سلام دوستان نفیسه هستم یک همسفر:
آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است. ما در کنگره عشق، محبت و بخشش را آموزش میگیریم. بخشش خود نوعی دین است و خداوند قدرت بخشش از مال را به هرکسی نمیدهد.
هفته گلریزان به من آموزش داد که باید بهای اتفاقهای خوبی که برای من افتاده است را پرداخت کنم. کنگره قدرت گذشتن از مال دنیوی را به من داد. با گذشتن، اتفاقهای بسیار بهتری برای من افتاد. یک روز در کنگره به این نتیجه خواهیم رسید که هرچقدر کمک مالی کنیم، در برابر آرامش و رهایی از اعتیاد کم است.
زمانی بود که دلمان میخواست هرچه داشتیم بدهیم تا حال زندگیمان خوب شود. اکنون چگونه شده که به خواستههایمان رسیدهایم، اما دلمان نمیآید از مال ناچیزمان بگذریم؟ چگونه شده که برای گلریزان دودوتاچهارتا میکنیم؟ چگونه شده که به این نتیجه رسیدهام که نکند از پس این کار برنیاییم؟ یا نکند که نتوانیم این پول را پرداخت کنیم؟
مگر زمانی که مسافران ما اعتیاد داشتند، به فکر پول مواد بودیم؟ زمانی که به عشق واقعی برسیم آن زمان بدون ذرهای تفکر و بدون حسابوکتاب کردن از مال خود میگذریم؛ آن زمان است که معنی واقعی عشق را درک خواهیم کرد. به امید روزی که عشق واقعی را درک کنیم.
نویسنده: همسفر نفیسه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون چهاردهم)
تهیه، تنظیم و ویراستاری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر مطهره رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
همسفران نمایندگی دهخدا قزوین
- تعداد بازدید از این مطلب :
137