راهنما نشان دهنده راه می باشد

چهاردهمین جلسه از دوره پانزدهم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی کاشمر به استادی راهنما مسافر علیرضا، نگهبانی مسافر مجید و دبیری مسافر هادی با دستور جلسه «هفته راهنما» روز پنجشنبه 13 اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان علیرضا هستم یک مسافر. از نگهبان جلسه مجید آقا ممنون و سپاسگزارم که مسئولیت اداره جلسه را به من واگذار کردند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. دستور جلسه این هفته (جشن راهنما) است. امروز خوشحالم در این جایگاه قرار گرفتم هفته راهنما را به جناب مهندس و تمام اعضای کنگره ۶۰ تبریک می گویم.
جشن راهنما امسال به زیبایی در این شعبه برگزار شد و با گرفتن انرژی مثبت توان بیشتری برای ادامه دادن مسیر پیدا کنیم.
رسم گنگره ۶۰ این می باشد که هر کسی یک کار خوب در قبال شخصی دیگر انجام می دهد فرد باید تقدیر و تشکر کند.
امروز می خواهم صحبت های خودم را با یک درس و آموزش از زنده یاد مسافر کوروش آذرپور شروع کنم.
جناب آذرپور می فرمود: حرف زدن سخت است چون تفکر، آموزش و تجربه و یک مدار فکری لازم دارد. یک حافظه می خواهد که تمام کلمات و لغات را پشت سر هم جمع کنیم تا به زبان بیاریم و درباره یک موضوع صحبت کنیم.
ولی سکوت کردن ساده است، این برخلاف تمام چیزهایی است که تا الان شنیده ایم که حرف زدن باد هوا ست حرف را که همه می توانند بزنند نه؛ ولی حرف زدن سخت است.
درباره همین مطلب جناب آذر پور در یکی از سخنان خود گفتند، شنیدن سخت و نشنیدن ساده، دیدن سخت و ندیدن ساده، خیلی راحت است که انسان بعضی از مسائل را نبیند و نشنود یعنی گذر کند و مسئولیت بر عهده نگیرد.
برعکس این مطلب را هم جناب آذر پور بیان کردند که چه بسا گاهی اوقات ندیدن و نشنیدن سخت تر می باشد و ما را در سختی قرار می دهد، یعنی شما یک موضوعی را متوجه می شوی یا حقی از شما ضایع می شود یا تهمت ناروا به شما می زنند و شما باید نشنوی و نبینی و این موضوع هم خیلی سختر از داد کشیدن یا عصبانی شدن می باشد.

در این مواقع شما باید تفکر کنید، از این سه نعمت دیدن، شنیدن و حرف زدن چه چیزی را یاد گرفتید و چقدر عمل می کنید. به این بهانه در این هفته زیبا یاد کنیم از زنده یاد جناب کوروش آذرپور و از ایشان تقدیر و تشکر کنیم.
ما همه در کنگره رهجو هستیم دیده بان، ایجنت، راهنما و تمام خدمتگزاران و سفر اولی ها تا زمانی که در این مسیر قرار داریم.
رهجو جوینده راه است و راهنما نشان دهنده راه می باشد. من مصرف کننده به یک امید و برای پیدا کردن یک راه برای نجات پیدا کردن از تلاطمی که خودم ایجاد کردم و از تخریبی که درست کرده بودم به خاطر مصرف مواد مخدر و در عین ناامیدی و ناباوری کنگره 60 به من معرفی شد و در این مسیر قرار گرفتم.
در ابتدا زمانی که در شهر نیشابور در لژیون قرار گرفتم تمام حس های من کور و بسته بود ارتباطی با راهنما نمی توانستم برقرار کنم ولی با مرور زمان و آموزش های راهنما و باز شدن حس های درونی، تمام این تفکرات غلط از بین رفت و خواسته های جدید جایگزین آن شد.
بزرگترین عاملی که باعث شد این مسیر را ادامه بدهم حسی بود که بین من و راهنمایم شکل گرفته بود.
راهنما با تمام مشکلات و سختی هایی که در مسیر زندگی شخصی خودش داشت تمام تلاشش را برای به درمان رساندن رهجوی  خودش می گذاشت.
با دیدن این همه از خود گذشتگی، خواسته راهنما شدن در وجودم شعله ور شد و تصویر سازی این جایگاه را در ذهنم بارها انجام دادم.
همه آن تخریب ها و وحشت ها و ترس ها به واسطه یک مسیر و یک راه و کسی که راه را به من نشان داد و به این حال خوب و خوش و جمعیت پر مهر و محبت ختم شد و پیوندی که برقرار شد و جایگاه خدمتی که به امانت به من داده شده همه در گرو محبت راهنما بود. 

از جناب مهندس ممنونم که هفته راهنما را قرار دادن تا فرصتی برای تجدید پیمان و انرژی های مثبت هم برای رهجو و هم برای راهنما باشد. 
برای من راهنما این هفته به این خاطر گذاشته شده تا یادم باشد که وظیفه من به عنوان یک راهنما چیست و یک برنامه ریزی مجدد برای ادامه راه داشته باشم و در این هفته هر چقدر یک راهنما انرژی بیشتری بگیرد بر ادامه راه مصمم تر خواهد بود.
از اینکه سکوت کردید و  به صحبت های من گوش کردید سپاسگزارم.
عکاس: مسافر حبیب لژیون پنجم راهنما مسافر علیرضا
تایپ و ویراستاری: مسافر جلال لژیون پنجم راهنما مسافر امید
ارسال خبر: مسافر محمد لژیون سوم راهنما مسافر حمید