در خانه منیت هرگز جلوه حقیقت نمی‌تابد

همسفر مریم در مورد دستور جلسه «هفته راهنما» شعری سرودند که در ادامه می‌خوانید.

شعر نو در مورد مقام و جایگاه راهنما:

سجده‌گاه عشق است، جایگاه راهنما

نیک‌ مقام آسمانی است، مقام راهنما

شال نارنجی نشان عشق است روی دوش راهنما

بوسه برشالش زنم، صد بوسه بر دست راهنما

خودساخته‌ای، با گام بلند

خودباخته‌ای، با نام بلند

پاک‌ترین مکتب مهر و زندگی

مفسر کتاب محبت است، کلام راهنما

گاهی با خویشتن خویش می‌گویم

گرمای محبت مادر است و جذبه پدر راهنما

خداوندی که محبت را شیرینی زندگی آفرید 

این محبت از ازل آفریده شده بود در دل راهنما

در خانه منیت هرگز جلوه حقیقت نمی‌تابد

دور است از هر چه منیت، رفتار راهنما

نزدیک‌ترین راهی که به خانه دوست می‌رسد

کتاب عشق است، سر لوحه کار راهنما

معلولی، ناتوان‌تر از مصرف کننده ندیده‌ام من

قله‌های تسخیرناپذیر را فتح کند با قدم‌های راهنما

تجربه‌اش متاع گران‌بهایی است که می‌بخشد به من

امید روح زندگی است که می‌بخشد راهنما

هیچ گرهی نیست که با لبخند گشوده نشود

ستودنی است در این بین لبخند راهنما

زمانی که هیچ فریادرسی نداشتیم که حمایت‌مان کند

صمیمی‌ترین مونس جان شده است راهنما

هیچ مکاشفه‌ای را با ارزش‌تر از کشف عیوب خویش ندیده‌ام

آگاهانه به پیش تاختم با کلام راهنما

آنان که شکوه صداقت را باور کرده‌اند

روزی بگیرند از دست مهندس شال راهنما

خوشبختی کتاب است و شناخت انسان تفسیرش 

خوشبختی من آن است که خدمت کنم در جایگاه راهنما

 تقدیم به راهنمایان کنگره ۶۰

شاعر: همسفر مریم‌، راهنما همسفر سمیرا (لژیون هشتم)

ارسال: همسفر معصومه، راهنما همسفر فاطمه (لژیون یکم)

همسفران نمایندگی چالوس