تحکیم پایه‌های مالی

چهارمین جلسه از دوره هفتم لژیون سردار نمایندگی عمان سامانی شهرکرد به استادی دنور محترم مسافر پدرام و نگهبانی دنور محترم مسافر  مسعود و دبیری دنور محترم مسافر وحید با دستور جلسه «وادی یازدهم» سه‌شنبه ۲۰ آذر‌ ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۳۰ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

سلام دوستان پدرام هستم یک مسافر
خدا را بابت حضور در کنگره، خدمت کردن، آموزش گرفتن و به آرامش رسیدن سپاسگزارم؛ همچنین از آقای ‌مسعود نگهبان لژیون سردار تشکر می‌کنم. لحظه‌به‌لحظه زندگی ما با آن دید و عینکی که کنگره به وجود آورده است، آموزش است برای اینکه زندگی را آن‌طور که هست ببینیم. سخت‌گیری، سخت زندگی کردن و آن مادیاتی که ابزاری بود برای بهتر زندگی کردن برای ما یک هدف شد. در وادی یازدهم می‌گوید قلمروی مادیات به انسان داده شد که مقداری در تجلی و تعالی انسان و دریافت آموزش‌ها شرایط را مهیا‌تر و نجات‌بخش‌تر کند ولی باهدف شدن مادیات چه بلاهایی که سر ما انسان‌ها نیاورد.

وادی یازدهم برای خود من آموزش‌های زیادی داشته است و اگر به مادیات که مرتبط با لژیون سردار است بخواهم اشاره کنم باید بگویم: به انسان هشدار داده شد که اگر بر مادیات سوار بشوید بر نیمی از نیروهای اهریمنی پیروز شده‌اید ولی اگر مادیات بر شما سوار شوند، محکوم به شکست خواهید بود و این نویدبخش و حذر کننده است.
ما در جهان ماده زندگی می‌کنیم و یکی از مسائل مهم در کنگره تحکیم پایه‌های مالی است و باید آن را قوی کنیم ولی نباید هدف قرار بگیرد و از آن جایگاه اصلی خودش خارج شود. قدرت مادیات همواره در کنار نیروهای اهریمنی است و اگر این ابزار را در جایگاه خودش استفاده نکنیم، محکوم به فنا هستیم. اگر حقیقت را همان‌طور که هست درک کنیم بر نیمی از نیروهای اهریمنی سوار شده‌ایم و نویدبخش پیروزی است.

چشمه‌های جوشان و رود‌های خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند. گاهی همسو شدن با راه و بستری که پیشروی ما قرار گرفته است، ما را به اقیانوس می‌رساند و آن جوشش را در درون ما ایجاد می‌کند ولی باید یک پتانسیل به وجود بیاید و منِ کنگره‌ای بدانم برای ایجاد این پتانسیل چه کاری انجام بدهم.

این سلامتی که ما در کنگره به دست آورده‌ایم زلالی آب را می‌رساند و این سلامتی آب چشمه‌ها و رودخانه‌های وجودمان را از پاکی و زلالی بهره‌مند کرده است ولی باید این توان را در درونمان ایجاد کنیم که یکی از گزینه‌هایی که باعث ایجاد پتانسیل و جوشش می‌شود، بخشش، گذشت و درک و فهم جایگاه اصلی مادیات است. زمانی که از درک صحبت می‌کنیم نه بی‌میلی از مادیات و نه هدف شدن آن است.

ما در جهان ماده زندگی می‌کنیم و نباید مادیات را ناديده بگيريم و باید پایه‌ مالی قوی داشته باشیم ولی آن را هدف قرار ندهیم بلکه توسط آن همواره با بخشش و گذشت به هدف‌های خود برسیم. زمانی که می‌خواهیم بخشش و گذشت را یاد بگیریم و در وجود خودمان حک کنیم. آن‌قدر این مادیات در وجود ما پررنگ است که گویی با بخشش، جانمان را می‌گیرند. به قول یکی از دوستان: به فردی برخورد کردم بسیار ثروتمند و باگذشت بود و نه از روی ریا بلکه از روی عشق و محبت. راز این ثروتمندی و بخشش را از شخص جویا شدم و آن فرد گفت: فرض کن فردی پول اندکی در اختیار تو قرار داده است و می‌گوید: مقدار ۱۰ درصد آن را برای خودت بردار و ۹۰ درصد را بخشش سپس با حسن انجام این کار پول بیشتری در اختیارت قرار می‌دهد و می‌گوید: دوباره با همان درصد‌ برای خودت و مابقی را بخشش و به همین صورت پیش می‌رود تا جایی که با اثبات امانت‌داری و حسن انجام کار مبالغ بی‌شماری در اختیارت قرار می‌دهد.

حال ما چقدر ظرفیت چنین امانت‌داری و بخشش را در وجودمان داریم برای اینکه خداوند این‌گونه به ما عطا کند؟
روزی ما کار مزدی است که خداوند نیز در قرآن به آن اشاره کرده است. سرمایه مردم در قسمتی از سرمایه ما است و ما باید ببخشیم و انفاق کنیم. ما امانت‌دار هستیم. حال هر چه قدر در این امانت‌داری و بخشش ثابت‌قدم باشیم دریافت بیشتری خواهیم کرد. انفاق معامله‌گری نیست ولی تماماً چیزی که در اختیار ما است به ما تعلق ندارد و ما مسئول هستیم در برابر دیگر انسان‌ها و همین مقیاس بندی‌های جغرافیایی و مرزبندی‌ها باعث شد که من و تو شکل بگیریم و از آن وحدت وجودی خودمان دور بمانیم و از ما دور بشویم. هر چه قدر این مرز‌بندی قوی‌تر شد این من بودن و تو بودن پررنگ‌تر شد و فاصله افتاد و این فاصله‌ها هر چه قدر بیشتر شد پول من و پول تو شد و بخشش کمتری شکل گرفت.

همان‌گونه که با بخشش گذشتگان به درمان رسیدیم، هیچ‌کس قبل از من و شما به معنای کلمه من و شما فکر نکرده است و گفتند: ما و امثال ما بیایند و درمان بشوند و امروز امثال آن‌ها در این مکان قرارگرفته‌اند. ما نیز باید برای امثال خودمان بستر را فراهم کنیم و نباید این مرزبندی ما را از هدفمان دور کند. کسانی که وادی چهاردهم را پشت سر گذاشتند می‌گویند: ما به مکانی برسیم که ازآنجا انشعاب یافته‌ایم، یعنی درنهایت و غایت کار ما یک شجره‌ی واحده داریم که تقسیم شد برای اینکه بتواند قدرت و ظرفیت جانشینی خداوند را پیدا کند. در آخر از همه عزیزان که در این بخشش سهیم بودند سپاسگزارم ولی مسئله مهم‌تر که رسالت ما است، عمل کردن به تعهدی است که بر عهده می‌گیریم زیرا امروز قرارداد منعقد می‌گردد بر کلام یک انسان کنگره‌ای و ما نباید با خلف وعده و انجام ندادن تعهد خود کوچک‌ترین عاملی شویم در کم کردن سرعت حرکت کنگره در جهت پیشبرد اهداف آن و هرگونه انجام خدمت.

نگارنده: مسافر محسن لژیون نوزدهم
ویراستار و تنظیم: مسافر امیر‌حسین لژیون نوزدهم
ارسال: مرزبان خبری مسافر جعفر