شیشه نه محرک است و نه مخدر، بلکه مخرب است

مصرف مواد مخدر و روان‌گردان به عنوان یک معضل جدی کلیه جامعه بشری را تهديد می‌کند. حتماً نام ماده‌ای به نام شیشه را شنیده‌اید! شیشه در ابتدا در کشور ژاپن توسط یک داروساز ژاپنی ساخته شد؛ نزدیک دو دهه هست که وارد کشور شده و زمانی که از آسیای جنوب شرقی وارد کشور شد نامش «شابو» بود که توسط جوانان ایرانی که در آن کشورها کار می‌کردند در سال 1382 وارد ایران شد، به گمان اینکه چربی سوز است، افراد را لاغر می‌کند و اعتیادآور هم نیست.

مواد مخدر شیشه یا کریستال و یا آیس، ماده‌ای بسیار قوی و خطرناک است که شکل ظاهری آن شبیه به خرده شیشه یا تکه‌های کوچک و ریز یخ می‌باشد؛ و مهم‌ترین ترکیب این ماده آمفتامین است. در اروپا و آمریکا این ماده بیشتر به آیس شناخته می‌شود. سابقه تولید آن به قبل از جنگ جهانی دوم می‌رسد که در زمان جنگ به عنوان یک داروی رفع ضدافسردگی برای سربازانی که مشغول جنگ بودند و کمتر به استراحت می‌پرداختند برای بالا بردن سطح انرژی استفاده می‌شد؛ اما به ‌مرور زمان و به تدریج با مشخص شدن عوارض خطرناک این ماده کاربرد آن به عنوان دارو کنار گذاشته شد، در دست تولیدکنندگان و سوء‌ استفاده‌گران مواد مخدر قرار گرفت.

اولین و مهم‌ترین ماده‌ای که از آمفتامین به دست آمد، اکستازی بود که مصرف آن در دهه اوایل هشتاد افزايش يافت. خوشبختانه بعد از دو سه سال مصرف دوباره این ماده کاهش‌ یافت؛ اما ماده دیگری به نام شيشه پا به عرصه گذاشت و مصرف آن روز به روز بیشتر شد؛ که در سال 1386 آقای مهندس دژاکام بنیان کنگره 60 اعلام کردند سونامی شيشه در راه است.

متأسفانه در صحبت‌های عامیانه گفته می‌شود که شیشه چون مرفین و درد ندارد پس اعتياد هم ندارد که این گفته بسیار غلط و اشتباه است. درصورتی‌که کنگره 60 به صورت علمی و تحقیقاتی اعتقاد دارد، هر ماده‌ای که انسان را از تعادل طبیعی خارج کند مستقیماً روی سیستم ایکس اثر می‌گذارد و باعث تخریب می‌شود. مصرف شیشه بسیار خطرناک است و تخریب‌های بسیاری روی ساختار جسم وارد می‌کند و خودش به تنهایی یک دیوانه خانه، سیار است.

عوارض مصرف این ماده، توهمات شدید دیداری و شنیداری، اختلال در دریچه پروستات که ادرار و اسپرم باهم دفع می‌شوند، آسیب‌های کبدی، جوش‌های چرکی در انتهای روده، عفونت چشمی، بوی بد بدن، خرد شدن دندان‌ها، ترک خوردن پوست، نوک انگشتان و همچنين بدبینی نسبت به نزدیک‌ترین فرد خانواده حتی همسر خود می‌باشد. مصرف‌کننده شیشه در اثر توهمات تصور می‌کند که همه او را تعقیب می‌کنند و از ابزار مراقبتی استفاده می‌کند.

شیشه دوپامین را یازده برابر در مغز بالا می‌برد و باعث می‌شود که فرد مشکل خواب و یا سرخوشی زیاد پیدا کند. این ماده از خود انرژی ندارد بلکه از انرژی ذخیره‌شده بدن استفاده‌ می‌کند. انرژی که باید صرف چند روز استفاده کند یک شب مورد استفاده قرار می‌دهد که بعد از تمام شدن این ماده در بدن فرد، دچار سستی، خستگی و کوفتگی می‌کند. خوشبختانه افراد بسیاری از مصرف‌کنندگان شیشه در کنگره به درمان واقعی و قطعی رسیده‌اند. روش رسیدن به خواسته درمان خیلی مهم می‌باشد.

درمان به روش تدریجی و  DST با داروی مناسب OT و در زمان مناسب نه‌ تنها به مواد مخدر شیشه جواب می‌دهد، بلکه به مخدرهای جدید هم جواب می‌دهد؛ حتی اگر در آینده مخدرهای جدیدی وارد بازار شود، به آن هم نتیجه قطعی خواهد داد. امیدوارم با جهانی شدن روش درمان درست که روش تدریجی هست مصرف‌کنندگان و خانواده‌های آنان به درمان و آن آرامش و آسایش نسبی برسند.

تایپ و رابط خبری: راهنمای تازه واردین زهرا
عکاس خبری: همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر هاجر (لژیون هفتم)
ویراستاری و ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر فریناز
همسفران نمایندگی میرداماد اصفهان