جلسه چهاردهم از دوره اول کارگاههای آموزشی مجازی همسفران نمایندگی شادآباد با استادی راهنما همسفر الهام با دستور جلسه « رابطه یادگیری و معرکهگیری » روز شنبه ۲۶ آبانماه ۱۴۰۳ آغاز به کار کرد.
سخنان استاد:
خداوند را بسیار شاکرم که توفیق این خدمت به من داده شد، دستور جلسه این هفته رابطه یادگیری و معرکهگیری میباشد. زمانیکه وارد کنگره میشویم و آموزشها را دریافت میکنیم، قدرت تشخیص پیدا میکنیم و تاریکیها را از عمق وجودمان کشف میکنیم و میبینیم که خود ما پر از تاریکی، خواستههای نامعقول و ضدارزشها هستیم؛ ولی همیشه این موارد را در اطرافیان خود جستجو میکردیم. زمانیکه آموزشها را از سیدیها و متون کنگره دریافت میکنیم، میتوانیم به قدرت تشخیص در حسهایمان برسیم و انتخابهای درستتری در زندگی داشته باشیم؛ اما باید همواره دقت کنیم جهانبینی که در کنگره دریافت میکنیم، در واقع برای شناخت بهتر خودمان است، اگر این گونه باشد، یادگیری اتفاق میافتد؛ ولی اگر بعد از دریافت آموزشها دائماً دوربین را روی مسافر و اطرافیان زوم کنیم، وارد معرکهگیری میشویم.
از خصوصیات افراد معرکهگیر: خودنمایی کردن، داد و بیداد کردن، گریه کردن، سکوتهای بیجا و منیت بالا است. این افراد شخصیت مستقلی ندارند، مسئولیتپذیر نیستند، بسیار نتیجه محور هستند، از رشد دیگران ناراحت میشوند و بسیاری خصوصیات دیگر؛ البته پیدا کردن این موارد سخت است؛ گاهی اصلاً نمیخواهیم با تاریکیهایی که در درون خود داریم روبهرو شویم؛ ولی زمانیکه با تاریکی خود روبهرو میشویم و آن را حل میکنیم، در واقع به سمت ارزشها حرکت میکنیم و این حرکت یک نوری به ما میدهد که باعث میشود دیگران هم از نور مسیری که میرویم، بهرهمند شوند. فقط گوش کردن به سیدیها و انجام تکالیف ما را به آرامش نمیرساند، بلکه داناییمؤثر تعیینکننده است، یعنی باید آموزشها را در زندگی خود عملی کنیم.
بین آموختن در کنگره و رسیدن به آرامش، فرسنگها فاصله است، به قول استاد امین از ندانستن تا دانستن یک مسئله است و از دانستن تا توانستن یک مسیر طولانی است. باید ببینیم که آیا خصوصیاتی که مربوط به افراد معرکهگیر است در من وجود دارد؟ و خودمان را ببینیم و برای برطرف کردن آنها تلاش کنیم.
طبق صحبتهای آقای امین وقتی کسی به کنگره میآید، اگر بعد از چند ماه چیزی یاد نگیرد، ارتباطش با کنگره قطع میشود. یعنی وقتی در کاری شکست میخورد، ممکن است دو کار انجام دهد یا به دنبال ایراد خودش میگردد که چرا مثلاً موفق نبوده و سعی میکند نقاط قوت خود را تقویت کند، یا اینکه شروع به معرکهگرفتن میکند. انسان معرکهگیر شاید در کوتاهمدت به حال خوبی برسد؛ ولی مقطعی است؛ چون مشکل همچنان پابرجاست و هر روز حالش را خراب میکند.
معرکهگیریهای انسان یا به علت غرور آدمهاست، که فکر میکنند آنها اشتباه نمیکنند یا از روی جهل و نادانی آنهاست، مانند کسانی که علت اعتیاد خود را در خانواده، اطرافیان و جامعه جستجو میکنند، دچار معرکهگیری شده و نمیخواهند مسئولیت درمان خود را بپذیرند. کسی که مدام فرافکنی انجام میدهد، یادگیری در او سختتر اتفاق میافتد. زمانیکه خانواده دچار بحران میشود، این ما هستیم که باید ابتدا محیط را آرام کرده تا بتوانیم مسائل را با آرامش حل کنیم و در جو آرام یادگیری اتفاق خواهد افتاد یا بسیاری از والدین با داد زدن میخواهند فرزند را متوجه اشتباهش کنند، در صورتیکه آن لحظه یادگیری به هیچ عنوان رخ نمیدهد.
برای اینکه در دام معرکهگیری نیفتیم، همیشه به این موضوع فکر کنیم که این اتفاقی که برایم افتاد، چه آموزشی برای من داشت؟ به این شکل از معرکهگیری فاصله میگیریم، اما اگر به دنبال آموزش دیگران در یک اتفاق باشیم، مثلاً به مسافر میگوییم این سیدی دقیقاً در مورد توست و اینجا دچار معرکهگیری میشویم؛ پس در هر اتفاقی به دنبال آموزش خود باشیم. درد و دل کردن هم معرکهگیری محسوب میشود و شما فکر میکنید که سبک شدهاید؛ ولی در ذهن آن فرد تازه همه چیز شروع شده و دیدش نسبت به کسیکه در موردش صحبت کردید تغییر میکند. اصلیترین بارزه ما در معرکهگیری این است که وقتی کسی علت حال بد ما را جویا میشود، در پاسخ میگوییم؛ چون حال مسافرم یا حال فرزندم بد است! در صورتیکه ما نباید حال خود را به حال آنها گره بزنیم و باید روی حال خود مدیریت داشته باشیم.
امیدوارم خداوند کمک کند تا با رفتارهایمان نخواهیم کسی را ادب کنیم و به دانایی مؤثر در زمینه یادگیری برسیم و از معرکهگیریهایمان فاصله بگیریم.
نویسنده و رابط خبری: راهنما همسفر الهام
عکاس: همسفر پرنیا رهجوی لژیون چهاردهم
ویراستاری: همسفر سمیرا لژیون بیستوششم دبیر سایت
ثبت: همسفر فاطمه رهجوی لژیون چهاردهم نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شادآباد
- تعداد بازدید از این مطلب :
227