شکرگزاری وظیفه است، خدمت نیست

جلسه سیزدهم از دور دوم از سری جلسات لژیون سردار نمایندگی قوچان به استادی دنور مسافر غلامحسین ، نگهبانی پهلوان مسافر ابوالفضل و دبیری راهنما مسافر مجتبی در تاریخ 16 بهمن 1403 دستور جلسه" در کنگره 60چگونه قدردانی می کنیم؟ " ساعت 19:15 شروع بکار نمود.

خلاصه سخنان استاد: 

سلام دوستان غلامحسین هستم مسافر 

تشکر میکنم از پهلوان آقا ابولفضل نگهبان لژیون سردار از ایجنت وگروه مرزبانی 

خوشحالم در جمع شما هستم 

خودم شخصا بخواهم از مصرف مواد مخدر بگم، ماهی ۵۰میلیون هزینه می کردم وقتی از ساقی می رفتم تحویل بگیرم دو دستی تقدیم و تشکر می کردم.

آیا نباید در این مکان که باعث درمان و بهبودی من شده شکرگزاری کنم؟ باید وظیفه باشه مثل زمانیکه که کسی برای ما کار می‌کند اگه زبانی تشکر کنیم فایده ای نداره ولی اگه مالی و قلبی تشکر کنیم هم خود هم کسی که کار کرده به حال خوبی دست پیدا می‌کنیم.

این حال خوب این درمان از نظر خودتون قیمتش چنده؟ این زندگی هایی که برگشته، شخصیت ها چه قیمتی داره؟ 

آیا برا هدفم باید هزینه بکنم یا نکنم؟دیگران کاشتند ما خوردیم ما هم باید بکاریم آیندگان بخورند. فردا بچه هایمان و دیگر خانواده ها گرفتار شدن، راهی جایی باشه که به درمان برسند.

زمانی از هدف لذت میبریم که براش هزینه کنیم. 

شکر گزاری یعنی جبران خسارت، 

بودن کسانی که از خودشون از وقتشون گذشتن که من الان اینجا بشینم.

بودن کسانی که چراغی روشن کردن 

من لذتشو می برم، چرا من نکنم ؟چرا من بهترین نباشم؟ چرا من برای آرامشم هزینه نکنم؟ 

همیشه کنار گود ایستاده ایم میگیم دیگران انجام میدن، چرا من انجام بدم 

پارسال یا دوماه پیش یا چند سال پیش کجا بودم الان کجام؟ آیا وظیفه ای دارم ؟ بله دارم  

آیا کسی هست دلی کاری رو انجام بده و حالش خوب نشه 

اگر یه مجموعه ای پایه مالی قوی نداشته باشه بنظر من کارش لنگ میزنه، ما باید خودمون انجام بدیم کل مخارج و پایه گذاری کنگره از من و ما تامین میشه، ما متکی و زیر نظر هیچ بنیادی نیستیم.

انشالله خدا کمک کنه شهامت بده قدم های بزرگتری بردارم تا یه شعبه دیگری در شهرمان استارت بخوره، شاید فردا فرزند من مصرف کننده شد، شاید اطرافیانم مصرف کننده شدند. پس باید هرکسی به اندازه خودش شکرگزار باشد.