آقای مهندس در سیدی علم و عمل میفرمایند: تطابق، تطبیق دادن کار و عمل و حرف و عمل است. وقتی انسان دانشی کسب میکند، باید به آن عمل کند؛ چراکه فقط حفظ کردن علم و دانش بهدرد نخواهد خورد. همه ما برای اینکه کار و عملمان به نتیجه برسد، بهدنبال مطالب خوب و غنی هستیم. برای انجام کار، باید راه و مسیرش را بلد باشیم و برای آن تفکر کنیم.
آقای مهندس میفرمایند: برای نهادن، چه سنگ، چه زر و یا دانش، فرقی نمیکند، انسان چیزی را که دارد، اگر از آن استفاده نکند هیچ ارزشی ندارد؛ مثلاً شما مقدار زیادی طلا دارید و پنهان کردهاید، حالا چه یک کیلو طلا چه یک کیلو سنگ، چه تفاوتی دارد، وقتی از آن استفاده نمیکنید، موقعی طلا ارزش پیدا میکند که از آن استفاده کنید؛ پول برای کسی است که آن را خرج کند. پول برای آسایش عمر است نه اینکه عمرتان را برای گردآوری مال تلف کنید؛ دانش هم همینطور است، شما اگر دانشی را کسب کنید ولی از آن هیچ استفادهای نکنید به چه دردی میخورد؛ مانند کسیکه تمام قوانین کنگره را حفظ باشد ولی هیچوقت سفرش را تمام نکرده یا اگر تمام کرده، برگشت کرده است. بلد بودن و حفظ کردن دانش کافی نیست، باید از آن دانشی که کسب کردهایم، استفاده نماییم؛ پس انسانی موفق است که دانش خود را با عملش تطبیق دهد.
بسیار خوب است برای اینکه کار و عملمان را به نتیجه برسانیم، بهدنبال دانش و مطالب غنی باشیم؛ درواقع همه ما دائماً جوینده مطالب و دروس متعددی هستیم تا بتوانیم کار و عمل خود را به نتیجه برسانیم. از سخن به عمل حرکت کردن، معنای متعدد و باارزشی دارد؛ چون حرف به عمل میرسد. وادیها بهعنوانهای متعدد مکتوب شدهاند و دانشی است که باید تطبیق پیدا کند. وادی دوازدهم میگوید: آخر امر، امر اول اجرا میشود؛ یعنی هر امری داریم، با عمل به نتیجه میرسد؛ تصمیم، نقشه راه و حرف ما، اینها مهم نیستند، مهم این است که خواسته ما هر چیزی است، آن خواسته با رفتن و با عمل به نتیجه میرسد پس باید صبر کنیم تا به نتیجه لازم برسیم.
از حرف تا عمل فاصله زیادی است؛ یکی از مشکلات انسان این است که دانش و علم را دارد ولی نمیتواند آن را به نقطه اجرا و عمل درآورد. تصمیمها در ذهن ما بهآسانی خلق میشوند؛ ولی در جهان بیرون زمان لازم است تا به نتیجه برسند و باید از کارهای کوچک شروع کنیم تا به کارهای بزرگ برسیم. انسان همیشه مالک یافتههایش است و اطلاعاتی که کسب کرده، در جهان بعدی برای او ماندگار است. صراط مستقیم راهی است که به انسان صدمهای نزند. کمک کردن به دیگران چه مادی چه معنوی، باعث الهام مثبت در ما میشود. هرقدر هوشیارتر باشیم، آگاهتر هستیم؛ بعضی اوقات ما خواب هستیم یعنی نمیدانیم اطرافمان چه میگذرد، باید بیدار و هوشیار باشیم. سخن و دانش ما باید با عمل ما تطابق کامل داشته باشد، آنموقع میتوانیم در کارهای خود رستگار باشیم و پیشرفت کنیم.
برداشت همسفر اعظم
ما باید برای انجام دادن هر کاری یا آموختن دانشی، ابتدا در ذهنمان نقشه آن را رسم کنیم و بعد به عمل درآوریم. شاید در ذهن این کار خیلی سریع پیش رود ولی در جهان فیزیکی امکان دارد مدتها طول بکشد تا به انجام برسد.
باوری که به آن عمل نشود فاقد ارزش است؛ یعنی باور داریم دروغ گفتن بد است ولی دروغ میگوییم. خواسته ما هرچه باشد درصورتی به عمل میرسد که با یادگیری، حرکت در صراط مستقیم و صبور بودن همراه باشد، آنموقع به نتیجه میرسد. اکنون دانشی که شخص کسب کرده و برای آن وقت گذاشته است تا به مرحله عمل درآید، آیا نتیجه آن میتواند مشکلی از انسانها حل کند و یا فقط برای سرگرمی استفاده میشود؟ مثلاً تلاش میکند پولدار شود ولی مالک آن نیست و مدام بهدنبال انباشته کردن است که نتیجه آن آرامش و آسایش نخواهد بود. باید بدانیم پول برای آسایش عمر است نه اینکه عمرمان را برای بهدست آوردن پول بگذاریم، داشتن همهچیز در زندگی خوب است ولی به چه قیمتی!
تایپ و ویرایش: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زینب (دبیر سایت)
همسفران نمایندگی وکیلی یزد
- تعداد بازدید از این مطلب :
128