در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود

هشتمین جلسه از دور پنجم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی بروجن با استادی  مسافر حامد و نگهبانی مسافر یوسف و دبیری مسافر اسماعیل با دستور جلسه «وادی دوازدهم و تاثیر آن روی من» روز یکشنبه ۳۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ برگزار گردید.
خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان حامد هستم یک مسافر؛

قبل از هر چیز  از خدای خودم خیلی ممنون هستم که به من فرصت داد در این برهه از حیات در کنگره باشم و آموزش بگیرم وهمچنین از نگهبان جلسه و گروه مرزبانی و ایجنت محترم آقا محمد و  راهنمای خیلی خوبم آقا مهدی تشکر می‌کنم.

دستور جلسه وادی دوازدهم؛ در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود. امر اول چه بوده که ما الان اینجا هستیم امر اول می‌تواند هر چیزی باشد که ما می‌خواهیم، یک تفکر یک خواست و ما شروع می‌کنیم به حرکت کردن.

در شروع ورودمان به کنگره شاید اولین خواست ما درمان اعتیاد از آن هزاران بذری می‌تواند باشد که ما در کنگره می‌توانیم به آن برسیم و در ادامه می‌بینیم که واقعاً بحث خیلی گسترده‌تر است.
ولی یک چیزی که در وادی دوازدهم مطرح می‌شود چیزی که دلی دوست دارم در موردش صحبت کنم بحث صبر است.

در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود، یعنی آن چیزی که اول کار می‌خواستی آخر کار به آن می‌رسی. حالا آخر کار کجاست؟
امر اول اشاره به وادی اولمان تفکر دارد. آقای مهندس دژاکام هم خیلی به این موضوع اشاره می‌کند که اولین چیز یک تفکر است در ذهن ما که به وجود می‌آید که ما این خواسته را داریم حالا چه تفکر مثبت و چه تفکر منفی فرقی نمی‌کند.

من در کنگره این را یاد گرفته‌ام که صبر یعنی خیلی باید صبر کنیم.  این موضوع قبلاً زیاد گفته می‌شد ولی الان کمتر شده، که کنگره مسیرش خیلی راحت است فرد در کنگره خیلی راحت به درمان می‌رسد ولی آیا واقعاً راحت است؟یا راحتی را در چه بدانیم و چه جور می‌شود برای ما راحت باشد.
۱۰۰ درصد ما که مصرف کننده شدیم دنبال راحتی بودیم که مصرف کننده شدیم. شاید مصرف کردن خیلی راحت‌تر از مصرف نکردن است.البته در سفر دوم که به دانایی می‌رسیم و آگاه می‌شویم این قضیه برعکس می‌شود و متوجه می‌شویم که مصرف نکردن راحت‌تر بوده است.
کسی که می‌خواهد به حال خوش یا به انتهای سفر اول برسد مسیر سختی را طی می‌کند نمی‌گویم راحت می‌گویم لذت‌بخش. اول که وارد کنگره می‌شود و می‌خواهد روی دارو برود سختی‌های خودش را دارد در حین سفر یک سری سختی‌ها دارد و در آخر سفر که می‌رسید نیز سختی های خودش را دارد. سفر خیلی خوب دارد پیش می‌رود ولی در آخر سفر نیروی بازدارنده و تخریبی نمی‌خواهد که شما به راحتی از این قضیه رها بشوید. ولی مسیر لذت بخش است برای کسی که ایمان دارد کسی که می‌خواهد به حال خوش برسد.

ما که اینجا هستیم اگر به آن نقطه تفکر نرسیده باشیم که در راه غلط بودیم، به رهایی نمی‌رسیم و اگر هم برسیم، قدرش را نمی‌دانیم. و احتمال دارد که دوباره برگشت کنیم مگر اینکه قضیه را فهمیده باشیم که لذتی که می‌خواهیم لذتی است با تحمل سختی و با اعتماد به نفس برای ما اتفاق می‌افتد.

در مسیر همیشه یک سری سختی‌ها وجود دارد اعتماد به حرف راهنما، گوش دادن به حرف راهنما و فرمانبرداری حس و حال خوبی به تو می‌دهد و اگر این طور نباشد آخر سفر که به رهایی می‌رسی آن حس و حال و شور را نداری. ولی اگر سختی‌ها را تحمل کرده باشی آن رهایی چنان شیرینی و لذتی برای تو دارد که شاید هیچ وقت تجربه نکرده باشی.

پس رسیدن به آخر امر که همان امر اول است یعنی رسیدن به رهایی و حال خوش که مستلزم طی مسیر، گذشت زمان و صبر کردن می‌باشد.

یک نکته دیگر اینکه در کنگره یک بحث جایگزینی وجود دارد. این یادمان باشد که ما می‌آییم به کنگره به جای قطع مواد به ما دارو می‌دهند برای جسم و برای روح، جهانبینی و یک سری آموزش‌ها را به ما انتقال می‌دهند. ما باید جایگزینی را در  کنگره و همچنین در کل زندگیمان اجرا کنیم.
از همه شما ممنونم که به صحبت‌های من گوش کردید.

تایپ: مسافر مهدی لژیون دوم

تنظیم : مسافر امین

ارسال: مرزبان خبری مسافر محمد