برای داشتن هر چیزی باید بهای آن را پرداخت کرد

در برخوردهای اجتماعی یکی از عوامل محبت آفرین و تحکیم روابط، داشتن حالت و روحیه سپاسگزاری، قدردانی و حق‌شناسی نسبت به مردم است و اینکه قدردانی نه‌تنها بر روی فرد بلکه بر روی جامعه هم تأثیر مثبت می‌گذارد. زمانی که افراد یکدیگر را مورد تقدیر قرار می‌دهند فرهنگ احترام محبت در آن گروه یا جامعه شکل می‌گیرد. این امر باعث می‌شود که فضای مثبت برای تعاملات اجتماعی ما به وجود بیاید و اختلافات و تنش‌های ما روزبه‌روز کاهش پیدا کند. ما برای قدردانی‌کردن، اول باید ببینیم از چه چیزی می‌خواهیم قدردانی کنیم؟ یا از چه کسی می‌خواهیم قدردانی کنیم؛ یعنی در گام اول شکر نعمت کنیم و گام دوم شکر از صاحب نعمت داشته باشیم. نعمت یا مستقیماً از طرف خدا به ما داده می‌شود یا به واسطه بندگان خیرش، نیکی را جاری می‌نماید.

اکثر زمان‌ها نعمت سلامتی، حال خوب و خود جریان حیات ماست و گاهی هم برای سقف بالای سر و خانواده خوبی که داریم از خود صاحب نعمت هم سپاسگزاری اصلی را انجام می‌دهیم. شکرگزاری عملی، با انجام اعمال نیک و محبت‌کردن به دیگران و گاهی هم از طریق قدردانی‌کردن از بندگان خدا که با اعمال نیکشان به ما خدمت می‌کنند و در بیماری‌ها و دردها و نیازمندی‌هایمان به ما یاری می‌رسانند انجام می‌گیرد. در مرحله اول ما باید بدانیم که کنگره برای ما چه کاری انجام داده است تا قدردانی کنیم؟ نگره در وهله اول به من آرامش داده است. آرامشی که در هیچ کجا غیر از همین مکان مقدس تجربه نکرده‌ام. در بیرون از کنگره من در بهترین شرایط مالی و اجتماعی بودم؛ اما هرگز آن آرامشی که باید را نداشته‌ام .

کنگره این آرامش تمام‌نشدنی را به من هدیه کرد و یادآور شد که تا زمانی که در این مسیر بمانم چنین آرامشی را خواهم داشت پس در مسیر ارزش‌ها ماندن و حال خوب داشتن اولین نکته مهمی بود که کنگره به من داد. در وهله دوم سلامتی خودم و چگونه مواظبت‌کردن از خودم و همین‌طور درمان قطعی مسافرم بود به همراه درک و دریافت صورت‌مسئله‌هایی که باید آنها را می‌شناختم و تفکر کردن را تمرین می‌کردم و در وهله سوم درس چگونه زیستن بود که در هیچ کجا به این زیبایی نتوانستم بیاموزم که چطور می‌شود با آرامش زندگی کرد، سلامت بود و از اوضاع معیشتی خوبی هم برخوردار بود. در قبال این محبت‌های بی‌دریغ کنگره ۶۰ طبیعتاً من باید قدردان باشم .

 در مرحله اول قدردان خداوند تبارک‌وتعالی هستم که من را قابل دانست که در مسیر سبز کنگره قدم بردارم و عنوان زیبای مسافر یا همسفر را بر خود همراه داشته باشم و در مرحله دوم قدردان جناب مهندس دژاکام و خانواده محترمشان هستم که بستر فوق‌العاده مناسبی را با فداکاری و از خودگذشتگی فراهم کردند تا من به‌راحتی سفر کنم و بیشتر و بیشتر بیاموزم و همین‌طور از تمام خدمتگزاران کنگره ۶۰ در تمام جایگاه‌های خدمتی واقعاً باید کمال تشکر را داشت و همچنین درس ازخودگذشتگی، پشتکار، همت و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز را از تک‌تک این عزیزان آموخت و قدردان مهر، محبت بی‌دریغ و بی‌منت این عزیزان بود که این‌چنین برادرانه و خواهرانه برای انسان‌هایی از جنس خودشان وقت می‌گذارند تا همه را به آرامش و آسایش هدایت کنند.

اما درمورد اینکه من چگونه می‌توانم قدردان خوبی باشم باید گفت که قدردانی از نظر من به سه بخش عمده تقسیم می‌شود؛ قدردانی کلامی، قدردانی قلبی و قدردانی عملی. همان‌طور که از عناوین آنها معلوم است در قدردانی کلامی ما حتماً باید تشکر و سپاس گذاری‌هایی را در زبان محاوره‌ای خود داشته باشیم و همچنین باید قلباً به تمام این خدمتگزاران عشق داد و از صمیم قلب سپاسگزاری کرد. از همه مهم‌تر باید قدردانی عملی داشت که در این قدردانی عملی باید رهجوی خوب و عمل‌گرا و در مسیری باشیم و اینکه عملاً مبالغی که در توان دارم را در پاکت تقدیم حضور این عزیزان بکنم. گرچه که لطف بی‌دریغ این عزیزان را با پول نمی‌شود مقایسه کرد؛ اما هر کسی باید قانون جبران را تا نهایتی که می‌تواند اجرا بکند.

قانون جبران کائنات به ما می‌فهماند که برای داشتن هر چیزی باید بهای آن را داد. درست مثل مسافرین که ذره‌ذره وابستگی خود را به جهان هستی می‌دهند و در قبال آن کیلو کیلو سلامتی، حال خوب و چهره زیبا دریافت می‌کنند. پس اگر می‌خواهیم لطف و رحمت خداوندگار عظیم شأن از طریق کنگره ۶۰ هنوز شامل حال ما شود، باید با عشق، علاقه، کلام زیبا و کاملاً عملی و کاربردی قانون جبران را رعایت کنیم و به همان اندازه که حال خوب دریافت کرده‌ایم به همان اندازه حال خوب را تزریق خود کنگره کنیم. یکی دیگر از روش‌های قدردانی در کنگره ۶۰، حضور تمامی خدمتگزاران و اعضای کنگره ۶۰ در جشن گلریزان و همچنین لژیون سردار و... است.

با حمایت‌های مالی، بدون نیاز به هیچ ارگانی، کنگره را در پیشبرد اهدافش یاری می‌کنیم. در نتیجه قدردانی از کنگره ۶۰ صرفاً باید فراتر از تشکر باشد؛ باید آن را فرصتی برای یادگیری و رشد اجتماعی دانست. این سازمان نشان داده است که با رویکرد صحیح و حمایت‌های لازم، می‌توان بر مشکلات بزرگ اجتماعی غلبه کرد. امید است که دیگران نیز از تجربیات موفق کنگره ۶۰ بهره‌برداری کنند تا بتوانیم شاهد جامعه‌ای سالم‌تر و پایدارتر باشیم. در نهایت، قدردانی ما باید شامل حمایت مستمر از چنین سازمانی باشد تا بتواند مأموریت خود را ادامه دهد و زندگی‌های بیشتری را تغییر دهد.

نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)

ویراستاری و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)

همسفران نمایندگی خیام نیشابور