English Version
This Site Is Available In English

بزرگ‌ترین احیاکننده خداوند است

بزرگ‌ترین احیاکننده خداوند است

وادی دوازدهم، در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود.

عنوان وادی نشان‌دهنده کل وادی است و به ما می‌گوید زمانی که کاری را شروع می‌کنیم، باید فرصت و زمان لازم را بدهیم تا به نتیجه برسد. این موضوع مانند کشاورزی است که وقتی محصولی را می‌کارد، برای برداشت آن نیاز به صبر و گذر زمان دارد تا زمان برداشت فرا برسد.

تصویری که در وادی دوازدهم ارائه شده، به روز الست اشاره دارد؛ روزی که تمامی انسان‌ها با خداوند پیمان بستند و خداوند را به عنوان مالک حقیقی آسمان‌ها و زمین پذیرفتند. خداوند روح خود را در انسان دمید و وجود انسان را از دو بخش روشنایی و تاریکی تشکیل داد. این تاریکی باید با آموزش و رشد، به روشنایی تبدیل شود.

در کنگره، مسافران برای درمان اعتیاد به اینجا می‌آیند و همسفران نیز همراه آنها هستند. همسفران اغلب با تخریب بالا وارد کنگره می‌شوند، اما در نهایت، خواسته هر دو نفر، رهایی و نجات خانواده است. این خواسته مانند بذری است که کاشته می‌شود، اما نیاز به زمان دارد تا به ثمر برسد. مثلاً اگر نوزادی قبل از ۹ ماهگی به دنیا بیاید، نارس خواهد بود و باید در دستگاه قرار گیرد تا زمان لازم برای رشد او فراهم شود. بنابراین، امر اول شما در آخر امر اجرا می‌شود و این وادی تأکید دارد که باید صبر کنیم و در صبر خود، بی‌صبری نکنیم.

خواست من، رهایی است؛ یعنی بذر خود را کاشته‌ام و اکنون باید منتظر زمان مناسب باشم و در این مدت مشغول آموزش شوم. تأکید بر زمان در این وادی برای شکل‌گیری ساختارهاست. ساختار جسم و روان نیز به همین شکل است: باید کاملاً تخریب شوند تا بتوان دوباره آنها را ساخت. پس با گذر زمان، آموزش مناسب، تلاش و کوشش، فرد به درمان می‌رسد.

این وادی می‌خواهد به ما بفهماند که برای رسیدن به آخر امر، باید زمانی سپری شود تا امر اول اجرا شود. در این بین، مسئله تغییر از طریق القاء افکار اتفاق می‌افتد. سپس تبدیل رخ می‌دهد که با احیاء شدن ما همراه است و در نهایت، ترخیص با حرکت ما و رسیدن به هدف کامل می‌شود.

بزرگ‌ترین احیاکننده خداوند است. او جهان را نابود می‌کند و دوباره احیاء می‌کند. انسان‌هایی که روزی در تاریکی بودند، امروز با خروج از تاریکی‌ها به دیگران یاری می‌رسانند و خودشان نیز احیاگر می‌شوند.

در پایان وادی، به ما تأکید می‌شود که باید قدر زمان را بدانیم. ما به زمین آمده‌ایم تا آموزش بگیریم. اگر راکد باشیم، به گنداب تبدیل خواهیم شد. اگر مدت‌هاست به کنگره می‌آیم، باید تغییرات را در خود به وجود آورده باشم. اگر اکنون، بودن در مسیر ضد ارزش برایم ناخوشایند است، این نشان‌دهنده حرکت من و خروج از رکود و سکون است.

نویسنده: همسفر سارا لژیون راهنما همسفر ملیحه (لژیون یازدهم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نیلوفر لژیون راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرستار

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .