کنگره معتاد ترک نمی‌دهد، کنگره استاد پرورش می‌دهد

کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره60 نمایندگی دامغان با استادی دیده‌بان محترم مسافر احمد حکیمی، نگهبانی مسافر موسی و دبیری مسافر حسین با دستور جلسه "در کنگره 60 چگونه قدر دانی می‌کنیم"پنج‌شنبه مورخه 1403/11/18 راس ساعت 17 آغاز به کار نمود.

سلام دوستان احمد هستم یک مسافر:

از خداوند سپاسگزارم که توفیق داد امروز در جمع شما در این نمایندگی حاضر باشم و به همه خدمتگزاران در این نمایندگی در بخش مسافران و همسفران خدا قوت می‌گوییم و امیدوارم خدمتی که انجام می‌دهند از این خدمت بهره‌‌مند شوند و همیشه جاری و ساری در زندگیشان باشد. تشکر و قدردانی می‌کنم از جناب آقای مهندس و خانواده محترم ایشان به جهت اینکه بستری که بوجود آوردند که، به نقطه‌ای برسیم که از حیات و زندگیمان استفاده لازم را ببریم و از تاریکی‌های مختلفی که انسان را در بر می‌گیرد و انسان به جهت عدم آگاهی وارد این تاریکی‌ها می‌شود، بتواند در ابتدا وارد نشوند و اگر هم وارد می‌شوند راهکارهایی باشد که بتوانند خارج شوند و با حال خوب زندگی کنند.

جناب مهندس صحبت‌های کلیدی در سی‌دی اخیر مطرح کردند، که اگر فردی به بقاء انسان اعتقاد نداشته باشد به جهانبینی کنگره نیز اعتقاد نخواهد داشت و اگر چه هم این فرد در کنگره حضور داشته باشد، تنها DST را به اتمام می‌رساند و از کنگره خارج می‌شود. اینها بعدا متوجه خواهند شد تا زمانی که هستی هست موجودی به نام انسان نیز هست و خواهد بود این قضیه خیلی به ما کمک خواهد کرد مخصوصا کسانی که در تاریکی اعتیاد هستند. همانطور که در وادی یازدهم نیروهای بازدارنده تمامی ترفندهایی که بلد بودند را بر سر انسان وارد کردند تا او را به بند بکشند، تا آن شخص هیچ نشانه‌ای از انسانیت را دارا نباشد، اما این نیروها آخرین ترفند خود که همان آخرین تیر ترکششان می‌باشد، برای به بند کشیدن و نابودی انسان بکار بردن و آن چیزی نبود جزء خمر، توجه داشته باشیم هر چیزی که این سیستم، یعنی خمر را از کار بیندازد، باعث می‌شود انسان در جهنم به سر ببرد و اسیر نیروهای بازدارنده شود. هر جا که سیستم بدن انسان از تعادل خارج شود، آنجا برای انسان جهنم است و فرقی نمی‌کند که آن شخص دارای چه جایگاه اقتصادی، تحصیلاتی یا اجتماعی می‌باشد در هر جایگاهی که باشد، اگر در آن جهنم قرار بگیرد مطمئناٌ حال خوبی را تجربه نمی‌کند.
حال این جهنم یعنی چه؟ یعنی عدم سلامتی، هم در صور آشکار و هم در صور پنهان، جهنم یعنی انسانی که همیشه نگران است، انسانی که سخت تغییر می‌کند. شخص هنوز درگیر اتفاقاتی است که در گذشته برای او پیش آمده و این اتفاقات و این مشکلات را مثل کوله باری با خود حمل می‌کند و فقط آن ضربه‌ها و مشکلات را می‌بیند و خوبی افرادی را که خیر او را می‌خواستند و به او لطف کردند را اصلا نمی‌بیند و فقط نا خالصی‌ها را در این کوله پشتی قرار داده این نمونه بارز شخصی است که در جهنم است. باید توجه داشته باشیم که سازندگی در آرامش است. به علت کوتاهی کار خود می‌خواهد بار این عملکرد ضعیف خود را بر روی دوش کنگره و راهنما بیندازد.

ما نمی‌توانیم به درمان برسیم ولی تغییر نکنیم، اصلا نمی‌شود، اصلا این امکان پذیر نیست.
هر ماده مخدری که شخص استفاده می‌کند و از سد خونی مغز عبور می‌نماید، مستقیم روی سیستم ایکس تاثیر می‌گذارد و به قسمت فرماندهی کار دارد. ولی سیگار که اینجوری نیست، سیگار تک تک سلول‌ها را درگیر می‌کند، اصلا در باور انسان نمی‌گنجد که 37 میلیارد سلول را آلوده به نیکوتین کرده است
شخص مصرف کننده سیگار همه شهر وجودی خود را مریض کرده است. فرد مصرف کننده دخانیات نه متوجه مرگ سلولی در خود می‌شود نه متوجه تولد سلولی اما از لحاظ جسمی و ظاهری کاملا تخریب مشخص است.
چرا اسم کنگره جمعیت احیای انسانی است؟ یعنی بازتوانی و تثبیت در مصرف کننده و رها شدن فرد در تمامی ابعاد.
باید توجه داشته باشیم که زندگی قانون دارد ، زندگی ارزش دارد، برای تغییر وقت بگذارید و تغییر را کامل کنید، یعنی برای خودت کار را کامل انجام بده.
الان چهار سال شعبه دامغان راه‌اندازی شده است و زمین دارید، خیلی از شعبات 10 سال است راه‌اندازی شده، ولی هنوز درگیر خرید زمین و تهیه پول می‌باشند، این یعنی نکته‌ای مثبت، یعنی رحمتی که شامل حال شما شده است، قدر این رحمت را بدانید. وقتی که ما در ساختمان خودمان حضور داشته باشیم نگاه‌ها به ما تغییر می‌کند و یکسری از افراد و مسئولین تازه می‌فهمند کنگره چه جور جایی است. کنگره معتاد ترک نمی‌دهد، کنگره استاد پرورش می‌دهد. در خارج از کنگره باید فانوس برداشت و یک انسان سالم پیدا کرد که نه سیگار بکشد و نه مصرف کننده باشد، نه اضافه وزن داشته باشد ولی ما در کنگره غالب یک انسان کامل و سالم را پرورش می‌دهیم.
درآخر توصیه‌ای به راهنماها به هیچ عنوان برای رهجویی که کارهای شما را انجام نمی‌دهد، وقت نگذارید. مهم نیست که تعداد 80 تا سفر اولی بشود 40 تا مهم این است که یشود الگوی درست. بنابراین قدردان باشیم و از کسانی که برای ما زحمت می‌کشند تشکر و قدر دانی کنیم و کار را وظیفه خود بدانیم. 

در ادامه رهایی مسافر محمد و مسافر صادق لژیون ششم 

راهنما : مسافر علی

تایپ و ویرایش: مسافر حسن لژیون چهارم
تصویر: مسافر یزدان لژیون ششم
تهیه و تنظیم: راهنما مسافر امین رفیعی لژیون یکم