جلسه هشتم از دور چهارم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی دماوند به استادی مرزبان مهدی، نگهبانی مسافر مصطفی و دبیری مسافر اله یار دستور جلسه "چگونه در کنگره 60 قدر دانی می کنیم؟" دوشنبه 15 بهمن ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.
سخنان استاد:
خدا را شاکر و سپاس گذارم که به من فرصت خدمت داده شد که در این جایگاه به شما خدمت کنم دستور جلسه چگونه در کنگره قدر دانی کنیم؟همان طور که جناب مهندس هم فرمودند قدر دانی یکی در پندار است که من در افکار خودم به این درجه برسم که من یک چیزی را دارم دریافت می کنم و باید شکر گذار آن باشم حال فقط نباید دریافت کردن باشد قبل از اینکه با علم و جهان بینی کنگره آشنا بشوم می گفتم خدایا شکرت بابت چیزهایی که به من دادی و فقط می خواستم دریافت کننده باشم و به این فکر نمی کردم که باید باز پرداخت نعمت هایی که خدا به من داده را باید داشته باشم توفیقی که نصیب آدم می شود با شکر گذاری این است که من متوجه بشوم چه نعمت هایی در اختیارم است مانند جسم سالم خانواده خوب شغل و دوست های خوب و غیره و اینکه فلان مریضی را ندارم در این جهان هستی زندگی همیشه باب میل در هر مرحله ای که انسان می باشد نیست مثال فکر کنیم طرف پولدار است و مشکلی ندارد کسی پول دارد ولی سلامتی ندارد یا فرزند خوبی ندارد نعمت های خداوند به صورت مساوی تقسیم می شود بین همه من باید بابت آن چیزی که دارم شکر گذار باشم و حالم خوب باشد و بدانم من آِمدم در این دنیا که تلاش کنم و تجربه کسب کنم و دانش بیاموزم و حال دلم خوب باشد من چرا باید بیایم با اعتیاد و راه کج حال خودم و جامعه ام را خراب کنم خداوند به من نعمت می دهد که من از این نعمت ها استفاده درست کنم و شکر گذار باشم. طریقه دیگر قدر دانی زبانی می باشد ولی نباید فکر کنم فقط با بازی کردن با کلمات و گفتن ممنونم قدردانی کردم، بلکه باید عملی هم باشد از خالق ومخلوقی که به من خدمت می کند باید تشکر کنم و شکر گزار باشم حالا این مخلوق می خواهد همسر پدر یا معلم من باشدبرای مثال وارد خانه می شوم و فرزندم در را برای من باز می کند تشکر کنم. من به واسطه کارم زمان نداشتم و از کار خود نمی توانستم بگذرم و هر ساعتیکه زمان داشتم می آمدم ولی راهنما همیشه حضور داشت حالا باید ببینم کنگره و راهنما به من چه چیزی داده خیلی از راهنماها برای برگذاری لژیون از مسافت های دور می آیند حالا بعضی از ما برای رفتن به لژیون جونز که در پارک طالقانی برگذار می شود به سختی می رویم ما در کنگره برای خدمت حساب کتاب نمی کنیم ولی بخواهیم رفت و آمد مسیر راهنما را حساب کنیم می بینم با زمانی که در لژیون و برای من می گذارد چه مبلغی می شود حال من چگونه می توانم تشکر کنم؟با عملکردم تشکر کنم و مسیر را درست طی کنم راهنما زمانی که رهجو می آید اعلام رهایی میکند راهنما با تمام وجود لذت می برد راهنما چه من باشم و چه نباشم راهنما خدمت می کند و راهش هم مشخص می باشد چه برای یک نفر و چه هزار نفر راهنما مثل خورشید تابان میماند و به همه به یک اندازه می تابد مگر اینکه خود من بخواهم پشت کنم به این خورشید، راهنما و خدمت گذاران دارند خدمت می کنند که من به رهایی برسم.
کنگره بر اساس عشق و محبت پیش می رود یک قسمت هم قسمت مالی می باشد که من این را لمس کردم در اینجا هر خدمت و کمکی که می کنم اول به خودم است من همیشه هر کاری از دستم بر بیاید انجام می دهم چون خیلی ها تلاش کردند تا من رها بشوم حال نوبت من است خدمت کنم و کمک کنم که دیگری رها بشود همیشه این را در نظر داشته باشیم تا زمانی که به دیگران کمک می کنیم یک دستمان در دست خدا است خداوند می آید انتخاب می کند که تو می توانی به یک نفر کمک کنی و مخلوق من که داخل تاریکی رفته را نجات دهی و من باید قدر این نعمت را بدانم،شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر نعمت از کفت بیرون کند.
تایپ:مسافر یاسر
عکاس:مرزبان خبری مسافر هادی
تنظیم و ارسال:مسافر مجتبی
- تعداد بازدید از این مطلب :
178