افیون رنگین‌کمان هفت رنگ

اعتیاد بلای خانمان‌سوزی است که تقریبا از زمانی که نفس انسان در کالبد مادی‌اش قرار داده‌شد؛ یعنی خلقت جسم مادی آدم و حوا گریبان‌گیر انسان شد؛ به طوری که درخت ممنوعه که همان خشخاش است و اهریمن قسم یاد کرد که رنگین کمان هفت رنگی از افیون را در راه انسان می‌گذارد.

شاید یکی از سخت‌ترین چالش‌های انسان رهایی از بند مواد مخدر باشد. انسان موجودی است ذاتأ حریص و به دنبال کسب لذت، زمانی که به وجود خشخاش پی‌برد و اثرات خارق‌العاده آن را در تسکین دردها متوجه شد، تصمیم گرفت در حالت طبیعی و عادی هم از  آن مصرف کند.

از آن‌جایی که مکانیسم عملکرد تریاک فعال‌سازی سیستم پاداش یا لذت بدن است، حال خوشی که تجربه می‌کرد او را ترغیب می‌کرد تا مصرفش را بالا ببرد؛ ولی غافل از این که سیستمی به مراتب قوی‌تر از آن وجود دارد تا مواد شبه‌افیونی بسیار قوی‌تری را دقیقا در مکان و زمان درست و به مقدار مناسب در بدنش ترشح کند تا کاری که باید انجام دهد را به بهترین نحو انجام دهد.

متاسفانه با ورود مواد جایگزین از خارج بدن که همان تریاک، مشتقات آن و مواد صنعتی تولید شده در اعصار بعدی بود، این سیستم دقیق داخلی مختل می‌شود و کم‌کم برای انجام پایه‌ای‌ترین اعمال حیاتی‌اش وابسته به دریافت مواد خارجی می‌شود.

این عمل مصیبت بزرگی را بر انسان تحمیل می‌کند؛ زیرا برای خوابیدن، صحبت کردن، معاشرت و… مجبور است این مواد را از بیرون دریافت کند. تا این‌جای کار شاید خیلی هم ترسناک نباشد؛ ولی عمق فاجعه وقتی مشخص می‌شود که تنظیم زمان مناسب و مقدار مناسب بسیار سخت و نشدنی است و از همه بدتر کیفیت مواد خارجی همیشه عالی و یکسان هم نیست.

در این حال تازه انسان متوجه شد که در چه دام مهیبی گرفتار شده است. به همین دلیل تقریبا کمی پس از درگیری انسان با مواد مخدر، به فکر درمان آن افتاد. این مسئله شاید سالیان سال از عمر بشر را به خود مشغول کرد.

علی‌رغم میل بسیار زیاد انسان به رهایی از دام افیون هیچ‌وقت موفق به درمان نشد؛ البته ترک اعتیاد اتفاق می‌افتاد؛ ولی چون درمان رخ نمی‌داد بارها و بارها برگشت صورت می‌گرفت. این امر باعث شد که جامعه بین‌المللی بیان کند که اعتیاد بیماری است مزمن و درمان ناشدنی.

تا این‌که به لطف خداوند آقای مهندس تصادفا و فقط به خاطر سامان دادن به میزان مصرف خودشان روش درمان تدریجی؛ یعنی متدDST را پیدا کردند. ایشان متوجه شدند که با استفاده از اوپیوم در هر نوع اعتیادی، تیپر کردن آن در پله‌های ۲۱ روزه و با ضریب ۰/۸ می‌توانند اعتیاد را درمان کنند؛ ولی هنوز مشکلی وجود داشت و آن این بود که فرد مصرف‌کننده؛ باید اوپیوم را تهیه می‌کرد؛ پس در زمان درمان هم باید با ساقی در ارتباط می‌بود که از لحاظ امنیتی و حیثیتی برای او مخاطره‌آمیز بود.

از طرفی کیفیت مواد تایید و تثبیت نشده بود و مصرف تریاک خوراکی مشکلات گوارشی را نیز به وجود می‌آورد که این موارد می‌توانستند در درمان خلل ایجاد کنند. از طرفی فرد؛ باید با استفاده از ترازو مواد را وزن می‌کرد و دقت کار در پله‌های آخر که مقدار مواد کم می‌شود، بسیار پایین می‌آمد.

با اهتمام و تلاش زیاد راه حل این مشکل هم پیدا شد و آن استفاده از شربت تریاک یا اوپیوم تینکچر یا به اختصار OT است. این شربت از تریاک و کمی الکل به عنوان حلال آن تشکیل شده است. با این شیوه ارتباط با ساقی قطع می‌شد، کیفیت مواد عالی و یکسان بود و مشکلات گوارشی به حداقل می‌رسید؛ چون مسافرین باید با سرنگ این محلول را اندازه‌گیری کنند، دقت کار نیز افزایش می‌یافت و کیفیت درمان به بهترین شرایط خودش رسید.

ناگفته نماند برای اطمینان دادن و پذیرفتن وزارت بهداشت و امنیت کشور که این داروی درمان است و اگر فردی این ماده را همراه داشت مجرم نیست و تولید انبوه آن مانعی ندارد، زحمت بسیار زیاد و فراز و فرودهای بسیار زیادی داشت که مهندس و تیم همکارانشان مردانه پای آن ایستادند تا امروز به لطف خداوند همگی بتوانند از این نعمت برای درمان مصرف بی‌رویه موادشان بهره‌مند شوند. خداوند سلامتی و طول عمر با عزت نصیب تمامی انسان‌های راه حق و حقیقت عطا فرماید.

منابع: کتاب ادموند و هلیا، کتاب عبور از منطقه۶۰درجه زیرصفر، کتاب چهار مقاله
نویسنده: راهنما همسفر پریناز (لژیون هفتم)
رابط خبری: راهنمای تازه‌وتردین همسفر ناهید رهجوی همسفر پریناز (لژیون هفتم)
ویرایش و ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون یازدهم) دبیر سایت