جلسه یازدهم از دوره دوم سری کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی دزفول، با استادی راهنمای تازه واردین مسافر مهدی، نگهبانی مسافر امید و دبیری مسافر احسان، با دستور جلسه «OT» یکشنبه ۲۵ آذر ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.
سخنان استاد:
سلام دوستان مهدی هستم یک مسافر.
خیلی خوشحال هستم که در جمع شما حضور دارم.
دستور جلسه امروز، شکرگزاری از اوتی است به یک شکلی باید شکرگزاری کنیم، انسان اگر همیشه از داشتههای خود شکرگزار باشد، از داشتن آنها لذت میبرد، وقتی نگاه میکنم که به درمان رسیدم باید شکرگذار باشم. همین الان بیرون از کنگره از شربت اوتی به عنوان موادمخدر استفاده میکنند، ولی ما در کنگره به عنوان دارو استفاده میکنیم.
بزرگترین درد بشریت به اعتقاد من بیماری اعتیاد است، بزرگترین بیماریها مثل: وبا و کرونا آمدند و رفتند ولی اعتیاد از زمان حضرت آدم تا الان بوده است، اینکه ما درکنگره هستیم واقعا جای شکرگزاری دارد چون با بزرگترین مشکل دنیا توانستیم به لطف آقای مهندس به درمان برسیم.
هربیماری یک دارو میخواهد تا بتوان درمانش کرد، آقای مهندس بعد از کلی تلاش و زحمت دیدند تریاک بهترین دارو برای درمان اعتیاد است، شما فکر بکنید و ببینید که آقای مهندس چقدر تلاش و زحمت کشیدند تا توانستند این مسئله را حل کنند که تریاک دارو است، تریاک در کل دنیا به عنوان بهترین دارو است و اگر تریاک قطع شود کل دنیا فلج میشود، یک بیمار تصادفی را وقتی میبرند بیمارستان اگر مورفین به آن تزریق نکنند یا میمیرد یا بیمارستان را به آشوب میکشد.
تریاک یک دارو است و ما درست از آن استفاده نکردیم، خود من هروقت سرم درد میگیرد یه قرص استامینوفن میخورم و سرم خوب میشود، ما نمیتوانیم تریاک را حذف کنیم چون تریاک یک دارو است، آقای مهندس با توجه به اینکه میدانستند تمام آلکولئیدهای موجود در تریاک وجود دارد و تریاک را به عنوان دارو برای درمان اعتیاد تجویز کردند.
در قدیم در کنگره بایستی تریاک را به قطعههای ریز تبدیل میکردند و با متد دیاستی درمان میشدند و چه سختیهایی میکشیدند، ولی الان با شربت اوتی و متد دیاستی مثل این میماند که در اتوبان داری سفر میکنی و به راحتی به درمان میرسی و این واقعا جای شکرگزاری دارد.
من وقتی به گذشته خودم نگاه میکنم میبینم که چقدر سختی باید میکشیدم تا به اهواز بروم و دارو تهیه کنم، ولی الان در دزفول میتوانند دارو تهیه کنند، یعنی بچه هایی که دارند سفر میکنند به راحتی میتوانند از این امکانات استفاده کنند و سفرشان را بگذرانند و مشکلی برایشان پیش نیاید، با این همه امکاناتی که خداوند در اختیار ما قرار داده است و راهنمایانی که از اهواز میآیند، ۵ ساعت رفت و برگشت در راه هستند و چند ساعت اینجا خدمت میکنند و مزدی دریافت نمیکنند، و فقط از جیب خود پرداخت میکنند و از محبت خود به رهجو میدهند، و وقتی نگاه میکنند که رهجو دارد خوب میشود لذت میبرند، واقعا حیف نیست از این امکانات استفاده نکنیم؟ خداوند را شکر میکنم که در زمانی که اعتیاد پیدا کردم، با کنگره آشنا شدم و توانستم درمان بشوم و فهمیدم کجای دنیا قرار دارم.
من که در کنگره دارم خدمت میکنم میفهمم کجا دارم زندگی میکنم، قبلش فقط میدانستم باید بروم سرکار و بعد بیایم خانه بخوابم، معنی و مفهومی از زندگی نداشتم، ولی وقتی به کنگره آمدم فهمیدم که کجای دنیا قرار گرفتم و وقتی خدمت گذار میشویم آن وقت میفهمم که با حال خوب دیگران، حالت خوب میشود و همین موضوع باعث میشود که لذت میبرم و به آرامش میرسم، وقتی که یک راهنما میبیند که رهجویش رهایی گرفته صد برابر رهجو لذت میبرد، همین باعث خوشحالی و لذت راهنما میشود.
خیلی ممنون که به صحبت های من گوش کردید، مرسی.
عکاس و تایپ گزارش: مسافر داود
ویرایش و ارسال گزارش: همسفر مهزیار
- تعداد بازدید از این مطلب :
55