در کنگره 60 اولین آموزشی که یک رهجو می‌بیند حرکت کردن است

جلسه هفتم از دوره چهل‌و‌یکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی امین قم، با استادی راهنمای محترم تازه‌واردین مسافر ابوذر ، نگهبانی مسافر محمدباقر و دبیری مسافر مرتضی، با دستورجلسه "وادی یازدهم و تأثیر آن روی من" یکشنبه 18 آذر ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.
 

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان ابوذر هستم یک مسافر،
از گروه مرزبانی، ایجنت محترم و راهنمای لژیون یکم آقا محمد متشکرم که به من فرصت دادند تا این جایگاه را تجربه کنم و آموزش بگیرم.
دستور جلسه این هفته "وادی یازدهم و تأثیر آن روی من" است.
عنوان وادی یازدهم همان‌طور که می‌دانید؛ چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.
در کنگره 60 اولین آموزشی که یک رهجو می‌بیند، حرکت کردن است. من به عنوان یک مسافر حرکت کردن را در کنگره شروع کردم و توانستم از آن در ادامه نتیجه بگیرم. یکی از خصلت‌های بدِ مصرف موادمخدر این است که انسان را متوقف می‌کند و از حرکت باز می‌دارد. مثلاً من خودم در زمان اعتیاد دوازده سال متوقف شده بودم، هم از لحاظ آموزش، هم از لحاظ شغلی، هم خانواده، هم اجتماع درجا می‌زدم. اما وقتی پیام کنگره به من رسید و درمانم را شروع کردم ذره‌ذره حرکت در من ایجاد شد و توانستم گره‌هایی که اعتیاد در من ایجاد کرده بود را باز کنم.
مسئله اعتیاد دقیقاً مانند گره‌ای است که در زندگی هر کدام از ما نمایان شده بود و جلوی حرکت ما را گرفته بود. من در کنگره یاد گرفتم برای حل شدن مسائل زندگی‌ام باید در حرکت باشم.
ما در کنگره به‌واسطه آموزش‌هایی که می‌گیریم چیزی به اسم درجا زدن را نمی‌توانیم بپذیریم. ما در اینجا آموزش می‌گیریم که؛ یا همیشه در حال صعود هستیم، و یا سقوط. وقتی ما نتوانیم آموزش‌های کنگره را در زندگی‌مان کاربردی کنیم، قطعاً در حال سقوط هستیم. هر کدام از ما در بدو ورود به کنگره، سی‌دی وظایف رهجو را نوشته‌ایم و این سی‌دی دقیقاً می‌خواهد که مسیر را به من نشان بدهد و دقیقاً مطالبی که جناب مهندس در این سی‌دی به ما می‌گویند به این دلیل است که ما آن‌ها را هرچند وقت یک‌بار مرور کنیم و ببینیم در کجا قرار داریم و چه نمره‌ای به خودمان می‌دهیم.
در واقع در کنگره 60 طبق حرکت‌هایی که انجام می‌دهیم به ما پاداش داده می‌شود و ما با درست انجام دادن آموزش‌ها می‌توانیم پیشرفت کنیم. اما این حرکت‌ها صرفاً برای داخل کنگره نمی‌باشد. جناب مهندس همیشه سفارش می‌کنند؛ حال که به درمان و حال خوش رسیده‌اید درس خود را ادامه بدهید و این هم نمونه‌ای از حرکت کردن در بیرون از کنگره است. این دقیقاً چیزی است که به ما می‌فهماند، ساکن بودن هیچ‌وقت درست نیست و ما باید تا لحظه مرگ در حال حرکت و آموزش باشیم.
حال نتیجه چه می‌شود؟ نتیجه همان رسیدن به بحر و اقیانوس است. این همان آرامشی می‌باشد که بعد از درست انجام دادن وظایفمان نصیبمان می‌گردد.
همیشه حس شادی بعد از درست انجام دادن وظایف به انسان دست می‌دهد. برای مثال من وقتی کارهایم را درست انجام داده باشم و به وظایفم عمل کرده باشم، یقیناً با حال بهتری می‌توانم در کنگره حضور داشته باشم و از آموزش‌های لژیون با حس بهتری بهره‌مند بشوم.
انرژی داشتن همیشگی ما بستگی به این دارد که ما کارهایمان را به درستی و هر چیزی را در سر وقت خودش انجام دهیم. هرکجا که ما وظایف‌مان را به درستی انجام دهیم، برای ما مانند بهشت می‌شود.
ممنون که به صحبت‌های من توجه نمودید.

تایپ و ویراستاری: مسافر حسن لژیون دوّم
عکاس: مسافر عادل لژیون یکم
ارسال خبر: مسافر اسماعیل لژیون نهم