امروز ببخشم تا در حفظ و بقای کنگره سهیم باشم

اگر بنایی آباد باشد، اما ساکنین آن خراب باشند، بنا هم کم‌کم رو به نابودی و خرابی می‌رود. اما ساکنین آباد می‌توانند، بناهای خراب یا ویرانه را احیا کنند.
ما ایرانی‌ها به یاد مردگان خود هستیم و حاضریم هر چیزی که داریم برای خیرات اموات پرداخت کنیم؛ اما متأسفانه حاضر نیستیم برای سلامتی جسم و روان خودمان تلاش کنیم. این موضوع نشان‌دهنده‌ یک نوع ناهماهنگی در اولویت‌های ما است.
روزی از آقای مهندس پرسیدیم که حکم خیرات چیست؟ ایشان فرمودند: «چراغی پشت سر فرد روشن می‌کنیم؛ چه بهتر که این چراغ در دستان خودمان باشد»، یعنی امروز برای خودمان خیرات بدهیم. این جمله به ما یادآوری می‌کند که باید به خودمان اهمیت بدهیم و برای بهبود زندگی‌مان گام برداریم.
ما برای سفر به کشورهای اروپایی باید پول خودمان را چنج کنیم؛ یعنی پول ایرانی را به دلار یا یورو تبدیل کنیم تا بتوانیم آنجا خرج کنیم. در جهان خاکی، پول، طلا، زمین و ملک همه دست ما امانت هستند و ما فقط امانت‌دار آن‌ها هستیم. تنها چیزی که می‌توانیم با خود به زندگی پس از مرگ ببریم، همان بخششی است که امروز در روز گلریزان انجام می‌دهیم. دیگران کاشتند و ما خوردیم؛ حالا نوبت ماست که بکاریم تا دیگران بخورند و این چرخه ادامه یابد.
کنگره به من آموخت که تفکر سالم داشته باشم، پس‌انداز کنم، تسلیم در برابر قدرت مطلق باشم و دست از تلاش برندارم. این آموزش‌ها به من کمک کردند تا در زندگی‌ام تغییرات مثبتی ایجاد کنم. باید تحمل خودم را بالا ببرم تا بتوانم بخشش را از درون وجودم انجام دهم. پس‌انداز را به هر نیتی کنار بگذاریم در همان مسیر خرج می‌کنیم. مثلاً اگر بگویم این را کنار می‌گذارم تا شاید فرزندم روزی مریض شود، قطعاً پس‌اندازم را خرج بیماری خواهم کرد؛ اما من پس‌اندازم را در کنگره سرمایه‌گذاری می‌کنم وبه گفته آقای مهندس، از هر دانه گندم ۷۰ دانه و از ۷۰ دانه ۷۰۰ دانه برداشت می‌کنیم. هم قوت کافی و هم سایه‌بانتان بر افراشته خواهد شد.
برای درمان اعتیاد نیاز به علم و دانش، نیروی متخصص و منابع مالی داریم. علم و دانش را از آقای مهندس و استاد امین دریافت می‌کنیم. نیروی متخصص هم اعضای کنگره۶۰ هستند که با تلاش و فداکاری خود به ما کمک می‌کنند. منابع مالی که از همه چیز مهم‌تر است، در دستان من و شماست. من باید امروز ببخشم تا فردا کنگره‌ای باقی بماند. این موضوع به ما یادآوری می‌کند که هر یک از ما مسئولیت داریم و باید در حفظ و بقای کنگره سهیم باشیم.
برای حفظ یک ساختار، نیاز به حفظ و بقا، رشد و توسعه داریم. رشد و توسعه در کنگره از اضافه شدن شعب کاملاً مشخص است، اما حفظ و بقای آن به من نوعی مربوط می‌شود. امیدوارم من هم در حفظ و بقای کنگره سهیم باشم و ذره‌ای از خدمات را بتوانم پرداخت کنم. اگر من هر سال هم پهلوان بشوم، باز هم به کنگره بدهکار هستم و باید هر ساله زکات حال خوشم را که امروز به دست آوردم، پرداخت کنم تا دیگران بتوانند سفر خودشان را آغاز کنند. این احساس مسئولیت و وفاداری به کنگره، به ما انگیزه می‌دهد که در این مسیر پیش برویم.
آرزوی بنیان کنگره ۶۰، آرزوی تک‌تک ماست و ما در انتقال این علم و دانش نقش داریم. چه بسیار دختران و پسرانی که از درد اعتیاد می‌سوختند و در کنگره۶۰ احیا شدند و به سلامتی بازگشتند. این داستان‌ها به ما یادآوری می‌کند که هر یک از ما می‌توانیم در زندگی دیگران تأثیرگذار باشیم و به آن‌ها کمک کنیم تا از تاریکی به روشنایی برسند.
همه با هم در جشن بزرگ گلریزان شرکت می‌کنیم تا حال دل خودمان خوب شود و عشق در زندگی‌مان جاری شود. خداوند چنین بستری را برای همر کسی فراهم نمی‌کند؛ سعی کنیم در حد توانمان بخشش داشته باشیم و در این مسیر پیشرفت کنیم تا نه تنها خودمان، بلکه دیگران نیز از برکات این تلاش‌ها بهره‌مند شوند.
نویسنده: راهنما همسفر افتخار
رابط‌خبری: همسفر شادی رهجوی راهنما همسفر آمنه(لژیون‌سوم)
ویرایش و ارسال: همسفرالین خدمتگزار سایت 
همسفران نمایندگی محمدی‌پور قم