وادی سوم میگوید باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند. اصولا انسانها تا میزان ۹۹ درصد در تفکرشان مشکل دارند. تفکرشان بیمار است یا آن تفکر واقعی و اصل قضیه را متوجه نمیشوند. در این چهارده وادی، پلهپله به ما آموزش میدهند.
جناب مهندس در این وادی میفرمایند: پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک سه پله است:
پندار یعنی تفکر، گفتار یعنی صحبت کردن، کردار یعنی عمل سالم.
انسان موجودی است که خداوند او را به گونهای خلق کرده است که برای زندگی خود برنامهریزی داشته باشد. در وادی اول، با تفکر، ساختارها آغاز میشود. برای برنامهریزی، باید تفکر کنیم. در وادی دوم، به ما میآموزند که هیچکدام از ما بیهوده نیستیم، حتی اگر به هیچ فکر کنیم.
آقای مهندس میفرمایند: فکر نکنید که اگر سن شما به چهل سال رسید، دیگر پیر شدهاید و از شما کاری برنمیآید. انگار که از سن هفده یا هجده سالگی که گذشت، انسان دیگر مسن شده است. اما به هیچ عنوان، اینگونه نیست.
در مرحله سوم به ما نشان میدهند که باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویش فکر نمیکند. مهندس میفرمایند که این وادی با کلمه باید شروع میشود.
وقتی لفظ باید میآید، یعنی این حرف قطعی است و باید بدانیم که هیچ موجودی به اندازه خود انسان درباره خودش فکر نمیکند.
به امید خداوند بزرگ، مسیر در کنگره برای من باز شده است. من هم به امید خدا، تلاش لازم را برای خودم و کنگره۶۰ انجام میدهم تا با شنیدن سیدیهای بعدی، چیزهای بهتری آموزش بگیرم. کمک من به کنگره۶۰ این است که خدمت کردنم بیریا باشد.
از زحمات بینهایت جناب مهندس و خانواده مهربان ایشان بسیار سپاسگزارم.
نویسنده: همسفر صغرا لژیون راهنما همسفر مرضیه (لژیون دهم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نیلوفر لژیون راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرستار
- تعداد بازدید از این مطلب :
144