جلسه ششم از دوره دهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، ویژه مسافران نمایندگی یوسف، با استادی راهنما مسافر بهزاد، نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر ایمان با دستور جلسه " در کنگره60 چگونه قدردانی میکنیم؟ " روز چهارشنبه 17 بهمن ماه 1403 ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
در مورد قدر و اندازه و دستور جلسه ، همه میدانیم که اندازه و قدر یک معنا میدهد، قدر یعنی اندازه دانستن، فهمیدن میزان و طبق فرمایش آقای مهندس یعنی هندسه دانستن.
یعنی من بدانم که اندازه آن چیزی که به من داده شده و اندازه کاری که باید انجام دهم چقدر است. آیا من قدر و اندازه آن عملی که برای من انجام شده است را میدانم یا نمیدانم.
کار و شغل من به صورتی است که از ساعت پنج صبح تا نه شب مشغولم و در طول روز ممکن است خسته شوم، چون کارم هم فیزیکی و هم فکری است. امروز یک آن ایستادم و گفتم خدایا شکرت که اجازه دادی من راه برم، اجازه دادی حرکت کنم، اجازه دادی زندگی خوبی داشته باشم، از همان لحظه که گفتم خدایا شکرت، حالم عوض شد و با حس و انرژی به فعالیت و کارم ادامه دادم. در شعبه هم همینطور است، وقتی میآیم شعبه، قدردان آن هستم، قدردان لژیون هستم.
حتما شنیدید که میگویند فلانی نمکنشناس است، یعنی قدر آن چیزی که در اختیارش قرار داده شده، نمیداند. خود من باید به حساب خودم رسیدگی کنم که در مسیری که میروم نمک نشناس هستم یا قدردان؟ یک تفکر و رویکرد این است که وقتی وارد شعبه میشوم بگویم خدایا شکرت که امروز آمدم آموزش بگیرم و امروزم با دیروزم فرق میکند، حرمت، بهترین راه و نوشتارها را بعد از چند جلسه حفظ میشوم و رعایت میکنم، وقتی مشارکت میکنند و یا در لژیون که راهنما صحبت میکند دوتا مطلب یاد میگیرم و قدردان هستم و خروجی آن، این است که تا فردا شب با انرژی و شارژ هستم. رویکرد و تفکر دوم این است که قدردان نباشم، ای بابا باز باید بروم شعبه، باز باید سی دی بنویسم، چه جوری این ساعات را تحمل کنم، به جای گوش دادن به مشارکت بچهها، بروم یک سیگار بکشم یک چای بخورم؛ خروجی این رویکرد این میشود که با حال بد از شعبه میرود.
قدردان بودن باعث میشود کارهای من به خوبی پیش رود و تأثیر آن این است که از خودم، خانواده جبران خسارت کردهام و به جامعه نیز خدمت میکنم. در واقع قدردان بودن آن جبران خسارت را هم پوشش داد و حالم را خوب کرد. وقتی وادیها را یکی یکی پشت سر هم قرار میدهیم و طبق مطالب سیدیها که در سیدی عقبه مهندس فرمودند بهترین راه رد شدن از عقبهها، وادیها است. امید داشته باشم، مسولیتپذیر باشم، حرکت کنم، فرمان عقل را اجرا کنم و در نهایت به وادی چهاردهم برسم و کاری که انجام میدهم به خیر، خوبی و عشق و محبت ختم شود و آنگاه از آن عقبه سخت عبور خواهم کرد. قدردان بودن باعث میشود که در هنگام مشکلات کم نیاوریم و به قول آقای مهندس موجسوار خوبی باشیم و با یاد گرفتن وادیها و جهانبینی، علم و هنر زندگی، یک موجسوار خواهم شد که جبران خسارت کرده و روز به روز حالم بهتر خواهد شد. با آرزوی بهترینها برای شما، به افتخار خودتون دست بزنید.
![](/EditorFiles/Image/WhatsApp%20Image%202025-02-05%20at%2005_58_16.jpeg)
عکاس: مسافر امیر عکاس سایت
تهیه گزارش و ارسال: مسافر محمد خدمتگذار سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
42