یادگیری بخشی از ذات انسان است

ششمین جلسه از دوره سی و هشتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی صائب تبریزی با استادی مسافر امیر، نگهبانی مسافر ناصر و دبیری مسافر سالار با دستور جلسه «رابطه یادگیری و معرکه گیری» سه‌شنبه 29 آبان ماه ۱۴۰۳ساعت ۱۷ برگزار شد.

سخنان استاد:
ابتدا از استاد عزیزم، آقا سعید، تشکر می‌کنم که فرصت خدمت و یادگیری را در این جایگاه به من دادند.درباره موضوع جلسه باید بگویم که یادگیری محدود به یک درس خاص نیست، بلکه بخشی از ذات انسان است. از همان لحظه‌ای که انسان متولد می‌شود، در حال یادگیری است. این موضوع فقط به انسان محدود نمی‌شود؛ تمام مخلوقات جهان هستی نیز در مسیر آموزش و یادگیری قرار دارند، و این فرآیند پایانی ندارد.

یادگیری جنبه‌های متنوعی دارد: از یادگیری موسیقی و زبان گرفته تا آشپزی و نحوه برقراری ارتباط صحیح با دیگران. این دامنه گسترده نشان می‌دهد که همه ما در حال یادگیری هستیم. حتی زمانی که در شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام گشت‌وگذار می‌کنیم، ممکن است جمله‌ای یاد بگیریم یا با روش‌های مختلف آموزش آشنا شویم. این روند همواره ادامه دارد.

اما درباره معرکه‌گیری، به نظرم می‌توان آن را به رفتارهایی نسبت داد که برای پوشاندن کوتاهی‌ها یا انجام ندادن مسئولیت‌ها به کار می‌گیریم. مثلاً وقتی مادر از ما می‌خواهد خریدی انجام دهیم و ما به دلیل نداشتن حوصله معرکه‌گیری می‌کنیم، یا وقتی در خانه لیوان آبی به زمین می‌خورد و ما به جای جمع کردن، به دنبال مقصر می‌گردیم. این هم شکلی از معرکه‌گیری است.

یادم می‌آید زمانی که بچه بودم، برای پوشاندن خطای خودم معرکه‌گیری می‌کردم. مثلاً می‌گفتم: «شما پارسال قول دوچرخه داده بودید و به قولتان عمل نکردید، پس من نمی‌توانم درس بخوانم!» این نوع رفتارها اغلب برای فرار از مسئولیت‌ها یا پنهان کردن کم‌کاری‌های خودمان استفاده می‌شوند.

در کنگره هم برخی افراد به همین شیوه عمل می‌کنند. آن‌ها الگوهایی را که به درمان رسیده‌اند، می‌بینند، اما چون خواست و تلاش لازم برای درمان را ندارند، معرکه‌گیری می‌کنند و مشکلاتشان را گردن دیگران می‌اندازند.به طور کلی، هم یادگیری و هم معرکه‌گیری سختی‌های خود را دارند. این خود ما هستیم که انتخاب می‌کنیم به سمت کدام مسیر برویم.

تهیه گزارش: مسافر هادی
تایپ متن:مسافر آرش
خدمتگزارسایت:همسفر رضا