صرفا فقط کسب دانش ارزشمند نیست

جناب مهندس در سی‌دی علم و عمل فرمودند: تطابق یعنی تطبیق دادن علم و عمل. اگر انسان علمی داشته باشد و از آن علم نتواند استفاده کند، در واقع آن علم ارزشی ندارد؛ برای نهادن چه سنگ و چه زر. اگر انسان چیزی داشته باشد و نتواند از آن استفاده کند، چه طلا یا پاره سنگ باشد بین آن‌ها فرقی وجود ندارد. عمرم را صرف جذب منابع مالی کنم؛ ولی استفاده‌ای از آن نبرم، آن مال ارزشی ندارد. مال برای آسایش عمر است نه عمر برای اندوختن و برای دانش هم همین طور است.

صرفا فقط کسب دانش ارزشمند نیست. دانش و کسب علم زمانی ارزش پیدا می‌کند، که باورش داشته باشیم و آن را به عمل تبدیل کنیم، باور داشته باشم که مسلمانم؛ ولی فرامین الهی رو عمل نکنم چه سودی دارد. قرآن در این باره می‌فرماید: ویل‌ٌ للمصلین، وای بر نمازگزاران. در کنگره هم کسانی بودند که همه قوانین کنگره را بلد بودند؛ ولی نتوانستند سفر خودشان را به پایان برسانند؛ چون نتوانستند آن دانش را به عمل تبدیل کنند. پس آنچه می‌دانیم و آنچه باور داریم باید تبدیل به عمل و اجرا شود، تا انسان به موفقیت دست پیدا کند.

وادی‌ها عنوان و مضامین اولیه هستند. با تفکر ساختارها آغاز می‌شود؛ با حرکت راه نمایان می‌شود، آخر امر امر اول اجرا می‌شود، آیا می‌توانیم به این جمله‌هایی که تکلیف را برای هر انسانی مشخص می‌کنند جامه عمل بپوشانیم؟ وادی دوازدهم به ما می‌گوید: آخر امر، امر اول اجرا می‌شود. هر تصمیم و کاری با صبر به نتیجه کامل می‌رسد، مهم شروع به انجام آن کار است؛ برای برداشت و درو کردن گندم اول باید گندم کاشت شود؛ پس هر خواسته و تصمیمی که ما داریم با حرکت کردن به نتیجه می‌رسد.

ذهن باید مرتب باشد، به تصمیماتمان جامه عمل بپوشانیم آن‌ها را نیمه رها نکنیم تا باعث آشفتگی ذهن ما نشوند و درگیر مسائل گوناگون نشویم. عملی کردن نقشه‌ها و تصمیمات‌مان کار بسیار سختی است، از گفتن تا عمل کردن فاصله بسیار زیاد است که با تمرین حاصل می‌شود. خداوند قدرت کن فیکون دارد. صفات خداوند به صورت نهفته در وجود همه ما انسان‌ها قرار دارد؛ پس ما هم قدرت کن فیکون را داریم. کن فیکون در ذهن ماست، من در ذهنم خود را در کشتی تصور می‌کنم و در آن واحد در آن کشتی هستم.

این قدرت کن فیکون ذهن ماست؛ اما در در دنیا واقعی ما چون دارای زمان و مکان هستیم این شو شود، در طول زمان و با صبر حاصل می‌شود. ذهن ما معمار زندگی ماست، هر چیز را که بخواهیم خلق کنیم، اول باید آن را در ذهن خود خلق کنیم؛ برای تحقق شو شَود، از کارهای کوچک روزمره شروع می‌کنم؛ چون انجام دادن کارهای کوچک منجر به اتفاق افتادن کارهای بزرگ می‌شود؛ برای رسیدن از مرحله‌ی دانش به عمل، حرکت واقعی زمانی صورت می‌گیرد، که شروع به حرکت کنم. در این مسیر نیروهای بازدارنده شروع به کار می‌کنند تا من به مقصد نرسم یا با تاخیر برسم؛ اما اگر با تمام مشکلات، پستی و بلندی‌ها را پشت سر بگذارم و تمام قدرت خود را به کار ببرم تا آن نقشه راه را عملی کنم؛ آن وقت به هدفم دست پیدا خواهم کرد.

منبع: سی‌دی علم و عمل

نویسنده: همسفر سارا رهجو راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم)
ویرایش: همسفر کلثوم دبیر سایت
ویراستاری و ارسال: همسفر ملیکا نگهبان سایت

همسفران نمایندگی دانیال اهواز