بخشش از احترام به خود شروع می‌شود

نهمین جلسه از دوره هشتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی زال‌پارس با استادی همسفر دل آرام، نگهبانی همسفر مهری و دبیری همسفر گوهر با دستور جلسه «وادی یازدهم (چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند. ) و تأثیر آن روی من» روز یکشنبه ۱۸ آذرماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم    موجیم که آسودگی ما عدم ماست
خدا را شکر می‌کنم که این خدمت کلامی به من سپرده شد، امیدوارم که خداوند به این تایم ۵ دقیقه برکت بدهد تا جلسه خوب و مفیدی داشته باشیم. وادی یازدهم می‌گوید: چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند. حال این سؤال پیش می‌آید که در بحر و اقیانوس چه خبر است که قرار است به آنجا برسیم؟ اقیانوس‌ها و دریاها منبع نعمت، آرامش و پاکی هستند و برای هر کسی آرزوست که به این همه منبع و نعمت دست پیدا کند. وادی‌های کتاب عشق مانند کتاب مقدس هستند که پر از تمثیل و نشانه است. چشمه جوشان و رود خروشان شدن مثالی از درون خود ماست و اقیانوس و بحری که قرار است به آن برسیم جایی بیرون از من و شما نیست، دقیقاً درون خود ماست. حضرت مولانا می‌فرماید:
درون توست اگر خلوتی و انجمنی‌ست    برون زخویش کجا می‌روی جهان خالی‌ست

در وادی یازدهم دو مؤلفه به ما داده شده است که اگر می‌خواهیم چشمه جوشان و رود خروشان باشیم که به اقیانوس برسیم؛ باید منابع اطلاعاتی عالی دریافت کنیم که خدا را شکر در مسیر کنگره هستیم و با دریافت آموزش‌ها و تغییر جایگاه انرژی لازم را به دست می‌آوریم. تغییر جایگاه در کنگره با خدمت اتفاق می‌افتد؛ اما خدمت به کی؟ اول خدمت به خودم، حال چه طور؟ با ابزارهایی که به من داده شده است؛ شکرگزاری، خود کنترل‌گری، دوست داشتن خود که قطعاً خیلی با خودخواهی و منیت فرق می‌کند.

وقتی خودمان را دوست داشته باشیم مثل اقیانوس هستیم، اقیانوس آرام به این دلیل آرام نام گرفته است که با شدیدترین واکنش‌های جوی هیچ موجی ندارد. اگر ما سعی و تلاشمان در زندگی این نباشد که حس‌هایمان را سرکوب کنیم؛ مانند حس خشم، ترس و حس‌های منفی که همیشه هستند؛ اما نمی‌توانیم حس و ذهن را خاموش کنیم، این کار مانند این است که بخواهم با دست‌هایم باد را نگه دارم، مگر می‌توانیم؟ هر حسی را که داریم واکنشی که در برابر آن انجام می‌دهیم مهم است.

اگر در طول زندگی حساسیت‌های نابه جا دارم؛ باید قادر شده باشم کنترل کنم یا اگر حس حسادت دارم؛ باید ریشه‌اش را در وجود خودم پیدا کنم، اگر حس خشم است؛ باید راهکارش را پیدا کنم، چه چیزی باعث شده که من خودم را دوست نداشته باشم و خودم را کافی ندانم؟ اگر به چشمه زلال درون خودم برسم که چشمه‌ای زلال و پاک و به رحمت الهی وصل است و سطح توقعم را پایین بیاورم ظرفیت وجودی‌ام بزرگتر خواهد شد و این برای این است که وجودمان را پاکیزه کنیم و بدانیم که برای خودم کافی، زیبا، دوست داشتنی و با عشق هستم با همان کالبد وجودی که خدا به من عطا کرده است؛ زیرا خداوند این طور صلاح دانسته و من هم هدیه خداوند را رد نمی‌کنم، حتی اگر نقص عضوی هم داشته باشم می‌پذیرم و خودم را دوست دارم تا در ادامه تمام هستی و کائنات هم بگویند: بالأخره فهمید که خودش را دوست داشته باشد، در این جاست که تبدیل به چشمه جوشان و رود خروشان می‌شویم و این گونه انسان می‌تواند در مسیر بخشش نیز داشته باشد.

بخشش از احترام به خود شروع می‌شود، اگر به کنگره می‌آییم که علم و آگاهی ما بالا رود و در راه سخت زندگی مقاوم و فعال باشیم، در این مسیر بخشنده باشیم. تغییر جایگاه را با چرخش و در جریان زندگی بودن کسب کنیم به قولی:
تا زمستان نگذرد گندم نمی‌روید ز خاک قد کشیدن‌های ما پاداش جان فرسودن است
این‌که به کنگره می‌آیم و فقط بنویسم و شنونده باشم، هیچ کاری انجام ندهم و به قول استاد امین که در سی دی که چی فرمودند: مدام بگویم که چی؟ بیایم کنگره که چی؟ مشارکت کنم که چی؟ بدانیم هر خدمتی، خدمت به خودمان است، نگهبان وجودی خودم باشم، مرزبان زندگی خودم و استاد راهنمای وجودی خودم که هر لحظه بدانم با حس‌هایم چه واکنشی داشته باشم تا در این مسیر سخت کمترین آسیب را ببینم.

مرزبان کشیک: همسفر فاطمه
عکاس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون پنجم)
تایپ و ویراستاری: همسفر نجمه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم)
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی زال پارس