سیستمی که در آن درس انسان شناسی را می‌آموزند

جلسه چهاردهم از دوره‌ی دوم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی رودکی به استادی راهنما همسفر سحر با دستور جلسه «در کنگره چگونه قدردانی می‌کنیم» در تاریخ ۱۳ بهمن ماه ۱۴۰۳ برگزار شد.

سخنان استاد:

شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر، نعمت از کَفت بیرون کند. شکرگزاری یعنی باز پرداخت بدهی ما بابت خدمات و نعمت‌هایی که به ما داده شده است؛ اگر کسی برای نعمت‌های خداوند شاکر باشد، خداوند درب‌های لطف و رحمتش را به روی او می‌گشاید؛ اما اگر کسی بابت موهبت‌های الهی، ناسپاس باشد و نارضایتی کند، همان نعمات اندک اندک از وی گرفته خواهد شد، خداوند مالک تمام هستی و انسان‌ها است. اولين سوره قرآن، حمد است كه اولين آيه‌‌اش با الحمدالله رب‌العالمین شروع می‌شود، ما در کنگره آموزش گرفتیم به طریق عملی و قلبی و کلامی می‌توانیم شاکر و قدردان خداوند مهربان و رب خود و کسانی که به ما آموزش می‌دهند، سیستمی که در آن درس انسان شناسی و قوانین زندگی را می‌آموزند باشیم. استفاده درست و به‌ جا از نعمت‌های خداوند، طریقه عملی شکرگزاری است. اکثر ما انسان‌ها روش درست استفاده کردن از موهبت‌های خداوند را نمی‌دانیم، ما با مشاهده و درک واقعی نعمت‌های خداوند، عمل زیبا یعنی قدردانی را یاد می‌گیریم که خود یک فضیلت است و انسان فاضل همیشه سپاسگزار است. حال این سؤال پیش می‌آید که آیا سپاسگزاری و قدردانی فقط مختص خداوند است؟ باید گفت خیر، شکرگزاری و قدردانی برای مراتب پایین‌تر هم وجود دارد؛ اگر کلمه قدر را معنا کنیم، قدر به معنای اندازه، جایگاه و میزان است و واژه قدردانی به معنی دانستن اندازه و میزان هر چیزی در کل هستی است. در هستی هر چیزی جایگاه، قدر و منزلت مشخص خود را دارد و همه موجودات طبق یک برنامه خاصی خدمت خود را به هستی ارائه می‌دهند؛ اما وقتی به انسان می‌رسیم، قضیه کاملاً متفاوت است. چرا که انسان از قدرت اختیار برخوردار است و مختار به انجام خیر و شر (فجور و تقوا) است. انجام حرکت درست از سوی انسان نیاز به آگاهی و معرفت دارد که ما در دستور جلسات مختلف کنگره ۶۰ به کسب آگاهی و اجرای عملی آن‌ها می‌پردازیم. در بحث قدردانی، در درجه اول انسان باید قدر و منزلت خود را بداند و از خود بابت قرار گرفتن در مسیر روشنایی تشکر کند و بعد بتواند فاصله خود را با مسائل مختلف حفظ نماید. تا زمانی که جایگاه خود را در هستی ندانیم، قدر و اندازه دیگر چیزها را هم نخواهیم دانست. سپاسگزار بودن و قدردانی مسئله‌ای است که صرفاً از طریق آگاهی به دست می‌آید و هر چه انسان آگاه‌تر باشد، بیشتر قدردان است یا به ‌عبارت ‌دیگر قدردان بودن یعنی دیدن؛ دیدن خوبی‌ها، اینکه بتواند خوب ببیند و حتی عنوان کند. خوبی‌ها و محسنات افراد را حتی خوبی‌ها و مزیت‌های طبیعت را ببیند و سپاسگزار باشد و از این‌ همه نعمتی که در اختیار اوست، شاکر باشد. حال در کنگره۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟ به نظر من یک رهجو می‌تواند با رعایت نظم، انضباط، حضور به‌موقع، رعایت حرمت‌ها و قوانین کنگره، احترام به جایگاه‌ها و فرمان‌بردار بودن، حمایت از قانون یازدهم، عضو سردار، عضویت دنور و پهلوان، نشان بی نشان، در کل کمک مالی و معنوی و... از کنگره قدردانی کند. خدمت در جایگاه‌ها، بهترین قدردانی از کنگره است. افراد زیادی در کنگره در حال خدمت هستند تا رهجو بتواند آموزش بگیرد، وقتی فرد این را در نظر داشته باشد، زمانی که به حال خوب رسید کنگره را رها نمی‌کند؛ بلکه می‌ماند تا او هم با خدمت در کنگره باعث شود دیگران هم حال خوب را تجربه کنند، همان جمله قابل توجه، دیگران کاشتند ما خوردیم، ما بکاریم دیگران بخورند. امیدوارم با آموزش‌هایی که در کنگره گرفتم بتوانم این صفت قدردان بودن که بر گرفته از صفات قدرت مطلق است را در وجودِ خودم پُر زنگ کرده و پرورش دهم، خواسته‌ قلبی من این است که بتوانم سال‌های سال در کنگره خالصانه و با عشق خدمت کنم و شاید این، یکی از بهترین کمک‌های من به کنگره باشد، البته این کمک‌ و خدمت‌ها در مقابل دریافت‌های من قابل مقایسه نخواهد بود. در آخر، سخنم را با یک حدیث از امام رضا (ع) به پایان می‌رسانم: کسی که از بندگان خدا تشکر نکند، انگار از خداوند متعال تشکر نکرده است.

از خداوند به خاطر وجود و حضور سبز جناب آقای مهندس دژاکام هزاران بار سپاس‌گزارم و هم‌چنین از تک تک خدمت‌گزاران و اعضای خانواده کنگره ۶۰ بابت تمام خدمت‌هایی که خالصانه و صادقانه و عاشقانه بدون هیچ مزدی انجام می‌دهند و حتی خدمت‌هایی صورت می‌گیرد که دیده نمی‌شوند و چراغ خاموش خدمت می‌کنند بسیار سپاس‌گزارم.

ویرایش و تنظیم و ارسال مطلب: نگهبان سایت همسفر نگین 

همسفران نمایندگی رودکی