قدردانی ما را با داشته‌های الهی بیشتر آشنا می‌کند

جلسه یازدهم از دوره سیزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی دکتر مسعود، به استادی مسافر امیرحسین، نگهبانی همسفر مهدی و دبیری مسافر محسن با دستور جلسه «در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» یکشنبه ۱۴ بهمن ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان امیرحسین هستم یک مسافر؛ خدا را بابت حضور در خدمت شما شکر می‌کنم. خداوند توفیق داد تا موضوعاتی را که در کنگره یاد گرفتم و متوجه شدم را با شما در میان بگذارم. دستور جلسه «در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» است.
ریشه واقعی اعتیاد، در ناسپاسی قرار دارد. ریشه اعتیاد در ندیدن و نشنیدن است. ناشکری یعنی من از نعمت‌هایی که در خانواده، کنگره و هستی به من داده شده است غافل هستم. در ادامه با گله و شکایت از اینکه ندارم ناراحت هستم. در نتیجه به واسطه حس آلوده از این نداشتن‌ها و گرفتاری‌ها، سرانجام اعتیاد حاصل می‌شود. این جمله عین واقعیت است. این موضوع به قدری مهم است که ما در پیرامون تشکر و قدردانی، در کنگره چهار جشن برگزار می‌کنیم. هدف از برگزاری این جشن‌ها، عمل کردن به صحبت‌های پیرامون سپاسگزاری است.
به نظر من در کنگره ۶۰ راهنما یک شمایلی از جناب مهندس است. جناب مهندس وظایف ارزشمندی را که با خود به دوش کشیدند را با شال نارنجی و زرد رنگ، یا شال سفید دیده‌بانی و یا بدون شال به عنوان همسفر به نمایش گذاشتند. ما وظیفه داریم از این خدمات قدردانی کنیم. در کنگره ۶۰ این قدردانی ما را با داشته‌های الهی بیشتر آشنا می‌کند و باید خداوند را بابت این دریافت‌های مهم شکر کنیم. این سپاسگزاری به من توان عمل به آنچه آموخته‌ام می‌دهد. من باید به اینکه از چه مشکل بزرگی رهایی پیدا کردم و در حال حاضر در چه جایگاهی قرار دارم توجه کنم. ما به مسئله‌هایی که در اعماق وجود ما باعث اعتیاد ما شده بود پی بردیم و توانستیم با حل کردن آن مسائل از بند اعتیاد رها شویم.
تغییر دیدگاه من از ناسپاسی به شکرگزاری باعث درمان اعتیاد می‌شود. هستی می‌توانست آن چیزهایی که در اختیار من گذاشته است را ندهد. من با داشته‌هایی که هستی در اختیار من قرار داده است، به هستی بدهکارم و خوشبخت‌ترین آدم روی کره زمین هستم. من باید در مقابل چیزهایی که دریافت کردم همیشه شکرگزار باشم. نعمت‌های کنگره ۶۰، قابل اندازه‌گیری نمی‌باشد. در این کار نیازی به مشورت با دیگران نداریم و باید به نحو احسنت وظیفه خود را انجام دهیم. ما با پاکت دادن به راهنما، مرزبان، دیده‌بان و همسفر، این حس سپاسگزاری را در زندگی خود جاری می‌کنیم. با این سپاسگزاری متوجه داشته‌هایمان در هستی می‌شویم. لژیون سردار از ارزش والایی برخورد است و جایگاه بالایی در هستی دارد. از اینکه به حرف‌های من گوش کردید از همه شما متشکرم.

تایپ: مسافر علی
عکس: مسافر محسن
تنظیم: مسافر ابوالفضل