتنگ بود بلکه امیدوار برای آغازی دوباره باشیم. در سفر اول با به تعادل رسیدن جسم، روان و جهان‌بینی هر چند به درمان کامل می‌رسد، اما برای رسیدن به تعادل بیشتر باید در سفر دوم نیز همانند سفر اول با توان بیشتر پیش رفت. نباید فکر کرد که سفر من به پایان رسید و دیگر همه چیز تمام شد، خیر، بلکه سفر اول سرآغاز سفر دوم است. بعضی‌ها زندگی را بد شروع می‌کنند و بد ادامه می‌دهند و فکر می‌کنند زندگی همین‌گونه است در صورتی که اینطور نیست ما خودمان هستیم که باعث می‌شویم زندگی را بد شروع کنیم و پایان بدی در انتظار ما باشد. انسان باید همیشه در آماده باش کامل باشد تا می‌تواند از کنگره آموزش بگیرد و آن‌ها را کاربردی کند تا روزهای بهتری را رقم بزند.

اگر در صراط مستقیم باشیم و قوانین زندگی را رعایت کنیم روشن است که پایان و آغازهای دلچسب و شیرینی خواهیم داشت. وقتی در راه درست قدم برداریم خدا نیز بهترین‌ها را به ما خواهد داد. در تمام این راه‌ها، آغاز و پایان‌ها، راهنماها روشنگر و نشان دهنده راه هستند آن‌ها تمام این راه ها را رفته‌اند و تمام این مشکلات را پشت سر گذاشته‌اند و کلید حل مشکلات را می‌دانند. یکی از قوانین کنگره فرمانبرداری است، اگر مسافران به سخنان راهنماها  گوش بدهند و انها را کاربردی کنند، پایان راه برایشان شیرین و پر از موفقیت خواهد بود. اگر نافرمانی کنند و فکر کنند خودشان همه چیز را می‌دانند مطمئنا پایان خوشی نخواهند داشت و پر از غم و اندوه خواهد بود. در درمان اعتیاد هر چند این راه سخت باشد با فرمانبرداری پایان  شیرینی در انتظار خواهد بود.

این وادی به من می‌آموزد که در هیچ مرحله از زندگی نه تنها پایانی ندارد بلکه سرآغاز مرحله بعدی است، پایان نوزادی آغاز کودکی، کودکی آغاز نوجوانی، پایان نوجوانی آغاز جوانی، پایان جوانی آغاز پیری و پس از پیری مرگ است که مرگ آغازی برای وارد شدن به جهان بعدی است که زندگی در بعد دیگر ادامه دارد. انسان برای تکامل به این جهان آمده و باید این خطوط زندگی را مرحله به مرحله طی کند تا به هدف برسد. خداوند این جهان هستی را هوشمندانه و با حساب، کتاب دقیق خلق کرده است. هر موجودی بیهوده نیست و چرخه زندگی ادامه دار است، دانستن این مطلب بیانگر این است که سکون وجود ندارد و همه چیز در حرکت است و این حرکت با تلاش و کوشش  به موفقیت می‌رسد. امیدوارم همه انسان ها پایان خوبی داشته باشند، از کنگره۶۰ و راهنمای خوبم تشکر می‌کنم.

منبع: اپلیکیشن دژاکام

رابط خبری: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون ششم)

تایپ: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون ششم)

ویرایش و ارسال: همسفر معصومه نگهبان سایت 

همسفران نمایندگی ساوه