هر امری با عمل به نتیجه می‌رسد

همسفر مرضیه برداشت خود را از سی‌دی «علم و عمل» این‌گونه بیان کرد:

انسان همیشه برای این‌که علم و عملش با هم تطابق داشته باشد، جوینده مطالب و دروس متعدد و غنی است. این بسیار خوب است؛ زیرا حرکت و سفر همیشه معنای با ارزشی می‌یابد. به همین جهت وادی‌ها با مضامین با ارزشی مکتوب می‌گردد؛ اما وادی دوازدهم «در آخر امر؛ امر اول، اجرا می‌شود» که شاید یک خط یا یک جمله بیشتر نباشد؛ اما برای هر انسانی تکلیف را تعیین می‌نماید. یعنی معمار، نقشه رسم شده را از صفحه کاغذ بیرون آورده و بر مساحت زمین بنا می‌نهد، حال خواهید دانست که از گفتنی‌ها تا عمل چقدر فاصله است، مانند همان بنای دانشگاه‌ که رسم و نگارش تعیین شد، ابعاد و همه مسائل آن برای یک عمارت مشخص شده و سپس به کار وارد می‌گردد.

انسان چیزی را که دارد اگر استفاده نکند هیچ فایده‌ای ندارد، مثلا مقدار زیادی طلا دارد؛ اما استفاده نکند در این صورت آن مقدار طلا با سنگ چه فرقی می‌کند؟ در نهایت مال بهر آسایش عمر است؛ نه عمر بهر گرد آوردن. پول برای آسایش است. نباید عمر آدمی برای گردآوری مال و طلا تلف شود. دانش هم همین‌طور است، باید کسب شود؛ اما زمانی‌ که استفاده نشود به چه دردی می‌خورد؟ مثل دانشی که در اختیار داشته باشد در حالی که عمل نکند. در کنگره نیز افرادی بودند که تمام قوانین و دستورات را بلد بودند؛ اما نتوانستند این آگاهی را به عمل در بیاورند و حتی نتوانستند سفر را تمام کنند.

ما به خیلی چیزها باور داریم، باید دانست که آیا می‌توانیم در کمک به انسان‌ها از آن‌ها استفاده کنیم؟ باورها زمانی ارزش دارند که به نتیجه برسند.
انسانی موفق است که دانش او با عملش تطبیق داشته باشد؛ حتی برای پختن یک غذا صرفا دانستن دستور‌العمل راهگشا نیست، باید غذا را بپزد و از آگاهی‌اش در عمل استفاده کند تا علمی که دارد به دردش بخورد.

انسان برای این‌که عملش غنی باشد دائم جستجوگر است و به دنبال مطالب می‌گردد. او همیشه به دنبال مطالب خوب و غنی است تا در عمل آن‌ها را پیاده کند و این کار بسیار خوب است و سفر معنی با ارزشی می‌یابد.
هر امری با عمل به نتیجه می‌رسد، نقشه راه مهم نیست. مهم‌تر این است که خواست یا دنبال کردن و عمل به آن در انسان ایجاد شود تا به نتیجه برسد.

برای آموختن هیچ زمانی دیر نیست. انسان می‌تواند با انجام کارهای کوچک به کارهای بزرگ برسد. انسان همیشه مالک یافته‌هایش است و از بین نمی‌رود، لذا اگر باسواد از دنیا برود ارزشمندتر است تا بی‌سواد بمیرد. اگر انسان فکر کند که نمی‌تواند پس قطعا نمی‌تواند؛ اما باید تا لحظه مرگ ادامه داد و این توانایی را دارد. کسب دانش هنگامی مفید است که برای سایرین کاربرد داشته باشد. گاهی دانشی را کسب کرده و به آن عمل هم می‌کند؛ اما باید به نتیجه نگاه کرد، مانند شخصی که ۲۰ سال زحمت کشیده و کاری کرده است که به درد هیچ‌کس نمی‌خورد.

گاهی دانش مخرب است و نتیجه‌اش هم مخرب، گاهی مخرب نیست؛ اما به درد شخصی هم نمی‌خورد.
فرد مصرف‌کننده به همه اطرافیان خود ضرر می‌رساند. کنگره با اقدام هوشیارانه و همراه با آگاهی او را به مسیر مستقیم می‌رساند و همه اطرافیان از آن بهره‌مند می‌شوند.

انسان باید بیدار و هوشیار باشد و خواب نباشد، ضررهای مختلف متوجه فردی است که خواب است. تبادل نیروها در این بخش بسیار مهم و در هر مرحله تغییرات مختلفی داریم که ممکن است باعث ناخرسندی افراد شود؛ در حالی که راه را برای انجام عمل‌های بعدی هموار می‌کند. خطر همیشه در کمین است و در نهایت به تعادل لازم می‌رسد.

کارهای انسان باید ختم به عمل شود و در آموزه‌های قرآنی هم عمل صالح مهم است. برای انجام هر کاری به نقشه درست نیازمندیم و در همه کارها انجام عمل درست واجب است.

نویسنده: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر سعیده (لژیون دوازدهم)
ویراستاری: همسفر سوده رهجوی راهنما همسفر عذری (لژیون دهم)
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پانزدهم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی صالحی