آن روز کنگره حال و هوای عجیبی داشت

امام  علی علیه السلام  می‌فرمایند: برای  بخشش، منتظر ثروتمند شدن نباشیم و از هر آنچه داریم ببخشیم.
روز گلریزان بود، همه خوشحال و شاد بر روی صندلی‌ها نشسته بودند و به سخنان  استاد گوش می‌دادند. آن روز کنگره حال و هوای عجیبی داشت،  بعضی از مسافران با اعلام دنوری همسفران خود، آن‌ها را سورپرایز کردند.
برای من نیز باور‌ کردنی نبود؛ چراکه مسافر من هم دنوری من را  اعلام  کرده بود. اصلاً باور نمی‌کردم، دوباره از دوستم پرسیدم: درست شنیدم؟ اسم من هم جزو دنورها بود؟ گفت: بله. برای من باوری در ناباوری بود و در فکرم هم نمی‌گنجید که  مسافرم مرا دنور کند.
تا آخر جلسه همان جا خشکم زده بود و از خوشحالی اشک‌هایم سرازیر می‌شد. حس عجیبی سر‌تا‌سر وجودم را فرا گرفته بود، گویی یک نفر در گوشم زمزمه می‌کرد، دیدی تو هم توانستی در جایگاه دنوری قرار بگیری! حال زمان آن رسیده که سراسر وجودت را خانه تکانی کنی، دنور بودن به زبان نیست باید دنوری را از افکارت شروع کنی.
عضو لژیون سردار شدن برای من بسیار لذت‌بخش بود؛ ولی قرار گرفتن در جایگاه دنوری حسی عجیب و شیرین‌تری داشت، تلنگری به من زد که باید حرکت را شروع کنم و از حالت سکون بیرون آیم.
دنور شدن افتخار بزرگی برای من بود که بتوانم اندکی از بهای حال خوبم را پرداخت نمایم و بیش، از پیش سعی و تلاش داشته باشم تا بتوانم خدمتگزار واقعی کنگره باشم و کنگره را در رسیدن به اهدافش یاری نمایم.
از خداوند به خاطر حس و حال  خوبم، از مسافرم که اجازه داد تا به کنگره بیایم و حال خوش را تجربه کنم، از آقای مهندس و خانواده محترم ایشان؛ همچنین از راهنمایان خانم بتول، خانم اعظم و خانم مائده بابت آموزش‌های خوبشان بسیار سپاسگزارم.

نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مائده (لژیون سوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر منصوره (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو