شیرینی زندگی به همین مشکلاتش است

منبع: نمایندگی یحیی زارع
پنج شنبه 22 آذر 1403

تعداد بازدید از این مطلب : 199

چهارمین جلسه از دوره نوزدهم سری کارگاه های آموزشی عمومی ویژه مسافران و همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد با استادی راهنما مسافر سجاد و نگهبانی مسافر حامد و دبیری مسافر مهدی با دستور جلسه «وادی یازدهم و تأثیر آن روی من و دستور جلسه دوم تولد یکسال رهایی مسافر رضا» روز پنجشنبه تاریخ ۲۲ آذر ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان سجاد هستم مسافر، از همه دوستان سپاسگزارم و از خداوند تشکر می‌کنم که این فرصت را به من داد تا یکبار دیگر در این جایگاه خدمت کنم، در وادی یازدهم از چشمه، رودخانه و بحر و اقیانوس که تمامی از طبیعت الهام گرفته شده استفاده می‌شود، این یکی از روش‌هایی است که همیشه آقای مهندس و استاد امین در صحبت‌هاشون از این روش برای انتقال بهتر مفاهیم و آموزشهای کنگره استفاده می شود.

در قسمت دوم این وادی که از رسیدن به بحر و اقیانوس صحبت می‌شود که همان رسیدن به صلح و آرامش می‌باشد چه بدانیم چه ندانیم خداوند نعمتی به ما داده به نام زندگی کردن که همیشه آقای مهندس هم در صحبت‌هایشان تأکید دارند که زندگی کنیم و از این زندگی لذت ببریم.

لذت بردن از زندگی تنها در صلح و آرامش است که بدست می آید هر انسانی که در حال زندگی است با هر شغل و کاری با هر درآمد و پس اندازی، آیا چیزی غیر از رسیدن به حال خوش است؟ آیا چیزی غیر از رسیدن به آرامش است که با هیچ پست و مقام یا مال و ثروتی قابل ارزش گزاری نیست، برای رسیدن به این صلح و آرامش باید یک سری قوانین را رعایت کنیم.

من که مصرف کننده شدم به دلیل این بود که بلد نبودم قوانین زندگی را رعایت کنم بلد نبودم که شدم یک آدم افسرده با حال خراب و هزاران مشکل در زندگی شخصی و کارم داشتم، این قوانین را فرا بگیرم و به کار ببندم در زندگی مطمئن باشید که در اوج مشکلات می توانم تصمیم درست بگیرم و به صلح و آرامش برسم.

اجرای این قوانین زمانی اتفاق می‌افتد که من بتوانم مانند یک چشمه جوشان باشم و از یک دانش و علمی برخوردار باشم تا بتوانم همچون رود خروشان باشم، اگر من این قوانین را بلد باشم و قدرت این را داشته باشم دیگر هیچ گاه خداوند و دیگران را مسئول مشکلات خودم نمی دانم، اگر قوانین زندگی را بلد باشم و بفهمم دیگر مشکلات زندگی برایم معنی و مفهوم ندارد و آن را بخشی از زندگی می دانم، شیرینی این زندگی به همین مشکلاتش است، آب راکد در یک جا که جذابیتی ندارد وقتی آب حرکت پیدا می کند و دارای صدا و جوش و خروش باشد جذاب می شود بخصوص وقتی می خورد به قلوه سنگ، در طول درمان هم مشکلاتی سر راه رهجو قرار می گیرد که نشان می دهد هر چه راه درست تر مشکلات هم بیشتر، در این زمان است که می‌تواند همچون رودی خروشان، هرچه سر راهش قرار بگیرد به راحتی کنار بگذارد تا در نهایت به بحر و اقیانوس که همان صلح و آرامش برسد.

دستور جلسه دوم: یکسال رهایی مسافر رضا

تولد یک سالگی رهایی مسافر رضا را به خودش و خانواده‌اش تبریک می‌گویم، آقا رضا رهجویی بود که در ابتدا ورود به کنگره از لحاظ روحی و روانی با مصرف مواد همراه با تعداد زیادی قرص های اعصاب و روان همراه با جسمی زرد، نحیف و حالی زار وارد لژیون شد، در طول سفرش هم مشکلات زیادی از جمله فوت پدرش و همچنین دچار آتش سوزی شد اما با خواسته‌ای که داشت همراه با آموزش‌هایی که از کنگره گرفت در نهایت به رهایی رسید، اقا رضا مصداق این وادی که همچون رودی خروشان مشکلات را کنار زد و به صلح و آرامش رسید، نهایت این آموزش‌ها و رسیدن به صلح و آرامش در کنگره، بخشندگی بود که انجام داد و اهدا زمین چند میلیاردی به کنگره که برای ادامه راه کنگره 60 انجام دادند.

اعلام سفر مسافر رضا

آخرین آنتی ایکس مصرفی تریاک و قرص اعصاب ، مدت تخریب ده سال به روش DST با داروی OT ، مدت سفر سیزده ماه دوازده روز ، نام راهنما مسافر سجاد ، رهایی از مواد یکسال ، ورزش والیبال

آرزوی مسافر رضا

آرزو میکنم که تک تک اعضای کنگره به آن آرزویی که در آخر جلسات کنگره در دلشان از خداوند می خواهند و به هیچ کس نمی توانند بگویند برسند.

صحبت‌های مسافر رضا

خداوند را شاکرم که راهی برایم باز شد تا به کنگره وارد شوم ومتشکرم از دوست عزیزم مسلم که پیام کنگره را به من داد، من با مصرف تریاک و تعداد زیادی قرص اعصاب وارد شدم مصرف قرص من به حدی بود که در سه ماه اول حتی قادر به نشستن در جلسات عمومی نبودم آنهایی که قرص مصرف کرده اند میدانند تخریب قرص بیشتر از برخی مواد است، من هم اگر چه با سختی اما به هرحال با عمل به قوانین کنگره مطایق با انچه در سی دی وظایف رهجو امده توانستم اموزش بگیرم بخصوص با حضور در لژیون سیگار من را مصمم کرد تا اخر ادامه دهم .در این مکان به عنوان یکی از شعبات کنگره کار بزرگی در حال انجام است و ما باید قدردان این زحمات باشیم، اینکه افرادی بودن که چندین سال از اصفهان ،نائین و یزد برای خدمت به امثال من آمدند تا به درمان برسیم ،باید این مسیر را همه ما چه مالی، چه خدماتی،چه علمی ادامه دهیم و بدانیم اگر قدردان نعمتی مثل کنگره نباشیم آن را از دست خواهیم داد.