باید صحبت کنیم تا یک سری تابوها شکسته بشوند

جلسه هفتم از دور یکم از سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی اسلام آباد به استادی مسافر میلاد، نگهبانی مسافرامیر و دبیری مسافررضا ، با دستور جلسه   << خانم های مسافر>> ، در روز شنبه  ۱۴۰۳ رأس ساعت۱۶ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان میلاد هستم یک مسافر خداوند را شاکر و سپاسگزارم که توفیق حاصل شد امروز این جایگاه را تجربه کنم برای خدمت کردن و آموزش گرفتن و بابت این اتفاق قشنگ از تمام پیشکسوتان عزیز کمال تشکر را دارم همانطور که می‌دانید روز جشن همسفر به پنجشنبه آینده تغییر پیدا کرد و همه این اتفاق‌ها، آموزش هستند که در کنگره من یاد گرفتم که در جامعه‌ای که دارم زندگی می‌کنم باید به قوانین و حرمت‌های آن جامعه احترام بگذارم و معمولاً در روزی که اکثر مردم جامعه در حال عزاداری هستند گرفتن جشن کار معقولی نیست و ما در کنگره د گرفته‌ایم که اعتقاد بر این است که ۵ درصد از مشکلات من مصرف کننده، جسمی و روانی می‌باشد، ۹۵درصد مشکلات  مشکل جهان بینی است ،یعنی دید من نسبت به خودم و جهان اطرافم باید تغییر کند برای مثال من در زمان مصرف دید افیونی و منفی داشتم و تمام حس‌ های من بسته بود چون اگر از بستگان نزدیک من فوت می‌کرد اصلا ناراحت نمی‌شدم اما به آرامی با آموزش‌های کنگره این دیدگاه من تغییر پیدا کرد و حس‌ هایم باز شد و امروزه به طور خودکار اگر اطرافیانم خوشحال باشند من هم خوشحالم و اگر ناراحت باشند بدون شک من هم ناراحت خواهم بود تمام این حرف‌ها را گفتم چون تغییر دیدگاه و نگرش که به نوعی به جهان‌بینی مرتبط است بسیار تا بسیار مهم می‌باشد و به دستور جلسه امروز هم خیلی مرتبط است دستور جلسه این هفته، خانم‌های مسافر می‌باشد که بعضی‌ها شاید بگویند چرا ما باید در مورد این مسئله صحبت کنیم؟ما باید صحبت کنیم تا یک سری تابوها شکسته بشوند ،تا دیدگاهمان نسبت به مسافران خانم تغییر پیدا کند ما در جامعه می‌بینیم که وقتی معمولاً در جایی اسم معتاد می‌آید همه فکر می‌کنند که شخص معتاد یک دزد و جانی است اما در حقیقت اینگونه نیست و ما نباید همه انسان‌ها را به یک چشم نگاه کنیم و حتی به نظر من اگر شخصی را می‌بینم که مصرف کننده است و دزد هم است نباید قضاوتش کنم چون در کنگره یاد گرفتم که شخص مصرف کننده تمام حس‌ هایش یخ زده است و به نوعی برده مواد می‌باشد پس من اگر در جایی یک مصرف کننده خانم می‌بینم نباید هیچ وقت آن را مورد قضاوت قرار بدهم و در موردش فکر بدی کنم بلکه باید به این اشخاص محبت بیشتری داشت چون علاوه بر اینکه با ما همدرد هستند بسیار ظریف و شکننده‌ تر از ما مسافران آقا هستند و بسیار باید به این نکته توجه داشته باشیم که در کوچه پس کوچه‌های اعتیاد حتی آقایان هم دچار آزار و ناملایمات می‌شوند وشما فکر کنید خانم های مصرف کننده که اکثراً هم با سواد و تحصیل کرده هستند چقدر در این مسیر بهشان تخریب وارد می شود ؟ درجامعه به غیر از کنگره ۶۰ هیچ جایی وجود ندارد که از این عزیزان حمایت کند و اعتبار و آبرویشان را برگرداند امیدوارم در تمام کشور به خصوص در غرب کشور در تمام شهرستان‌ها کارگاه‌های آموزشی برای این همدردانمان برقرار بشود و شاهد رهایی خانم‌های مسافر باشیم.

تهیه تنظیم و ارسال مطلب: مرزبان خبری مسافر میلاد