گروه خانواده - انسان‌هایی که در هر شرایطی خیر می‌رسانند مثل رود زلالی هستند

جلسه سوم از دوره سوم کارگاه‌های آموزشی عمومی همسفران و مسافران نمایندگی طارم به استادی راهنما همسفر زهرا، نگهبانی مسافر محمد باقر و دبیری مسافر امین با دستور جلسه گل‌ریزان روز پنج‌شنبه ۱۷ آبان‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

از خداوند خوب و مهربانم تشکر می‌کنم که توفیق خدمت در این جایگاه را به من داد تا آموزش بگیرم و از خودش کمک می‌خواهم که در این خدمت مفید با شما این روز بسیار عزیز و پر برکت گل‌ریزان را خدمت همه‌ی شما عزیزان تبریک عرض می‌کنم و تبریک برای حضور تک‌تک شما؛ چون حضور داشتن در این جشن نوعی توفیق و اجازه از خداوند داشتن است. قبل از شروع صحبت در مورد دستور جلسه، به قبولی‌های آزمون نهایی راهنمایی تبریک عرض می‌کنم و همینطور به راهنماهای محترمشان. انشاءالله در مسیر سبزشون پایدار و سربلند باشند و محبت را سرلوحه عمل خودشان قرار دهند.

امروز ما برای بخشش کردن اینجا جمع شدیم. انسان‌ها اصولا از هدیه گرفتن لذت می‌برند؛ اما انسان اگر از نظر آگاهی و شخصیت در مراتب بالاتری قرار بگیرد از هدیه دادن لذت می‌برد، به طور کلی عوامل شادی کننده‌ی انسان تعیین کننده‌ی مرحله‌ی نفس در اون شخص است؛ یعنی مرحله‌ای از نفس که من در آن قرار دارم مشخص می‌کند که از چه چیزهایی انرژی می‌گیرم یا شاد می‌شوم. در کنگره بودن و انرژی گرفتن؛ باعث شد که ما جذب و دریافت این انرژی‌ها و شادی‌ها را آموزش ببینیم، برای مثال ما کنگره‌ای‌‌یا از نوشتن سی‌دی و خواندن کتاب لذت می‌بریم؛ در حالی که برای بیشتر کسانی که خارج از کنگره هستند، مثل دانشجوها، نوشتن جزوه نوعی دردسر حساب می‌شود؛ در حالی که برعکس این‌ها ما خیلی انرژی می‌گیریم، این انرژی‌ها و شادی‌ها قبلاً بوده؛ ولی برای ما نامرئی بوده است.

یکی از عواملی که باعث می‌شود تا ما این شادی‌ها و انرژی‌ها را دریافت کنیم، تزکیه است و یک قسمتی از تزکیه هم با بخشش اتفاق می‌افتد؛ زیرا تا زمانی که نکات منفی از وجود انسان پاک نشود، مثبت‌ها نمی‌تواند جایگزین شود؛ یعنی تا حریص بودن از وجود ما حذف نشود، بخشندگی نمی‌تواند جایگزین شود. حالا نکته این جا است که حریص بودن چگونه است؟! انسان‌ها به دسته‌های مختلف تقسیم می‌شوند، گروهی هستند که از جمع کردن و دریافت کردن لذت می‌برند از این که دریافت کنند و یا جذب کنند، احساس خوبی دارند به قول استاد امین: اگر جایی نذری پخش کنند این‌ها حتما حضور دارند و اصلاً کیفیت غذا برایشان مهم نیست. این اشخاص شاید ظاهراً انسان‌های زرنگی باشند؛ ولی جمع کردن زیادی که استفاده نشود؛ باعث رنج می‌شود همانطور که غذای زیاد خوردن و در بدن انباشتن باعث بیماری چربی و اوره می‌شود، پول زیاد جمع کردن و در مسیر درست خرج نکردن هم انسان را از مرکز بخشش جدا می‌کند.

این اشخاص از تعادل کم‌کم خارج می‌شوند، این انسان‌ها مانند کسانی هستند که در کنگره آموزش می‌بینند؛ ولی عمل نمی‌کنند؛ یعنی خدمت درست انجام نمی‌دهند این بی‌تعادل باعث طمع در انسان می‌شود و طمع از جنس توهم دانایی و بزرگی است انسان را به سمت گمراهی می‌برد؛ چون هر چیزی؛ باید در مسیر درست خودش خرج شود در مقابل اشخاصی هستند که متعادل هستند؛ یعنی اگر 30 تومان به دست می‌آورند 20 تومان آن را می‌بخشند، اگر سه ساعت آموزش می‌بینند دو ساعت هم به دیگران آن را آموزش می‌دهند این اشخاص کسانی هستند که نه توهم دانایی دارند و نه توهم بزرگی. من خیلی‌ها را در کنگره دیده‌ام که درمان شده‌اند و دنبال شرایط خوب هستند و می‌گویند: باید صبر کنم شرایط مالی من آنقد خوب باشد که بتوانم عضو سردار شوم این اشخاص دوست دارند که عضو سردار شوند؛ ولی دغدغه‌ی بخشش را ندارند؛ چون اگر کسی دغدغه‌ی بخشش را داشته باشد به هر راهی می‌زند تا خودش را در مسیر قرار دهد و وصل شود.

خداوند در سوره‌ی حدید آیه10 جمله‌اش را با یک سوال شروع می‌کند و می‌فرمایند: چرا نباید انفاق کنید؟ مگر نه این که آسمان و زمین همه ملک خداوند است و در ادامه در مورد کسانی که دنبال شرایط خوب می‌گردند، می‌فرمایند: مسلمانانی که قبل از فتح مکه انفاق و جهاد کردند آن‌ها اجر و مقامشان بسیار عظیم‌تر از کسانی است که بعد از فتح مکه انفاق و جهاد کردند. این یعنی تو؛ باید جوری ببخشی که دردت بیاید؛ نه اینکه اصلا سخت نباشد، یک بزرگی می‌گوید: اگر در مسیری قرار گرفتی و برای رسیدن به مقصد سختی نکشیدی به درست بودن مسیرت شک کن، من هم می‌خواهم بگویم؛ اگر جوری بخشیدیم که برایمان سخت نیامد؛ باید در درست بودن اندازه‌ای که بخشیدیم شک کنیم. انسان‌هایی که در هر شرایطی خیر می‌رسانند مثل رود زلالی هستند که در مسیر خود همه جا را سرسبز می‌کنند؛ چون انسانی که تزکیه شده است از درون زلال است و راحت‌تر می‌بخشد؛ اما انسان‌هایی که اول منافع خودشان را در نظر می‌گیرند؛ یعنی حساب‌گرانه می‌بخشند، مثل زمین برهوتی هستند که هیچ زایشی ندارند.

خداوند در آیه بعد سوره حدید می‌فرمایند: آن کیست که به خداوند قرض نیکو دهد تا خدا بر او چندین برابر گرداند و پاداشی با کرامت و لطافت او را عطا فرماید؛ این یعنی همان جمله معروف که همیشه از آقای مهندس شنیدیم، اینکه وعده خداوند دروغ نیست در آیه‌ی بعد هم انسان‌های بخشنده را اینطور توصیف می‌کند: ای رسول ما یاد آور روزی را که مردان و زنان مومن شعشعه نورشان پیش‌رو و سمت راست آن‌ها بشتابد و مژده دهد که امروز شما را به بهشتی که نهرها زیر درختانش جاری است، بشارت باد که در آن بهشت جاودان خواهید بود و این همان سعادت و فیروزی بزرگ شماست.

ما از آقای مهندس یاد گرفتیم که؛ وقتی کتاب آسمانی‌مان را می‌خوانیم خود را مخاطب آن قرار دهیم، از درخت‌ها و نهر که در این آیه صحبت شد، انسان‌های درمان شده مثل درختان استوار هستند که اگر درست درمان شده باشند؛ آن‌قدر قد می‌کشند و رشد می‌کنند که از میان انبوه درختان جنگل از دور پیدا هستند و نیاز نیست فریاد بزرگی سر بدهند این‌ها کسانی هستند که به قول استاد امین از درون مثل کوه رشد کردند. مثل همین اعضای لژیون سردار که مشخص هستند و یا دنورها که در یک شعبه شناخته شده می‌شوند و نهر همان خمر درون ما است که طی سفر اول و دوم که به راه می‌افتد و هر زمان خمرهای درون انسان که شروع به کار می‌کند، انسان آنقدر حالش خوب است که گویی در بهشت قرار دارد.

پس نترسید دغدغه‌ی این صفت قشنگ خداوند را داشته باشید؛ چون خداوند به هرکس قدرت بخشش می‌دهد، قدرت دریافت هم می‌دهد این رمزی است که هر کس وارد وادی بخشش می‌شود خداوند بهش می‌دهد. دیده‌اید کسانی که دست به خیر هستند، همیشه دستشان پول هست این همان راز بخشش است. در پایان از شما می‌خواهم برای اولین پهلوان کنگره‌ی۶۰ آقای مهندس دژاکام که بیشترین پرداخت را در نشان بی نشانی داشتند دست بزنید تا اندازه انرژی و علاقه‌ی شما به ایشان برسد.

مرزبانان کشیک: همسفر رقیه و مسافر صدرالدین
تایپ: راهنما همسفر زهرا
عکاس: همسفر رقیه مرزبان خبری
ویراستاری و ارسال: همسفر مرضیه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم