از پایان نبایستی دلتنگ و ناامید باشیم

ششمین جلسه از دوره سوم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران دانیال اهواز به استادی ایجنت همسفر اعظم با دستور جلسه «وادی سیزدهم و تاثیر آن روی من (پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است)» روز شنبه ۲۰ بهمن ۱۴۰۳ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

وادی سیزدهم خیلی گسترده است و نمی‌توان در چند دقیقه در مورد آن صحبت کرد. من به چند نکته از آن اشاره می‌کنم. وادی سیزدهم می‌گوید که هیچ چیز در حال سکون نیست و همه چیز در حال چرخش و حرکت است و زندگی در حال جریان است. این وادی می‌گوید از هیچ پایانی دلتنگ و ناامید نباش؛ چون بعد از شب تاریک و ظلمانی صبح سپید و دل انگیز در انتظار تو است. اولین مطلبی که با نگاه اول از این وادی می‌توان به آن پی برد این است که می‌گوید اطلاعات هستی در تک تک اعضا و ذرات هستی حفظ می‌شود و مرگ، پایان هر چیزی نیست؛ بلکه حیات ادامه خواهد داشت و به شکل دیگری آغاز می‌شود و ما نمی‌توانیم نسبت به موقعیت فعلی خود بی تفاوت باشیم؛ بلکه در جایی دیگر و با مختصاتی دیگر به حیات‌مان ادامه خواهیم داد.

نکته‌ دیگر در این وادی اشاره به سیستم خمر است، که با انجام اعمال ارزشی و ضدارزشی باعث بهبود تا تخریبش می‌شویم؛ البته فقط اعتیاد روی این سیستم تخریب ایجاد نمی‌کند بلکه انجام هر گونه اعمال ضدارزشی و نادرست  این سیستم را از کار می‌اندازد، که متاسفانه در جامعه ما درصد زیادی از افراد سیستم خمر درستی ندارند. نکته‌ دیگر در این وادی این است که انسان باید بداند و آگاه باشد و درک کند، که هيچگاه از راه ضدارزشی و کج به ارزش‌ها نخواهد رسید و این از سخنان الهی می‌باشد که شبیه این جمله در قرآن هم بسیار وجود دارد و انتخاب مسیر درست، معمولا ترس‌هایی را در انسان بوجود می‌آورد؛ مثل دیر رسیدن به مقصد یا از دست دادن بعضی وابستگی‌ها که این باعث می‌شود انسان از مسیر درست خارج شود.

حیات ادامه خواهد داشت و  موقعیت فعلی ما، جایگاه بعدی ما را در حیات بعدی رقم خواهد زد و اگر مشکلات خود را در این حیات حل نکنیم در حیات بعدی در شرایط سخت‌تری مجبور به حل آنها خواهیم شد؛ پس ما باید مسؤلیت عملکرد و اعمال خود را بپذیریم و اگر بخواهیم در حیات بعدی آرامش داشته باشیم باید در این حیات و در این بعد به آرامش نسبی دست پیدا کنیم. اگر از دیدگاه اعتیاد بخواهیم به این موضوع بپردازیم، براساس پروتکل درمان DST در کنگره۶۰ مثلث درمان اعتیاد به سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی نامگذاری شده، که وادی سیزدهم در ضلع جهان‌‌بینی آن قرار می‌گیرد و اگر پیام این وادی را درست دریافت کنیم می‌تواند تغییر بزرگی در نوع نگرش ما بوجود بیاورد.

بر اساس تفکرات عامیانه خیلی از مسائل و موضوعاتی که ما دنبال می‌کنیم یک روز به پایان می‌رسند و چون از اتفاقات و وقایع بعدی آن تصویری نداریم؛ پس پایان آن کار را تمام شده می‌دانیم این تفکر باعث ایجاد ناامیدی در ما می‌شود. به طور مثال این تفکر در عبارت «خب بعدش چی » دیده می‌شود. وادی سیزدهم خط بطلان بر اینگونه تفکرات می‌کشد و می‌گوید اگر دوره‌ای تمام می‌شود دوره دیگر شروع می‌شود؛ اگر روزی به پایان می‌رسد روز دیگری آغاز می‌شود و اگر زندگی به پایان می‌رسد به شکل دیگری آغاز می‌شود. نکته مهمی که در این آغاز و پایان‌ها مطرح می‌شود این است که؛ چگونه این مراحل و دوره‌ها را به پایان می‌رسانیم؟ ما با رفتار و اعمال‌مان خط به خط زندگی خودمان را می‌نویسیم، اگر خطی را خوب بنویسیم و به پایان برسانیم خط بعدی را هم خوب شروع می‌کنیم. 

درست طی کردن مسیری که در آن هستیم برای شروع بعدی نقش مهمی دارد؛ زیرا چگونگی و یا کیفیت پایان در کیفیت آغاز نقش بسیار اساسی و مهمی دارد، مصداق بارز این موضوع سفر اول و چگونه طی کردن آن و شروع سفر دوم می‌باشد. شخص در سفر اول با وادی‌ها و قوانین بازی آشنا می‌شود و همزمان با جهان‌بینی، جسم و روانش هم به تعادل نسبی می‌رسد و در پایان سفر اول به وادی سیزدهم می‌رسد. پیام وادی سیزدهم، برای یک سفر اولی این است که پایان سفر اول پایان کار نیست؛ بلکه به معنی شروع و آغاز سفر دوم می‌باشد. درست است که پس از پایان سفر اول جسم، روان و جهان‌بینی به تعادل نسبی می‌رسند؛ ولی برای استحکام و ماندگاری این تعادل باید در سفر دوم هم  مثل سفر اول با تمام توان حرکت کرد.

وادی سیزدهم ما را امیدوار به ادامه حرکت در مسیر می‌کند و به ما یادآور می‌شود و وعده می‌دهد، که آغازهای زیادی در انتظارمان است. یک سفر اولی سفرش را تمام می‌کند و دیگری سفرش را شروع می‌کند، یکی به رهایی می‌رسد و نفر دیگر خودش را به عنوان تازه‌وارد معرفی می‌کند. سفر اول تمام می‌شود، سفر دوم شروع می‌شود و باید در جایگاه‌های خدمتی، خدمت را شروع کند. مثلا راهنما می‌شود و  رهجو جذب می‌کند که باید رهجویانش را به رهایی برساند، یکی به رهایی می‌رسد و دیگری وارد لژیون می‌شود و این داستان همینطور ادامه پیدا می‌کند. وادی سیزدهم به ما می‌آموزد پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است؛ اگر پایانی در کار نباشد آغازی هم نخواهد بود بنابراین از پایان نبایستی دلتنگ و ناامید باشیم، بلکه بایستی آماده آغاز دیگری باشیم.

نویسنده: ایجنت همسفر اعظم
عکاس: مرزبان خبری همسفر فروغ
ویراستاری و ارسال: همسفر ملیکا نگهبان سایت

همسفران نمایندگی دانیال اهواز