درهای رحمت خداوند به سوی‌ من باز شد

راهنما همسفر مریم عضو لژیون سردار 
خدا را شکر بابت وجود جناب مهندس و لژیون سردار. عضویت در لژیون سردار برای من یعنی زندگی در میان مردمانی که با وجود مشکلات فراوان در زندگی، همچنان بخشنده و مهربان هستند و این بخشندگی را در این لژیون به زیبایی به نمایش می‌گذارند. گلریزان جشنی برای تقویت صفت بخشندگی در وجودمان است. زندگی ما انسان‌ها مانند زنجیر به هم متصل است و به قول جناب مهندس: دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما می‌کاریم تا دیگران بخورند اما علاوه‌ بر عضویت در لژیون سردار، گامی در جهت تکمیل آموزش‌ها و نزدیک شدن به تعادل برمی‌داریم؛ زیرا انسان وقتی می‌تواند بخشنده باشد که در آرامش و به دور از ترس‌ها باشد.

جشن گلریزان امسال با سال‌های قبل برای من متفاوت است؛ خدا را هزاران مرتبه شکر که عظمت این جشن و لژیون سردار را بیشتر از قبل درک کرده‌ام، ایمانم بیشتر شده و سعی کرده‌ام با ترس‌هایم رو‌به‌رو شوم. امسال به‌ لطف و اذن پروردگار بزرگم، توفیق خدمت در جایگاه دنوری رو‌زی‌ام شد تا بیشتر آموزش ببینم و بیشتر از الطاف این لژیون بهره ببرم؛ شکر خدا مسافرم هم در جایگاه پهلوانی خدمت می‌کند و این شور و شوق من را صدچندان می‌کند. من برای عضویت در جایگاه دنوری، ترس عظیمی داشتم و مدام نداشته‌هایم مقابل چشمانم بود؛ فکر می‌کردم که امکان ندارد به این زودی بتوانم در این جایگاه خدمت کنم؛ اما وقتی با توکل به خداوند قدم در این راه گذاشتم، در‌های رحمت خداوند به سوی‌ من باز شد و راه برایم کاملاً نمایان شد. مهمترین آموزشی که در این دوره از زندگی دریافت کرده‌ام این بود که وقتی تفکری را در سر می‌پرورانم، حتماً توان انجام آن در من هست وگرنه هیچ وقت آن فکر در ذهن من جای نمی‌گرفت؛ بعد از برداشتن قدم اول، نگرانی‌ها را از خودم دور کردم و کاملا به خداوند ایمان داشتم و دانستم اگر قدم اول را توانستم بردارم پس بقیه راه را هم خود خداوند به من نشان خواهد داد و در کمال ناباوری راهی برایم باز شد که فکرش را هم نمی‌کردم؛ آغاز ما مهمترین قسمت عمل است.

جناب مهندس همیشه می‌فرمایند: ما صاحب آن قسمت از مالمان هستیم که می‌بخشیم و این بسیار تعبیر زیبایی است زیرا وقتی می‌بخشیم انگار بذری در دل زمین می‌کاریم و این بذر رشد می‌کند و چندین برابر به ما باز می‌گرداند. حال این بخشش می‌تواند یک حس خوب، لبخند یا یک علم باشد و یا بخشش از مال، فرقی نمی‌کند؛ ما هرچه بدهیم همان را پس‌ می‌گیریم.

این جهان کوه است و فعل ما ندا   سوی ما آید نداها را صدا.

بخشش از مال می‌تواند نوعی پس‌انداز باشد؛ اما این پس‌انداز، درونی است برای زمانی که در امواج زندگی دست و پا می‌زنیم، انرژی درونی به ما می‌رسد و از غرق شدن ما جلوگیری می‌کند. ما انسان‌ها می‌توانیم به صفات نیکوی خداوند نزدیک شویم و یکی از این صفات، بخشندگی است که در لژیون سردار در مقیاس خیلی کوچک‌تر به این صفت خداوند نزدیک می‌شویم. لژیون سردار به من باور وادی دوم را القا می‌کند که می‌گوید: هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم. به این درک می‌رسم که حتی اگر به اندازه یک آجر، در وجود و ادامه‌دار بودن کنگره دخیل باشم پس ذره‌ای از من در جهان هستی باقی خواهد ماند و هرگز از بین نخواهد رفت حتی اگر روزی جسم من در این بُعد از جهان هستی نباشد.

نویسنده: راهنما همسفر مریم (لژیون سوم)
رابط خبری لژیون سردار: همسفر مریم (لژیون یکم)
عکاس: همسفر پرنیا (لژیون چهاردهم)
ویراستاری و ثبت: همسفر مبینا (لژیون پانزدهم) دبیر سایت
نمایندگی همسفران شادآباد