کسی که می‌تواند زندگی کند یک هنر‌مند است

جلسه هفتم از دوره دوازدهم كارگاه‌های آموزشی خصوصی‌ همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دکتر علیرضا به استادی همسفر مرضیه، نگهبانی همسفر سارا و دبیری همسفر مهناز با دستور جلسه «ازدواج» روز دوشنبه ۸ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
از آقای مهندس تشکر می‌کنم که در کنگره هستم؛ زیرا هر چه دارم از ایشان و کنگره است. از نگهبان جلسه، ایجنت نمایندگی، مرزبانان و راهنمای خوبم همسفر سمیرا کمال تشکر را دارم که به من اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم.
وقتی به عشق آری می‌گوییم
در حقیقت به رنج هم خوش‌آمد گفته‌ایم
لای این در را که باز کنی
رنج هم همراه با عشق به درون قلبت می‌خزد
حضرت مولانا چه قشنگ فرموده است: بایستی دشمن خود شد تا دوست روی نماید! متأسفانه این موضوع درست است؛ چراکه باز هم مولانا می‌فرماید:
ما چندین تلخی کشیده‌ایم تا به منزلت شیرینی رسیده‌ایم.
تو لذت شیرینی چه دانی؟
چون مشقت تلخی نکشیده‌ای
دستور جلسه این هفته در مورد ازدواج است؛ اگر من بخواهم با ذهنیتی که اکنون دارم از خود سؤال کنم ازدواج چیست؟ پاسخم با پاسخ یک دختر شانزده ساله در گذشته بسیار فرق می‌کند. آن زمان ذوق پوشیدن لباس عروس را داشتم و بدون داشتن هیچ مسئولیت، تفکر و آگاهی فقط به یک زندگی جدید فکر می‌کردم. من بر خلاف دیگران که می‌خواستند با ازدواج کردن خلأ‌های زندگی خود را پر کنند، در خانواده‌ای بزرگ شدم که تمام نیازهایم را فراهم می‌کردند و هیچ‌گونه کم و کسری نداشتم. زمانی که وارد زندگی خودم شدم از آن همه خیالاتی که در سر داشتم خبری نبود، تازه احساس مسئولیت کردم، شخصیتم طی چند سال بزرگ و ویران شد و من اشک ریختم اما ساخته شدم!
ازدواج از جمله مسائلی است که انسان را خودساخته و او را در برابر سختی‌ها قوی می‌کند. هنگامی که مشکلات را حل می‌کنیم به راحتی می‌رسیم؛ پس ما نباید از دیگران انتظار تغییر داشته باشیم و بایستی بدانیم که مسبب تمامی این مسائل خودمان هستیم. من خیلی دیر متوجه شدم که ابتدا باید خودم را تغییر بدهم تا دیگران هم تغییر کنند. افرادی هستند که می‌گویند: ما باید نیمه گم‌شده خود را با ازدواج کردن پیدا کنیم ولی این فکر کاملاً اشتباه است. اگر یک دایره را فرض بگیریم که از دو نیم دایره تشکیل شده، متوجه می‌شویم این دو به هم احتیاج دارند و نمی‌توانند کمبود یکدیگر را رفع ‌کنند.
هیچ موجودی شبیه موجود دیگری نیست و حیوانات، انسان‌های دو‌‌قلو و حتی اثر انگشت‌ها هم مانند یکدیگر نیستند. زندگی کردن یک هنر و کسی که می‌تواند زندگی کند یک هنر‌مند است. زمانی که دو نفر ازدواج می‌کنند یکسری نقاط مشترک با هم دارند که باید  آن‌ها را درک و کمبودهای خود را رفع نمایند؛ به‌عبارتی نباید زندگی خودشان را با دیگران مقایسه کنند و به دنبال یافتن نقطه ضعف از همدیگر باشند. یکی از موارد بسیار مهم در امر ازدواج، رعایت اصول بهداشت است؛ یعنی باید آراسته و مرتب باشیم. از نکات دیگر اینکه حد و مرز خود را بدانیم؛ یعنی متوجه باشیم که کجا صحبت و کجا سکوت کنیم و کسی را سرزنش یا قضاوت نکنیم.
آقای مهندس می‌فرمایند: ازدواج کردن را سخت نگیرید؛ زیرا اسلام دین خوبی است و دستمان برای مسائل زیادی باز است. ازدواج مثل یک هندوانه در بسته می‌ماند، زمانی که آن را خریداری می‌کنیم خیلی زیباست؛ ولی وقتی آن را باز می‌کنیم ممکن است سفید باشد! نکته دیگر آنکه بایستی بدانیم اگر پشت سر پدر، مادر یا خانواده مسافر خود صحبت کنیم او ناراحت می‌شود؛ پس نباید این کار را انجام بدهیم. شاید در گذشته دائماً از خانواده برای مسافرم شکایت می‌کردم اما در کنگره یاد گرفتم که با هر کسی مشکل دارم، خودم آن را حل کنم و برای زندگی‌ام احترام و ارزش قائل شوم.
حال اگر بخواهم تجربه خودم را بیان کنم؛ در مورد یک موضوع با مسافرم بحث داشتیم و با اینکه با مشکلات زیادی به هم رسیده بودیم اما به من گفت پدر و مادر برای من پیدا نمی‌شود؛ ولی همسر همه جا وجود دارد. من خیلی از این صحبت ناراحت شدم اما اکنون متوجه شدم که مسافرم درست می‌گفت؛ بنابراین از آن زمان دیگر حد خودم را دانستم، اینکه در زندگی مشترک باید چه کاری انجام بدهم تا همسرم از دست من ناراحت نشود. هیچ‌‌گاه روی خط قرمزهای زندگی‌مان پا نگذاشتم، همین امر باعث شد که بسیاری از مسائل آرام‌آرام حل شوند، سختی‌ها را پشت سر بگذاریم و اکنون لذت آن شیرینی و آرامش را احساس کنیم. امیدوارم قند لحظه‌های شیرین همدیگر باشیم.

تایپ و ویرایش: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر آیسان (لژیون نهم)
عکاس: همسفر حمیده رهجوی راهنما همسفر صفورا (لژیون ششم)
ویراستار و ارسال: همسفر مریم نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر علیرضا