به شربت خودمان ارزش قائل باشیم

چهارمین جلسه از دوره نهم لژیون ویلیام وایت پارک ائل‌گلی تبریز، با استادی مسافر امیر، نگهبانی مسافر مهدی  و دبیری مسافر رضا با دستور جلسه «OT» ‌جمعه 30  آذر ماه ۱۴۰۳ ساعت 8 برگزار شد.

سخنان استاد:

صبح همگی بخیر. خدای خودم را شکر می‌کنم که امروز هم فرصت این را دارم که در کنار شما باشم. شب یلدای خوبی را برای همه آرزو می‌کنم.

در مورد دستور جلسه که به هفته OT اختصاص دارد، اگر بخواهم مشارکت کنم، باید بگویم که OT یکی از پایه‌های اصلی کنگره ۶۰ است و تأثیر مستقیمی بر رسیدن جسم ما به تعادل دارد.
قبلاً روش درمان به این صورت بود که با همان مواد مصرفی فرد، مثل شیشه یا تریاک، اقدام به درمان می‌کردند، اما این روش‌ها موفقیت‌آمیز نبود. دلیل آن این است که آلکالوئیدهایی که از مواد مخدر دریافت می‌کنیم، مشابه آن‌ها به صورت طبیعی در بدن ما وجود دارد. در شربت تریاک، دقیقاً همان آلکالوئیدها موجود است که باعث می‌شود سیستم شبه‌افیونی بدن دوباره شروع به کار کند و بازسازی شود.

به نظر من، و بر اساس صحبت‌های آقای زرکش و تأکیدهای راهنمای خودم، آقا سعید، این نکته بسیار مهم است که به شربت خودمان ارزش قائل باشیم. این نگاه تأثیر بسیار زیادی در روند درمان ما دارد. من دیده‌ام که کسانی که نگاه منفی به شربت یا داروی خود دارند، به درمان نمی‌رسند.

مثالی که می‌توانم بزنم این است که وقتی در دوران مصرف ماشروم بودم، اگر از ابتدا حس بدی داشتم، آن حس منفی در طول مصرف، که به آن "تریپ" می‌گویند، باقی می‌ماند و اثر تخریبی بیشتری داشت. به نظر من، سفر درمانی نیز به همین شکل است. ما باید به شربت خودمان به عنوان داروی درمان نگاه کنیم و بدانیم که هیچ جای دیگری درمانی برای اعتیاد وجود ندارد. حتی بیرون از کنگره، با همین شربت تریاک هم نمی‌توان درمان موفقی داشت. تنها در کنگره، زیر نظر راهنماها و با روش DST است که شربت می‌تواند بیماری اعتیاد را درمان کند و فرد را به تعادل برساند.

تهیه گزارش و تایپ متن: مسافر فرید
خدمتگزار سایت: همسفر رضا