فقط باید حرکت کرد تا راه نمایان شود

جلسه دهم از دوره سیزدهم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران نمایندگی پرستار به استادی راهنما همسفر فاطمه با دستور جلسه «وادی هشتم (با حرکت راه نمایان می‌شود‌) و تأثیر آن روی من» روز شنبه ۷ مهرماه ۱۴۰۳ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

با حرکت، راه نمایان می‌شود؛ پس با شما که پیمان می‌بندید در اندیشه آن باشید که از زمین‌بر خواسته و به مکانی که فرمان است رهسپار شوید. با توجه به دستور جلسه هفته پیش با تمام وجودم دریافتم که با حرکت آقای مهندس راه‌ها یکی پس از دیگری نمایان شد و دستور جلسات چه زیبا کنار هم چیده شده است. امروز در کنگره مسئله اعتیاد کاملاً حل‌شده و در کنار آن خیلی از دانش‌های کشف نشده‌ای که رنج زیادی را برای بشر داشته نیز در حال حل شدن است نه‌فقط حل شود؛ بلکه به ساده‌ترین روش، کم‌ترین هزینه‌ و با نتایجی که باور دارم شگفتی در بر خواهد داشت.

روزی از اعتیاد و فرد مصرف‌کننده با تمام وجودم می‌ترسیدم و آن‌ها را افرادی که باوجودشان فقط باعث رنج اطرافیانشان می‌شوند می‌شناختم؛ اما چه شد که در کنگره به فرمایش آقای مهندس اهلی شدم؛ دانستم درد از هر سمت درد خوانده می‌شود. فقط اگر در دل نیت شفا داریم باید درراه زندگی انتخاب کنیم به کدام سو می‌رویم و باور دارم خداوند من را خواند که قطره‌ای از این دریایی عظیم باشم. با قرار گرفتن کنار انسان‌های بزرگ من هم رسم بزرگی را فرابخوانم. همیشه با حرکت، ترس و اضطراب مقابل هم قرار می‌گیرند؛ ولی باید فراگرفت، تفکر کرد، هدف اصلی را شناخت و با باور قدم برداشت. ممکن است هرلحظه از مسیر منحرف شوییم؛ پس غره نشویم و تمام حواسمان باشد. در آخر امر، امر اول اجرا خواهد شد.

در وادی از تسویه‌حساب سخن گفته و اول‌ازهمه تسویه با خودمان که با افکار و اندیشه منفی چه بلایی سر جسم خودمان آورده‌ایم و حال باید خود را ببخشیم و از تجربه‌هایمان پل بسازیم و آموخته‌هایمان را در جهت پیشبرد زندگی خود به کار بگیریم. من همسفر با خانواده‌ام چه کرده‌ام که در کنار رنجم بیشتر از من رنج کشیدند. حال چه کنم؟ فقط کافی است در ادامه بهتر حرکت کنم و از تاریخ درس بگیرم تا آن را تکرار نکنم و فرصت باقی‌مانده را آن‌گونه که شایسته نام آدمی است بگذرانم.

حال جامعه اگر فقط بدانم چه قدر ساده می‌توانم با درراه درست قدم برداشتنم و همان‌گونه که در جهان‌بینی فراگرفتم دوربین را فقط روی خودم متمرکز کنم و سعی کنم هرروز قدمی هرچند کوچک درراه بهتر شدن حال خودم بردارم و این‌گونه حال همه ذره‌ذره بهتر خواهد شد. لحظه دشواری در آن لحظه احساس نمی‌شود آن‌چنان‌که یادآوری آن دشواری، دشوار است. وقتی هدفمان را شناختیم و با تمام وجودمان باور کردیم که این هدف ما را به آرامش خواهد رساند؛ نباید غرق در افکار شویم که چه طور و چگونه خواهد شد، فقط باید حرکت کرد تا راه نمایان شود و همسفران در آن مکان لامکان تو را یاری خواهند نمود.

پیمان در این وادی نشان از آن هست که اگر این هشت وادی را به درک رسیده باشیم، حال می‌توانیم قدمی فراتر برداریم در دامان طبیعت هر آنچه از بدی پشت سر گذاشته‌ایم را سوزانده و خاکستر آن را باد بدهیم و تنها آنچه از آن‌ها برداشت کرده‌ایم در درون خود نگه می‌داریم؛ حال با تمام قوا به سمت خواسته‌هایی که داریم با نیروهای القاء، احیاء و تحرک حرکت کنیم و با یاری قدرت مطلق ان‌شاءالله به آن‌ها خواهیم رسید. همیشه به خود می‌گویم پس آن کنیم که فرمان است. ان‌شاءالله همیشه در مسیر صراط مستقیم درحرکت باشیم.

نویسنده: راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
ویراستاری و ارسال: همسفر لیلا لژیون راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی پرستار