گروه خانواده- ای کاش بیدار شوند آنانی که در خوابند

جمعیت احیای انسانی کنگره‌60؛ یک سازمان مردم نهاد است که از سال 1378 توسط آقای مهندس حسین دژاکام تاسیس شده است و در زمینه درمان اعتیاد با متد‌DST فعالیت دارد و تا به امروز، هر روز بر جمعیت آن و تعداد نمایندگی‌های آن در سراسر ایران اضافه می‌شود.
کنگره 60 نه از دولت و نه از هیچ ارگان دیگری کمک مالی نمی‌گیرد و کاملا به خود متکی می‌باشد. درمان‌اعتیاد در کنگره‌60 کاملا به صورت رایگان انجام می‌گیرد و همه اعضای کنگره‌60 در بهترین مکان‌ها با بهترین امکانات تحت درمان و آموزش هستند. لازم به ذکر است که اکثر نمایندگی‌های کنگره 60 مکان‌هایی از خودشان دارند که سند این مکان‌ها به نام جمعیت احیای انسانی کنگره‌60 می‌باشد و به نام هیچ شخص حقیقی  نمی‌باشند.
حال شاید این سوال پیش بیاید؛ پس مخارج و هزینه‌های کنگره‌60 از کجا می‌آید؟!
هر هفته در جلساتی که در نمایندگی‌های کنگره 60 برپا می‌شود سبدی تحت عنوان قانون 11 کنگره‌‌60 به چرخش در‌می‌آید و اعضا به صورت داوطلبانه مبالغی را در این سبد می‌اندازند که البته شاید جمع این مبالغ در ماه، جواب‌گوی نیمی از هزینه‌های آن شعبه هم نباشد.
از طرفی برای تحقق تفکر عظیم آقای مهندس که چیزی جز کاهش درد و رنج بشر نیست؛ لازم بود که هم پیام درمان قطعی اعتیاد به جهانیان برسد و هم تحقیقاتی در زمینه درمان بیماری‌های لاعلاج صورت گیرد و برای این کار نیاز به ساختن آکادمی کنگره 60 و نیاز به علمی شدن متد DST با انجام آزمایشات و تحقیقات و ارائه مقالات و پذیرفته شدن آن‌ها توسط دانشگاه‌های برتر دنیا بود که نیازمند هزینه‌های بالایی بود. 
همچنین آقای مهندس معتقد بودند که گاوی که نان گدایی می‌خورد؛ شخم نمی‌زند و سیستم کنگره‌60 و اعضای آن برای این‌که قوی شوند و برای رسیدن به موفقیت باید روی پای خود بایستند و انتظار کمک از هیچ ارگانی نداشته باشند. به همین خاطر در سال 1392 آقای مهندس بر آن شدند که لژیون‌هایی به نام لژیون مالی که امروز به اسم لژیون سردار نام‌گذاری شده‌اند به‌وجود آید و افراد کاملا به صورت داوطلبانه در این لژیون‌ها شرکت کنند و در سال یک هفته را هم به نام جشن گلریزان اختصاص دادند که در این هفته بستری فراهم شود که اعضا بتوانند کمک های داوطلبانه خود را انجام دهند. البته کسانی که نمی‌خواهند یا نمی‌توانند کاملا اختیار دارند که در این امر شرکت نکنند. ضمن این‌که کسانی که شرایط مناسب ندارند مثلا هنوز سفر درمان اعتیاد خود را به پایان نرسانده‌اند یا توان مالی خوبی ندارند حتی اگر خود بخواهند کمکی داشته باشند به آن‌ها اجازه داده نمی‌شود.
در ادامه دیده شد که این لژیون سردار و این جشن گلریزان بیش از این‌که به نفع کنگره 60 باشد به نفع اعضای کنگره‌60 بود، چون هر کسی با هر مبلغی می‌توانست وارد این بازی شود و طعم شیرین بخشندگی و حس قشنگ آن را بچشد و این صفت زیبا را در خود زنده کند.
این افراد کسانی هستند که در کنگره‌60 جواب گرفته‌اند و این‌ها کسانی هستند که حاضر بودند تمام زندگی‌شان را بدهند تا اعتیادشان درمان شود و حالا که بدون هیچ‌گونه هزینه‌ای در کنگره‌60 به درمان رسیده‌اند؛ با تمام وجودشان دوست دارند به اندازه توانشان به کنگره‌60 کمک کنند تا دیگرانی که توان مالی ندارند اما می‌خواهند از درد اعتیاد رهایی پیدا کنند؛ بتوانند در این بستر به درمان برسند زیرا معتقد هستند که افراد دیگری برای رسیدن من به حال خوش از جانشان، وقتشان، مالشان گذشتند و اکنون نوبت من است. آری! دیگران کاشتند و ما خوردیم حال ما می‌کاریم تا دیگران بخورند.
هر مبلغی که به کنگره 60 کمک کنم باز هم بدهکار کنگره هستم هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند که کمکی که من به کنگره‌60 کرده‌ام بالاتر از کمکی است که کنگره به من کرده است، مگر می‌شود برای رسیدن به سلامتی و آرامش قیمتی گذاشت؟! مگر می‌شود برای احیای یک انسان قیمت گذاشت؟! مگر می‌شود برای بازپس گرفتن شخصیت، عزت و احترام قیمت گذاشت؟! مگر می شود ...
در کنگره‌60 درمان اعتیادی که به‌دست می‌آوریم در هیچ جای دنیا نیست و تمام دنیا این بیماری را لاعلاج می‌دانند؛ می‌خواهم بگویم؛ که دریافت‌های من از کنگره خیلی بیشتر از پرداختی‌های من به کنگره است. هر چند آقای مهندس حساب همه اعضا را با کنگره صفر می‌دانند اما نباید فراموش کنم کاری که کنگره با من و زندگی من کرده با هیچ مبلغ و هیچ خدمتی قابل جبران نیست.
آرام آرام به جشن گلریزان 1403 نزدیک می شویم؛ چه جشن بزرگی؟! چه جشن پرمفهومی؟! چه بازی قشنگی؟! جشن قدردانی از کنگره 60 و نعمت‌های بی‌شماری که در این بستر به ما ارزانی شده! جشن قدردانی از خداوند!
این روزها آنهایی که بیدارند در تفکر و تلاش و جنگ درونی با نیروهای منفی هستند تا شاید جزئی از افرادی شوند که مصداق آیه شریفه «و السابقون السابقون اولئک المقربون (سبقت گیرندگان، آنان مقربان درگاهند)» هستند و ای کاش بیدار شوند آنانی که در خوابند.
مگر می‌شود انسان باشم و  همسر من، فرزند من، پدر من، برادر من و عزیزان من که جلوی چشم من در اثر اعتیاد  در حال آب شدن بودند در کنگره‌60 به درمان رسیده باشند و اکنون قامتهایشان راست و اندیشه هایشان پاک شده باشد، اما من به فکر کسانی که هم اکنون گذشته من هستند و هر روز و هر ساعت و هر ثانیه زندگی‌شان را در درد و رنج و حقارت و استرس و اضطراب ناشی از اعتیاد خود یا عزیزانشان به سر می‌برند نباشم؟! فراموش نکنم که افرادی که در همین لحظه گذشته من هستند و هر لحظه به دنبال راه نجات می‌گردند تعدادشان از کسانی که کنگره‌60 را پیدا کرده‌اند خیلی بیشتر است. آنان هم حق حیات دارند، آنان هم حق داشتن یک زندگی سالم را دارند فقط راه را گم کرده‌اند.
بخشیدن توان می‌خواهد و این ایمان است که به انسان توان می‌دهد که وارد این بازی شود. این چیزی جز ایمان نیست که کسی می‌آید از خواسته‌های خود برای آرامش دیگران می‌گذرد؛ زیرا او ایمان دارد که وعده خداوند دروغ نیست، ایمان دارد که فلسفه خلقت انسان همین زندگی ظاهری نیست، ایمان دارد که زمین مهد است پس سعی دارد بهترین صفت‌ها را از آن خود کند، او به زندگی پس از مرگ ایمان دارد، ایمان دارد که در این دنیای ماده بدون بخشیدن به آرامش نمی‌رسد، ایمان به این دارد که تا نکارم، برداشت نمی‌کنم، ایمان به این‌که بخشی از مالی که در دست من است سهم دیگران است، ایمان به این‌که اگر من نسبت به مخلوقات خداوند بی‌تفاوت نباشم جهان هستی هم نسبت به من بی‌تفاوت نخواهد بود و ایمان به ....
حال که فهمیدم بخشیدن وظیفه انسانی من است سعی می‌کنم با تمام توان خود در این جشن شرکت کنم شاید یکی از سوالاتی که در ذهن‌ها به‌وجود آید این است که من نمی‌دانم چقدر ببخشم که حال من را خوب کند؟ برای این بخشش تمام توان من چقدر است؟
استاد امین جواب این سوال را این‌گونه می‌دهند که نه آن‌قدر کم باشد که احساسش نکنی و نه آن‌قدر زیاد باشد که در ادامه زندگی به فشار و سختی و مشکل بیفتی؛ البته متحمل شدن مقداری سختی برای رشد من لازم و قابل‌قبول است.
پس هر کس باید خودش توان خود را مشخص کند ممکن است یکی با صدهزارتومان و یکی با بیشتر از یک‌میلیارد بخشندگی در او ایجاد شود مبلغ پول برای کنگره مهم نیست برای خود شخص مهم است، در روز گلریزان باید حال من خوب باشد با هر مبلغی که باشد باید نتیجه خوب باشد و تغییری در من ایجاد کند.
آری! کنگره مکان مقدسی است که اول انسان را زنده می کند و در ادامه انسانیت را در انسان زنده می کند.
در پایان از خداوند می‌خواهم که در این هفته چشمان من را باز کند تا بینای نابینا نباشم، از خداوند می‌خواهم که یاری‌ام کند که این روزها دچار بی‌حسی و بی‌تفاوتی نشوم تا این فرصت را از دست ندهم که معلوم نیست در گلریزان سال بعد من باشم یا نباشم.

نویسنده: راهنما همسفر زهره
تایپ و ارسال: راهنما همسفر زهره (خدمتگزار سایت)
همسفران نمایندگی بندرعباس