وادی هشتم قوانین کارآمد را به نمایش می‌گذارد

خدا را شاکرم که برای اولین بار این توفیق نصیب من شد تا خدمت کنم. دستور جلسه این هفته وادی هشتم و تأثیر آن روی من است. وادی هشتم به ما می‌گوید با حرکت راه نمایان می‌شود. این وادی مانند سایر وادی‌ها بسیار زیبا، کارآمد و کاربردی است و تمام قوانین جهان هستی وزندگی را به نمایش می‌گذارد. ما از این وادی می‌آموزیم که با حرکت، راه‌هایی برای ما ظاهر می‌شود و همچنین می‌آموزیم که در سکون هیچ زایشی نیست.

مسیر زندگی یعنی گذرگاه، راه، خط سیر، گشت گاه و جای حرکت؛ پس بدین ترتیب متوجه می‌شویم که اگر بخواهیم به خواسته‌های درونی‌مان دست‌یابیم، باید حرکت کنیم و نباید بایستیم یا توقف کنیم؛ چراکه به دنبال توقف و بازایستادن، حتماً سقوط وجود دارد؛ زیرا سکون بدون سقوط امکان‌پذیر نیست. اگر جای بازایستادن بود، دیگر نامش مسیر نبود؛ پس می‌بینیم که انسان در تمام طول زندگی مدام در حال حرکت است و هیچ نقطه‌ای وجود ندارد که بگوییم مسیر زندگی ما تمام‌شده و دیگر ادامه نمی‌دهیم. اصلاً چنین چیزی در زندگی وجود ندارد؛ حتی بعد از مرگ، زیرا همان‌گونه که در کنگره آموختیم، در جهان هستی هیچ‌چیز از بین نمی‌رود. ما از حلقه‌ای به حلقه دیگر می‌رویم.

بنابراین وقتی در این جهان چشم فروبستیم، در جهان دیگری چشم می‌گشاییم؛ یعنی بعد از زندگی، زندگی هست؛ چون جهان‌های دیگری وجود دارد؛ بنابراین حرکت و ادامه آن، چه در این دنیا و چه در ابعاد بعد که خواهیم رفت، ادامه‌دار خواهد بود. هیچ‌کس نمی‌تواند پایانی برای آن متصور شود و این حرکت و زایش هرگز متوقف نخواهد شد؛ چون خداوند چنین برنامه‌ای برای بشر ننوشته است. قبل از این‌که آموزش‌های کنگره را دریافت کنم، شنیده بودم که خودکشی گناه است؛ اما من به‌شخصه نمی‌دانستم دلیلش چیست؟ حالا که آموخته‌ام می‌دانم کسی که خودکشی می‌کند زندگی‌اش را خاتمه نمی‌دهد، بلکه فقط جای زندگی خود را عوض می‌کند و البته مشکلات جدیدی نیز به مشکلات قبلی‌اش افزوده می‌شود؛ چراکه ما از هر دنیا که برویم بلافاصله وارد دنیای دیگری می‌شویم.

بیشتر وقت‌ها ما به بهانه این‌که راه مشخص نیست، می‌ایستیم یا می‌خواهیم که از ابتدا تمام طول مسیر را خوب ببینیم و بررسی کنیم و سپس حرکت را آغاز کنیم؛ اما نمی‌دانیم این اتفاق برای هیچ‌کس نمی‌افتد. خیلی وقت‌ها زمان زیادی را صرف فکر کردن می‌کنیم؛ ولی حرکت نمی‌کنیم. فکر کردن بسیار خوب است و همه ما می‌دانیم که چه قدر مهم است؛ اما بعضی‌اوقات باید حرکت کرد؛ زیرا بافکر تنها نمی‌توان به‌جایی رسید.

من نیز این موضوع را تجربه کرده‌ام که ساعت‌ها در گوشه‌ای امن نشسته و فکر کرده‌ام و هزاران راه را بررسی کرده‌ام؛ اما غافل از این‌که تا حرکت نکنم راه نمایان نمی‌شود. هیچ راه و جاده‌ای نیست که بتوانیم با یک نگاه از ابتدا تا انتهای آن را ببینیم مگر با حرکت کردن در آن جاده؛ زیرا زمانی که حرکت می‌کنیم، هر چه جلوتر برویم، راه خودش را نشان می‌دهد؛ پس نتیجه می‌گیریم که همیشه برنامه‌ریزی با عمل ما یکسان نیست و در عمل ممکن است نتیجه چیز دیگری باشد.

بنابراین برنامه‌ریزی یک بخش است و بخش دیگر آن حرکت است. اگر ما به‌درستی از وادی هشتم برداشت و استفاده کنیم، بخش عمده‌ای از نقشه‌های نیروهای منفی را نقش بر آب می‌کنیم؛ زیرا نیروهای منفی با استفاده از جهل و نادانی ما چهره‌ای ترسناک از کار ارزشی که می‌خواهیم انجام دهیم در ذهن ما به تصویر می‌کشند، به شکلی که ما جرئت نکنیم به آن کار نزدیک شویم و دست به عمل بزنیم.

زمانی که فقط فکر می‌کنیم، محاسبات ما یک‌شکل است و زمانی که هم‌فکر می‌کنیم و هم حرکت می‌کنیم، وضعیت به شکل دیگری خواهد بود؛ بنابراین این حرکت است که ما را از مبدأها به مقصدهایمان منتقل می‌کند و وضعیت ما را تغییر می‌دهد. به فرموده آقای مهندس دژاکام: «وادی هشتم پس از وادی هفتم است، یعنی بعد از پیدا کردن راه، موضوع «با حرکت، راه نمایان می‌شود» مطرح می‌شود.» به نظر من تا زمانی که نتوانیم راه درست را پیدا کنیم، نمی‌توانیم به وادی هشتم استناد کنیم. اگر راه نادرست و غیرمستقیم باشد، هر چه قدر هم حرکت کنیم، جز دور شدن از مقصد و هدفمان چیز دیگری نصیب ما نخواهد شد؛ پس با این تفاسیر، وادی هشتم و اصل «با حرکت راه نمایان می‌شود» زمانی صادق است که ما راه درست را پیداکرده و به وادی هفتم عمل کنیم و آن را پشت سر بگذاریم.

نویسنده: همسفر طیبه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر گیتی خدمتگزار سایت
همسفران نمایندگی قوچان