بایستی علم و عمل همیشه در کنار هم و در تعادل باشند

باید بدانیم که انسان‌ها برای خدمت و آموزش پا به حیات گذاشته‌اند که ابتدا آموزش دریافت کرده و سپس خدمت انجام دهیم که در این مسیر بسیار وقت لازم است. انسان‌ها موجودات فراموش‌کاری هستند که بسیاری از اتفاقات زندگی خود را فراموش می‌کنند که این فراموشی هم بار مثبت و هم بار منفی دارد؛ بنابراین گاهی‌اوقات لازم است تا چیزی را فراموش کنیم‌؛ اما بعضی‌ وقت‌ها نیز این فراموش کردن باعث تخریب بسیاری در زندگی ما می‌شود.

بنده روزگاران پیش از ورود به کنگره را هیچ‌گاه نباید فراموش کنم که در تاریکی‌ به سر می‌بردم و ناامید از این‌که هیچ مسیری برای رهایی از این تاریکی وجود ندارد؛ زیرا آینده روشنی را نیز برای خانواده خود نمی‌دیدم. اکنون خداوند را بابت باز شدن مسیر کنگره و حضورم در جمع دوستان بامحبت که بدون هیچ چشم‌داشتی مرا غرق در محبت می‌کنند و بدون این‌که مرا قضاوت کنند، تمام صحبت‌هایم را با تمام وجود گوش می‌کنند، شاکر و سپاسگزار هستم. به‌قول شاعر: «ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری.» انسان‌ها بدون یاری و کمک دیگران قادر به تأمین نیازهای خویش نیستید. 

ما پیش از ورود به کنگره‌ این مسئله را تجربه کرده‌ایم که برای رهایی و درمان مسافران خود، بدون کمک و مشورت دیگران هر کاری را انجام دادیم که نتیجه آن بیشتر غرق شدن در این دام بود؛ اما علمی که کنگره۶۰ با ورود به آن در اختیار ما قرار داد شناخت اعتیاد بود که فهمیدیم اعتیاد چیست و چگونه می‌توان با آموزش گرفتن به درمان رسید؛ بنابر‌این برای دریافت آموزش، راهنمایی دلسوز و عاشق را در اختیار من قرار دادند تا به‌راحتی و بدون هیچ‌گونه ترسی با او صحبت کنم و درد دل خود را بیان کرده، درنتیجه او نیز عاشقانه گوش می‌دهد و مرا راهنمایی می‌کند. 

کنگره به من جایگاه، مکان و صندلی داد تا بدون این‌که مبلغی را از من درخواست کند، بی‌دغدغه آموزش گرفته و از جهل، نادانی و تاریکی خود خارج شوم. بنده در این مسیر، دوستان حقیقی‌ با حس‌های خوب پیدا کردم، به‌گونه‌ای که شادی و غم یکدیگر را به‌راحتی می‌فهمیم، با شادی هم شاد و با غم همدیگر غمگین می‌شویم؛ بنابراین آن‌قدر این حس زیبا است که بنده به شخصه برای شرکت در جلسات و دیدار دوستانم لحظه‌ شماری می‌کنم و حال خوش امروزم را مدیون کنگره۶۰ و جناب مهندس حسین دژاکام هستم. حال در قبال این همه محبت و کمک من، چه کاری باید انجام دهم و چگونه جبران کنم!

من باید قدرشناس و سپاسگزار این کمک‌ها باشم، آن‌ها را درک کنم، ارزش آن را بدانم، این خدمت‌ها را یکی پس از دیگری تجربه کنم و با قرار گرفتن در صراط مستقیم یک همسفر خوب برای مسافر خود و کنگره باشم؛ همچنین علاقه‌مند هستم خدمتگزاران کنگره نیز از من راضی باشند و در هر خدمتی که هستم تمام قوانین وحرمت‌ها را رعایت کنم. ما می‌دانیم که سیستم درمانی کنگره۶۰ یک نهاد مردمی و غیردولتی بوده و منابع مالی کنگره نیز همان سبد قانون یازدهم است که در هر جلسه به گردش در می‌آید و با کمک‌های ناچیز ما به چرخه‌ی خود ادامه می‌دهد.

کسانی‌که این دستورجلسه را به‌خوبی درک کرده‌اند، به کنگره زمین و مکان اهدا می‌کنند که این نشانه درک و اندیشه درست آن‌ها می‌باشد. افرادی که پس از رهایی، گذشته‌ی خود را فراموش نکردند و با عشق در کنگره باقی ماندند، راهنما شده یا در جایگاه‌های خدمتی هم‌چون: ایجنتی و مرزبانی مشغول به خدمت شدند و برای شعبه خود و کنگره۶۰ از هیچ خدمتی کوتاهی نکردند. این نکته بسیارمهم است و باید بدانیم که اگر ما خدمت نکنیم، چرخه کنگره۶۰ هیچ‌گاه از حرکت نخواهد ایستاد؛ بلکه دیگران خواهند آمد و ادامه خواهند داد.

در کنگره ماندن و خدمت کردن لیاقت و اجازه می‌خواهد که خداوند به هرکس نمی‌دهد؛ باید برای رسیدن به اهداف کنگره۶۰ کوشا باشیم و پیغام رسان کنگره۶۰ باشیم. کسانی‌که در حال بازپرداخت آن‌چه که دریافت کرده‌اند هستند، مانند: چشمه زلال سرشار از انرژی هستند؛ اما آن‌هایی که آن‌چه دریافت می‌کنند و در مقابل هیچ پرداختی‌ای ندارند، مانند: شوره‌زار و کویر می‌باشند. دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم تا دیگران بخورند.

تایپ: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)

ویرایش و ویراستار: همسفر زکیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)

ارسال: همسفر بیتا رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون سوم)

همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیک‌آباد)