وادی‌ها می‌توانند شاه کلید زندگی ما باشند

چهاردهمین جلسه از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران نمایندگی پرند با استادی راهنما همسفر زهرا، نگهبانی همسفر خدیجه و دبیری همسفر راضیه با دستور جلسه: «وادی دوازدهم (در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود) و تاثیر آن روی من» در تاریخ ۲ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۴:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
خدا را شکر می‌کنم که امروز در خدمت شما دوستان در حال آموزش و خدمت هستم. به نظر من وادی‌های کنگره‌60 یک پکیج کامل برای انسان است که بتواند اول خودش را پیدا کند و بعد به شناخت عمیق از زندگی‌اش برسد. ما اعضاء کنگره چقدر خوشبخت هستیم که در مسیر قوی‌ترین و بزرگ‌ترین علم جهان قرار داریم. 14 راه، مسیر درست و قوانین وجود دارد برای این‌که من همسفر به حال‌خوش برسم. وادی اول را در نظر بگیریم الان رسیدیم به وادی دوازدهم، هر همسفری باید بتواند درک کند که 11 وادی قبل در کدام قسمت زندگی او کاربرد دارد. من اگر زندگی خودم را در نظر بگیرم تک‌تک این وادی‌ها یک تکه از پازل برای زندگی من هستند؛ شاید برای یک همسفر و زندگی او وادی اول پازل خیلی قوی باشد، برای همسفر دیگری وادی نهم و برای همسفر دیگری وادی هشتم، ابزاری که در اینجا در دستان ما وجود دارد وادی‌ها و علم کنگره است که باید بتوانیم آن‌ها را در زندگی درست در کنار یکدیگر بچینیم.

همه‌ ما برای زندگی بهتر و شناخت خودمان به این وادی ها نیاز داریم؛ وقتی می‌رسیم به وادی دوازدهم که می‌گوید در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود؛ شاید این کلمه‌ برای بعضی‌ها خیلی سخت باشد که در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود یعنی چه؟ ممکن است ما در زندگی‌های‌ خود مسائل و یا هدف‌های زیادی داشته باشیم که قبل از ورود به کنگره اصلاً برای حل کردن مشکلات و یا رسیدن به هدف‌هایمان کاری نمی‌کردیم، به هیچ چیز اعتقاد نداشتیم و دوست داشتیم همان لحظه مشکل حل شود، به هدفمان برسیم و زمان را در نظر نمی‌گرفتیم؛ اگر در نظر بگیریم که مثلاً مشکل اعتیاد بود متوجه نبودیم که این مشکل در مدت 1 و یا 2 ماه به وجود نیامده است که بخواهیم آن را ظرف مدت 20 روز و یا کمتر حل کنیم؛ وقتی به کنگره آمدیم با مفهوم زمان آشنا شدیم و در کنار کلمه زمان، صبر را به ما آموزش دادند.

آقای مهندس دژاکام فرمودند: "زمان برای انسان‌های زمینی حکم فلز طلا را دارد." ما باید برای زمان خود ارزش زیادی قائل باشیم. باید اين را از خودمان بپرسیم که چه هدفی در زندگی داریم؟ اگر امروز یک هدفی داریم این اول راه است و باید تلاش کنیم تا در آخر به نتیجه دلخواه برسیم؛ ولی قبل از ورود به کنگره اصلاً به این اعتقاد نداشتیم که برای رسیدن به این هدف باید تلاش کنیم و قرار نیست به قول معروف بدون تلاش حال‌خوش، آرامش و سلامتی که از دست داده‌ایم را به دست بیاوریم و باید حتماً زمان لازم خود را سپری کند.

خدا را شکر که برای اعضاء کنگره‌60 موضوع زمان جا افتاده است. ما در زندگی‌هایمان زمان را الکی از دست نمی‌دهیم و بهترین زمان خودمان را صرف نوشتن، یادگیری و آموزش می‌کنیم. در مسیر کنگره با ورزش و درس خواندن برای خود برنامه‌های خوبی داریم و دیگر وقت خودمان را با گوشی، در اینستاگرام و برنامه‌های ديگر تلف نمی‌کنیم. آن‌قدر کنگره برنامه‌های قشنگی برای ما چیده است که زمان خودمان را به بهترین شکل ممکن بگذرانیم.

این وادی خیلی وادی شیرینی است؛ وقتی ما به روی کره زمین آمدیم خداوند ما را اشرف مخلوقات دانست و به ما اختیار داد که خداوند فقط به انسان اختیار داده است و به انسان گفت برو بر روی زمین؛ ولی به تو اختیار کامل می‌دهم که خودت مسیرت را انتخاب کنی. ما انسان‌ها خودمان هم نمی‌دانیم برای چه به زمین آمده‌ایم؟ این را باید بدانیم که یک زمانی خودمان از خداوند خواستیم و این زمین ما را پذیرش کرد که به زمین بیائیم تا یک‌سری کارها را انجام دهیم و اشتباهات خودمان را جبران کنیم. هر کدام از ما که امروز بر روی این صندلی‌ها نشسته‌ایم برای یک امر مهم به این زمین آمده‌ایم؛ ولی فراموش کردیم؛ اگر مشکلاتی امروز گریبان‌گیر من است، در کنار یک مصرف‌کننده زندگی می‌کنم، در کنار یک بچه مریض هستم و اگر هزاران مشکل دیگر وجود دارد خودمان این مشکلات را قبول کردیم؛ پس من زهرا نباید نق بزنم.

من به عنوان اشرف مخلوقات و با اختیار کامل به کره زمین آمده‌ام تا بتوانم مشکلاتم را حل کنم. مرحله تغییر، تبدیل را بگذرانم و بعد ترخیص شوم. در کنار این مشکلات ما نیازمند آموزش هستیم؛ وقتی انسان به زمین آمد، فرشتگان به خداوند گفتند؛ اگر انسان به روی کره زمین برود خطا می‌کند.
خداوند در پاسخ گفت: من می‌دانم آنچه را که شما نمی‌دانید. انسان می‌تواند مسیر خودش را انتخاب و در این مسیر هدفش را پیدا کند. همه ما در وادی اعتیاد قطعاً دچار یک‌سری ضدارزش‌هایی شده‌ایم، قیاس و قضاوت کردیم، یک جاهایی غر زدیم؛ حالمان بد شد و خطا کردیم؛ ولی امروز خداوند دری از بهشت به روی من و شما در این جهان فیزیکی باز کرده است که بتوانیم خود و زندگی خودمان را به واسطه جهان‌بینی، علم و وادی‌های شیرین کنگره‌60 نجات دهیم.

همسفر باید اول خودش تغییر کند؛ تبدیل و بعد ترخیص شود تا بتواند به مسافرش کمک کند؛ وقتی من همسفر محبت در درونم نیست چگونه می‌توانم به دیگران محبت بدهم؟ وقتی بخشش در درون من نیست چگونه می‌توانم به دیگران بخشش را بیاموزم؟ من همیشه این مثال را برای بچه‌های لژیون می‌زنم یک شلنگ آب که می‌خواهد درخت را آبیاری کند، باید اول درون شلنگ پر از آب شود. یک همسفری که می‌خواهد به مسافرش امید بدهد که مسیر کنگره را به درستی طی کند باید اول خودش امیدوار باشد؛ پس وادی‌های کنگره‌60 را پازل زندگی‌هایمان بدانیم و هر تکه‌ از آن را برداریم، گوشه‌گوشه از زندگی‌هایمان برای بچه‌هایمان برای آیندگانمان بگذاریم که بتوانیم ان‌شاءالله خیلی قوی‌تر و محکم‌تر از این وادی‌ها درس بگیریم و از وادی‌های کتاب عشق الکی رد نشویم.

یک جایی از نوشتارهای آقای مهندس دژاکام خواندم که فرموند: "اگر همسفر و مسافر فقط وادی اول را در زندگی خود کاربردی کنند کمتر به مشکل برمی‌خورند." وادی اول به ما می‌گوید تفکر کن، الکی فکر نکن، به هر چیزی فکر نکن و قبل از هر کاری اول تفکر کن؛ پس وادی‌ها می‌توانند شاه کلید زندگی‌های ما باشند. قوی‌ترین علم در دستان ما است؛ پس باید قدر این علم و آموزش را بدانیم. این را بدانیم که هر کسی وارد کنگره نمی‌شود، در مسیر کنگره و آموزش جهان‌بینی کنگره قرار نمی‌گیرد. امیدوارم بتوانیم با کاربردی کردن این وادی‌ها روی خودمان به یک نقطه‌ای برسیم که در مسیر کنگره قوی باشیم و کاری به مسافران‌ خود نداشته باشیم؛ چون امروز ما برای خودمان به کنگره می‌آئیم تا یک زن نیرومند، یک مادر نمونه و یک همسفر خیلی قوی باشیم که بتوانیم ادامه زندگی را با تلاطم‌ها و مشکلاتی که وجود دارد به نحوه احسنت انجام دهیم.

رهائی ۳۰ سی‌دی همسفر زهرا به راهنمائی همسفر سمیرا لژیون چهارم:

مرزبان کشیک: همسفر آرزو و مسافر بهنام
تایپ: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
عکس: همسفر انسیه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر زلیخا رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون چهارم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی پرند