خلاصه عملکرد لژیون چهارم ویلیام وایت به راهنمایی مسافر مرتضی با دستور جلسه:
*جهانبینی در ورزش*
سلام دوستان مرتضی هستم مسافر سیگار
درمورد دستور جلسه جهانبینی در ورزش اول باید از اینجا شروع کنیم که ما در کنگره ۶۰ مثلثی داریم به نام مثلث درمان که دارای سه ضلع است: جسم، روان و جهانبینی؛
یعنی زمانی پرونده اعتیاد شخص بطور کامل بسته میشود و به تعادل میرسد که هر کدام از این سه ضلع درست شده باشد. ما در کنگره میگوییم تعادل فوق درمان است یعنی هدف ما در کنگره ۶۰ رسیدن به تعادل در زندگی میباشد، زیرا اگر شخص فقط درمان شده باشد ولی به تعادل نرسیده باشد مجدداً برگشت خواهد کرد و این مسئله در هر کاری صادق است. بنابراین برای رسیدن به درمان لازم است که علاوه بر جهانبینی و داشتن روان سالم من به جسم خود نیز اهمیت بدهم؛ یعنی اینها دارای اهمیت یکسانی میباشند و به همان اندازهای که جهان بینی اهمیت دارد جسم نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.
شما اگر دارای جسم سالمی نباشید چگونه میتوانید دارای جهانبینی درستی باشید؟ در کنگره برای درمان و به تعادل رسیدن جسم الزامی است که هر شخص یک رشته ورزشی انتخاب کند و ورزش کردن جزئی از درمان شخص میباشد، یعنی برای رسیدن به درمان، ورزش کردن لازم است، اگر شخصی ورزش نکند مثل بحث دخانیات پرونده اعتیاد او بسته نشده است.
حال برای ورزش کردن نیاز به داشتن جهانبینی درست داریم تا به آن هدف اصلی که رسیدن به تعادل است برسیم و برای آن دستور جلسهای تدوین شده به نام جهانبینی در ورزش؛
ابتدای جلد دوم جزوه جهانبینی در مورد قوانین زندگی صحبت شده است، زندگی مانند یک بازیست و کسانی که قوانین این بازی را بلد نباشند در آن شکست خواهند خورد. بنابراین زمانی که ما قصد ورود به ورزش برای رسیدن به تعادل را داریم لازم است قوانین این کار را آموزش ببینیم. مسئله حائز اهمیت در ورزش کردن هدف ما از انجام این کار است که ما برای به دست آوردن چه چیزی ورزش میکنیم؟ برای به دست آوردن جام قهرمانی، عنوان و یا سلامتی؟ قطعاً در کنگره ۶۰ هدف ما از ورزش کردن کسب عناوین مختلف نیست، گرچه تلاش برای بهترین بودن امری مطلوب و لازم است ولی هدف این نیست، هدف ما در تمام آموزش های کنگره ۶۰ از جمله ورزش کردن رسیدن به تعادل و حال خوش است.
بنابراین لازم است که در ورزش دارای هدف باشیم. مهمترین هدف به دست آوردن سلامتی جسم است؛ در آن صورت مسائل حاشیهای و جزئی دیگر برای ما اهمیتی نخواهد داشت و به واسطه آن حال شخص خراب نمیشود و از بستر ورزش دوری نمیکند. مسئله دیگر دنبال کردن هدف به صورت جدی است ما صبح زود در روز تعطیل دور هم برای وقت تلف کردن جمع نمیشویم. اگر قصد حضور در پارک را دارید سعی کنید یک رشته ورزشی انتخاب کرده و آن را به صورت جدی دنبال کنید، چون زمین ورزش محل وقت گذرانی نیست گرچه برای شخص مصرف کننده همین صبح زود بیدار شدن به خودی خود امتیاز محسوب میشود.
پس نباید قوانین و هدف را در ورزش فراموش کنیم هدف ما سلامتی و رسیدن به تعادل است در این صورت هیچ چیز نمیتواند باعث از بین رفتن حال خوش شود. نکته آخر این است که ما جهانبینی را در لژیونها آموزش میگیریم و آن را در میدان زندگی و همینطور میدان ورزش پیاده میکنیم. اگر میخواهید خود را محک بزنید و ببینید که چقدر جهانبینی آموزش گرفته اید رفتار خود را در زمین ورزش مورد بررسی قرار دهید، ورزش کردن ابزاری است برای تغییر فلز وجودی چرا که ممکن است در طول ورزش کردن به واسطه عملکردی که از خود نشان میدهید بازخوردی دریافت کنید که مورد علاقه شما نباشد و آنجاست که توانایی شما در حل مشکلات مشخص خواهد شد و میتوانید خود را محک بزنید و متوجه شوید که چه میزان از بخشش، صبر، آرامش، استقامت و در کل جهانبینی در وجود شماست.
پس لازم است که دیدگاه درست را در ورزش کردن انتخاب کنیم و حتماً یک رشته ورزشی برای فعالیت کردن داشته باشیم و سعی کنیم ورزش کردن را به صورت منظم در برنامه روزانه زندگی خود قرار دهیم؛ ورزش کردن به صورت نامنظم ممکن است باعث ایجاد تخریب در جسم انسان گردد.
تهیه و تنظیم: گروه سایت نمایندگی امامقلیخان
- تعداد بازدید از این مطلب :
194