همسفر میترا رهجوی لژیون ششم از نمایندگی رودکی پیرامون دستور جلسه ((در کنگره چگونه قدردانی کنیم؟)) چنین نوشت:
همیشه در تمام طول سال‌های زندگی‌ام وقتی می‌خواستم به جای خاصی ورود کنم از قبل می‌بایست هزینه آن را می‌دادم یا حتی گزینش می‌شدم، مثلاً وقتی می‌خواستم وارد دانشگاه بشوم باید آزمون می‌دادم یا وقتی که مدرک‌های مختلف را گرفتم مسیر سختی را طی کردم با هزینه‌های بسیار؛ اما در کنگره به راحتی وارد شدم بی‌آنکه از من پرسشی شود یا آنکه از من دریافتی بخواهند. وقتی وارد کنگره شدم تازه فهمیدم قطعه‌ای از بهشت را یافته‌ام جایی که روح یخ زده مرا آب کرد؛ قطره شدم و در اقیانوسی حل شدم؛ پس من برای زلالی این اقیانوس باید کاری کنم؛ چرا که من به خانه برگشته بودم. خانه‌ای امن که سال‌ها در پی آن روان بودم از کوچک‌ترین قدم‌هایمان تا بزرگترین حرکت‌هایمان می‌توانیم قدردان این مکان امن باشیم با اجرای قوانین بدون چون و چرا گرفته تا خدمت کردن‌های مختلف در جایگاه‌های مختلف. دقیقاً مثل نماز خواندن است خالق ما نیازی به نماز ما ندارد این ما هستیم که نیازمند او هستیم. کنگره نیازمند من نیست، این من هستم که نیازمند این زلالی هستم. پس حتماً قدردان آن خواهم بود، به موقع در کارگاه‌ها شرکت می‌کنم، غیبت ندارم و هر خدمتی که به من داده می‌شود انجام می‌دهم از نوشتن مقاله گرفته تا دبیری و لژیون سردار و... اینجا همین که از خطوط مشخص شده تخطی نکنی یعنی اولین قدم قدردانی را انجام داده‌ای نیاز به کارهای بزرگ نیست تو اولین قدم‌هایت را درست بردار خود به خود قامت‌ها راست می‌شود، تو سی‌دی‌هایت را با جان و دل بی‌بهانه بنویس ببین چگونه کنگره به تو حال خوش می‌دهد. اینجا هر چه کنی به خود کردی؛ پس ما همیشه بدهکاریم به این مکان امن، در هیاهوی شلوغ دنیا به یکباره هستی به ما این فرصت را داد و ما را وارد معبدی کرد و گفت: کمی استراحت کنید بیرون خبری نیست. تمام تلاشم را می‌کنم با جان و دل عاشقانه که بمانم برای کنگره تا کنگره هم بماند برای من. نیازمند اینجا هستم امیدوارم به زودی جایگاه‌های بیشتری را تجربه کنم از راهنما شدن گرفته تا دنور و پهلوان تا خدمتگزار کوچکی باشم؛ بلکه کمی قدردان این همه محبت باشم.
رابط خبری: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر فاطمه(لژیون ششم )
ویرایش و تنظیم و ارسال مطلب: نگهبان سایت همسفر نگین
همسفران نمایندگی رودکی
- تعداد بازدید از این مطلب :
50