جلسه چهارم از دوره چهاردهم کارگاههای آموزشی عمومی کنگره۶۰ ویژه کمانداران به استادی همسفر مریم، نگهبانی مسافر رضا و دبیری همسفر علیرضا با دستور جلسه: «کمک من به کنگره و کمک کنگره به من» جمعه ۲۷ دیماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ در باشگاه تیراندازی باکمان کنگره۶۰ در مجموعه ورزشی تختی برگزار شد.
خلاصه سخنان استاد:
خدا را شاکرم که در بین شما عزیزان هستم. از نگهبان تشکر میکنم و خیلی خوشحالم که اولین استاد در اولین جلسه جهانبینی در زمین جدید تیراندازی باکمان کنگره۶۰ هستم و این برای من ماندگار خواهد بود.
در رابطه با دستور جلسه «کمک من به کنگره و کمک کنگره به من» صحبت خواهم کرد. زمانیکه نام کنگره در ذهن من گذر میکند، اولین چیزی که در ذهن من از این نام تجلی مییابد مفهوم حیات است، حیات نو، زندگی نو.
همه ما در کنگره این را به خوبی میدانیم و بارها در رابطه با این موضوع صحبت کردهایم. زمانیکه به کنگره وارد شدیم حال ما خوب نبود؛ درواقع من به خود گذشته نگاه میکنم که با چه حال خرابی به کنگره آمدم. هیچوقت اولین باری که وارد ورزشگاه تختی شدم را از یاد نمیبرم. مرحوم کوروش استاد جلسه بودند و تولد آقای حکیمی را در کنار هم جشن میگرفتیم و من به خاطر دارم که در جمع غریب بودم و در انتهای جلسه نشستم و فقط اشک میریختم، در این حد آشفته بودم؛ ولی الآن شخصی هستم که در اینجا نشسته و به عنوان استاد جلسه در حال صحبت هستم. تمام این موارد برای من نشان از این خواهد بود که کنگره به من حیات دوباره بخشید و زندگی دوباره داد. هیچ هدیهای در دنیا بالاتر از این نیست، هدیهای که با هیچ چیز مادی قابل تعریف و تعویض نخواهد بود.
هر کدام از ما که در باشگاه تیراندازی هستیم، راهنما یا در بخش تازهواردین و مرزبان در حال خدمت هستیم. هر کدام بهنوعی خدمت داریم؛ اما الآن در این مکان در چه جایگاهی هستیم؟
دوستانی که در جلسه چهارشنبه در خدمت آقای مهندس حضور بودیم، این تجربه را داشتیم که بارها صحبتهای ایشان را در ذهنمان مرور کنیم که تقریباً تمام کلمات و همه نکات در ذهن نشانهگذاری شده است؛ اما در مجموعهای از صحبتهای زیبای آقای مهندس کلمهای باعث شد تا به خود ببالم و احساس غرور کنم. آقای مهندس نامی بر تیراندازان باشگاه تیراندازی باکمان کنگره گذاشتند. تیراندازان را «پیش قراولهای کنگره» نامیدند. این اسم بسیار مهم، سنگین، پربار و گرانبها میباشد. زمانیکه آقای مهندس این نام را بر دوش ما گذاشتند، میبایست فکر میکردیم که این نام برای ما به چه معنا خواهد بود؟ ما چه مسئولیتی خواهیم داشت؟ این کاملاً درست است که ما در هر گوشه در حال خدمت هستیم.
آقای مهندس نیز فرمودند: تمامی کارهای که انجام میدهیم؛ مانند بازی ساده گلکوچک میباشد.
اگر دقت کنید در هیچ کجای تهران فضا به این زیبایی برای تیراندازی نداریم و ما در مسابقات لیگ شاهد بودیم که در پیشرفتهترین ورزشگاههای کشور برگزار میشد؛ ولی شرایطی مساعد و امکاناتی از جمله نوشیدن آب آشامیدنی فراهم نبود؛ اما مسابقاتی که در اینجا برگزار شد با چه تدارکاتی به انجام رسید.
حال وظیفه ما چیست؟ خدمتی که من و سایر تیراندازان بتوانیم، انجام دهیم چیست؟ در مرحله اول قانون و مقرراتی که باید انجام دهیم و در مرحله دوم طبق آن قوانین تلاش کنیم تا بتوانیم در زمانیکه وارد مسابقات ورزشی میشویم پیامرسان کنگره باشیم.
هیچ چیز در حال حاضر به جز این مورد نمیتواند از خدمت ما به عمل برآید. من به عنوان یک تیرانداز میتوانم، تلاش خود را انجام دهم و زحمت خود را بکشم. زمانیکه به میدان رفتم و مقام آوردم در آنجا اعلام کنم که من یک مصرفکننده بوده و یا در یک خانواده با حضور یک مصرفکننده حضور داشتم. خانوادهای که ممکن بود الآن نباشد یا یک فرزندی که ممکن بود در تاریکیهای خانواده ما پرپر شود.
من در زمانیکه به باشگاه وارد شدم، دختری هشت ماهه داشتم و الآن چهار سال دارد و اینجا را خانه دوم خود میداند؛ در واقع زندگی که هر کدام از ما داریم به لطف خدا از وجود کنگره و تنها راه درمان اعتیاد نیز در کنگره است.
پس خدمتی که در حال حاضر در کنگره به عنوان تیرانداز و به عنوان پیش قراولهای کنگره میتوانیم داشته باشیم، رساندن پیام کنگره به عنوان بهترین راه درمان اعتیاد و سلامتی میباشد. در کنگره۶۰ این راه پیدا شده و در حال اجرا میباشد.
در ادامه طبق روش جدید مشارکت، هر کدام از کمانداران پس از مشارکت خود باید در خط آتش ایستاده و ۳ تیر در مسافت ۱۸ متر پرتاب کنند.
مرزبان کشیک: همسفر مرضیه و مسافر علی
عکاس: همسفر سپیده رهجوی راهنمای تیراندازی با کمان همسفر لیلا
تایپ: همسفر مائده رهجوی راهنمای تیراندازی با کمان همسفر لیلا
ویراستاری و ارسال: مرزبان خبری همسفر اسرا
همسفران نمایندگی تیراندازی با کمان کنگره۶۰
- تعداد بازدید از این مطلب :
413