بزرگ‌ترین معجزه هستی، زندگی است. ما زمانی می‌توانیم درست زندگی کنیم که ذهن آسوده داشته باشیم؛ اگر انسان از نظر ذهن آسوده باشد حرکت برایش بسیار تا بسیار آسان است. ممکن است این حرکت به درازا بکشد اما نتیجه مطلوبی خواهد داشت. اینکه ما از انسان‌ها تشکر می‌کنیم در واقع از خداوند تشکر می‌کنیم و این برای آرامش ذهن ما است، این ما هستیم که با چگونه زندگی کردن هستی چهره خوب یا بد خود را به ما نشان می‌دهد. ذهنی که از صبح تا شب شلوغ و پردردسراست اصلاً مفهوم زندگی را نمی‌فهمد. انسان در مسیر توانستن باید کلید را پیدا کند و راه را بیابد و برای اینکه راه را پیدا کند باید افکارش آرام باشد. شما وقتی سوار چرخ و فلک هستید همه‌چیز را در حال چرخش می‌بینید؛ پس در این شرایط نمی‌توانید درست تصمیم بگیرید وقتی پایین‌تر هستید و می‌خواهید به بالاترین نقطه برسید باید مثبت اندیش باشید. وقتی ما منفی فکر می‌کنیم منفی هم پیش می‌آید، ما آن چیزی هستیم که فکر می‌کنیم. شما باید خودتان را باور کنید تا دیگران شما را باور کنند، فکر منفی انسان را بر باد می‌دهد. در کنگره کسی که اعتیاد خود را درمان کند، مثل کسی است که از رودخانه خروشان عبور کرده و بقیه مشکلات زندگی مثل عبور از یک جوی آب است. شما وقتی به سمت ارزش‌ها حرکت می‌کنید القاء و الهام مثبت به شما می‌شود. ما برای به دست آوردن خیلی تلاش می‌کنیم و برای حفظ داشته‌هایمان تلاشی نمی‌کنیم. مرگ نیستی و نابودی نیست، مرگ تولد دیگر است یا به عبارتی تعویض جایگاه و مکان است. بعضی افراد در کنگره با سی دی نوشتن مشکل دارند اگر کمی فکر کنند، متوجه می‌شوند هدف ما آشتی کردن با خودمان است. ما باید آدرس خودمان را پیدا کنیم ما خودمان را گم‌کرده‌ایم، ما فراموش کرده‌ایم که باید زندگی کنیم. در کنگره وقتی کسی به رهایی می‌رسد نیروهای زیادی برای او کار کرده‌اند راهنما راه را نشان داده، مبصر کلینیک داروی OT داده، همکلاسی‌ها قوت قلب او بودند پس همه برای یکی و یکی برای همه در تلاش هستند.
نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون اول)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی دلیجان
- تعداد بازدید از این مطلب :
16