قدردان بودن و سپاسگذاری را باید به سه شکل انجام بدهیم

ششمین جلسه از دور اول ازسری کارگاه های آموزشی عمومی لژیون فیروزآباد فارس، ویژه مسافران و همسفران، با استادی مسافر زریر، نگهبانی مسافر کرم و دبیری مسافر اسماعیل با دستور جلسه « در کنگره۶۰ چگونه قدردانی می کنیم؟ » در روز چهارشنبه مورخه ۱۴۰۳٫۱۱٫۱۷ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.


خلاصه سخنان استاد:
شاکر و سپاسگزار خداوند هستم که با کنگره آشنا شدم و حال خوب و خوشی دارم. دستور جلسه « در کنگره چگونه قدردانی می کنیم؟ » هستش!!
من قبلا برای درمان باید مسافت صد و سی کیلومتر را می رفتیم شیراز! هم برای دریافت ot و هم برای حضور در جلسات، و چه هزینه هایی را باید متحمل می شدم. امروز خدا را شکر اینجا مکانی است برای من و سفر اولی هایی که تو  مسیر درمان هستن‌.
اول باید قدردان کنگره۶۰ باشم قدر این صندلی ها را بدانم من خودم  را می گویم اگر برگردم به گذشته خودم، حتی  آن زمانیکه مصرف کننده نبودم هیچ گونه آسایش و آرامشی نداشتم خب آن زمان من باید چقدر هزینه می کردم چقدر باید وقت می گذاشتم برای اینکه بتوانم خودم را نابود کنم برای اینکه بتوانم خانوادم را سرافکنده کنم برای اینکه آینده بچه هام را خراب کنم‌!! اصلا من حتی قبل از مصرف مواد هم این حال را نداشتم که الان در کنگره دارم.
من باید با خدمت کردن؛ چه خدمت مالی چه قرار گرفتن در جایگاهها بتوانم مشوق یک رهجویی باشم. قدردان بودن یعنی اینکه من ارزش اینجا را بدانم و فراموش نکنم که اینجا چی به من دادند. آقای مهندس دژاکام بعنوان کسی که خودش بنیان کنگره ۶۰ هست می گوید چیزیکه کنگره به من داده اصلا نمی توانم جبران کنم و هر سال هم یک میلیارد به کنگره کمک می کند. حالا من در برابر آقای مهندس اصلا حرفی برای گفتن ندارم.
قدردان بودن و سپاسگذاری را باید به سه شکل انجام بدهیم، در پندارمان یا فکرمان، در کردار یا در عملمان و بصورت تشکر زبانی!!
اگر همین دستور جلسه نبود همین آموزش‌های کنگره نبود آموزش‌های آقای مهندس نبود این سقف نبود و این خدمتگزاران اینجا نبودند این چرخه ادامه پیدا نمی کرد و همان ابتدا چند نفری دور هم جمع می شدیم و تمام می شد.
بابت همین قدردانی و اموزشهاست که من یا کس دیگری که اینجا  به رهایی رسیده یادش نرفته و خدمتگزار هستش! من شیراز به درمان رسیدم و در این رفت و آمد به شیراز همسفرم پا به پای من بود که از همسفرم تشکر می کنم من سه تا بچه هم دارم همیشه توی لژیون می گفتند همه یک همسفر دارند و زریر چهار تا!! وموقعی که می رفتیم تو لژیون جا نمی شد و همیشه همرام بودند. از اینکه سکوت کردین ممنونم خودتان را تشویق کنید.

خلاصه و تایپ: مسافر سعید۹ ( لژیون اول )
ویرایش: مسافر علی ( راهنما )
ارسال: مسافر آرمین ( خدمتگزار سایت )