تغییر صفت

جلسه هفتم از دوره هفدهم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران نمایندگی حسنانی به استادی راهنمای تازه‌واردین همسفر احسانه با دستور جلسه «ازدواج» در روز شنبه ۶ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

دستور جلسه ازدواج می‌باشد و می‌دانم هیچ رویدادی، اتفاقی نیست و قطعاً این خدمت برای یادآوری نعمت بزرگی است که توسط کنگره به من برگردانده شده است.

در هر جامعه‌ای، خانواده مهم‌ترین گروه اولیه است که با ازدواج شکل می‌گیرد. مقوله ازدواج از جهات مختلفی قابل بررسی است. از آشنایی و انتخاب فرد مناسب، شرایط زندگی، تربیت فرزندان تا حل مسائل مختلف می‌توان در مورد آن صحبت کرد. در واقع با ازدواج مسیر زندگی دو نفر در کنار یکدیگر قرار می‌گیرد و قطعاً رفتارها و عملکردهای هر کدام تعیین‌کننده شکل مسیر است.

وقتی وارد زندگی مشترک شدم، نقشه‌ها و اهداف بزرگ و زیبایی در ذهن من ساخته شده بود و گمان می‌کردم حالا با قدرت و انگیزه بیشتری به سمت آن‌ها خواهم رفت؛ اما بعد از مدتی با دنیایی متفاوت از تصوراتم روبه‌رو شدم، دنیایی که هیچ‌ فردی، شکل زندگی کردن در آن را به من یاد نداده بود. من که به عنوان یک زن، نقش همسری را پذیرفته بودم، کم‌کم به‌واسطه سیاهی اعتیاد، تغییر صفت دادم. گاهی به مادری دلسوز تبدیل می‌شدم و گمان می‌کردم با محبت‌های گاه و بی‌گاه می‌توانم همسر بهتری شوم، گاهی به یک بازرس تبدیل می‌شدم و تمام وسایل همسرم را برای یافتن اثر جرم زیر و رو می‌کردم، گاهی شبیه یک کودک بی‌پناه که در گوشه‌ای کز کرده، می‌گریستم و گاهی هم‌چون یک مرد به جنگ با خود می‌پرداختم. من نقش همسری و زن بودن خود را گم کرده بودم و زمانی که پا به کنگره گذاشتم، اولین چیزی که به من یاد دادند، این بود که به نقش خود برگردم. در ابتدا گفتند: «مسافر را رها کن» نه به این معنا که نسبت به او بی‌تفاوت باشم؛ بلکه به نقش یک همسفر و همسر برگردم. بازرس نباشم و در خوردن دارو دخالت نکنم، دلواپس آمدن وی به کنگره نباشم، مادر و بچه نباشم و هدف‌دار آموزش ببینم. در مقابل نیز به مسافرم آموزش دهم که خود نسبت به ساعت و میزان دارو متعهد باشد تا او به مسئولیت‌پذیر بودن خود برگردد و او نیز قدم به قدم، دوباره مرد زندگی شدن را بیاموزد.

در کنگره آموختم برای گذشتن از سخت‌ترین گذرگاه‌ها، داشتن عشق و محبت به زندگی، همسر و فرزند باعث تهور می‌شود. من باید قدردان تلاش‌های مسافرم باشم به آن توجه کنم و با تشویق، او را به ادامه راه درست ترغیب کنم؛ زیرا یک همسر این کار را انجام می‌دهد.

ازدواج در صورتی پایدار است که هر کدام در جای خودمان باشیم، در مسیر اهداف مشترک‌مان قدم برداریم، احساسات یکدیگر را جریحه‌دار نکنیم و به نیازهای طرف مقابل توجه نشان دهیم.

از کنگره و آموزش‌های آقای مهندس و خانم آنی سپاس‌گزاریم که آباد کردن را به ما آموخت تا بتوانیم، زندگی مشترک‌مان را نجات دهیم و به اصل خود بازگردیم.

نویسنده: راهنمای تازه‌واردین همسفر احسانه
عکاس: همسفر منیره رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهارم)
تایپ و ویرایش: همسفر نجمه رهجوی راهنما همسفر صنم (لژیون نهم) دبیر سایت
ویراستاری و ارسال: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی حسنانی تهران