دقیقاً در زمانی که کاملاً احساس بیچارگی می‌کردم، نمی‌دانم فرزندم، پاره تنم چطور و از کجا با کنگره ۶۰ آشنا شد. هيچ‌گاه از او نپرسیدم، نمی‌دانم چرا؛ ولی شاید به این دلیل که فکر نمی‌کردم از این طریق هم راه به جایی ببرم.
او راه را آغاز کرد و عضوی از اعضای کنگره ۶۰ شد. هر روزی که گذشت امید در من که مثل یک بذر در خاک سیاه و سرد بود، بیشتر جوانه زد و رفته‌رفته به یک نهال تبدیل شد. کنگره ۶۰ برای او مثل یک پناهگاه، دانشگاه و خانه گرم بود و طی چند سال از ذلالت و دردی که می‌کشیدیم با کمک کنگره ۶۰ رهایی پیدا کردیم.
در کنگره ورزش، شادابی، حس نوع دوستی، همیاری، همکاری، دلسوزی، دوستی و از همه مهم‌تر صداقت جریان دارد و حالا علاوه بر فرزندم من نیز از تمام این موهبت‌ها بهره‌مند شده‌ام و افتخار این را دارم که یکی از اعضای این کنگره باشم.
به امید رهایی و نجات تمام انسان‌ها از چنگالِ عادت‌های ناپسند و مخرب و به امید موفقیت روزافزون، شکوه و سربلندی کنگره ۶۰، مؤسس آن مهندس دژاکام و تمام اعضای آن. دنیا به افرادی، همچون مهندس نیاز مبرم دارد. از نظر من ایشان یک فرشته‌اند در لباس انسان و زبان من از قدردانی قاصر است.
نویسنده: همسفر شکوه رهجوی راهنما همسفر کتی (لژیون نهم)
رابط خبری: همسفر زیبا رهجوی راهنما همسفر کتی (لژیون نهم)
ویرایش و ارسال: همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون دهم) نگهبان سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
86