چگونه یک نفر بدون دریافت پول، از وقت خود می گذرد؟

چهارمین جلسه از دوره شصت و پنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی ابن‌سینا به استادی راهنما مسافر میلاد، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر مجید با دستور جلسه " هفته راهنما " در روز چهارشنبه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

سلام دوستان میلاد هستم یک مسافر؛ بسیار خوشحال هستم که در جمع شما عزیزان هستم، از ایجنت محترم، لژیون مرزبانی و لژیون بیست و یکم و آقا جمشید تشکر می کنم که به من اجازه دادند در این جایگاه قرار بگیرم. ابتدا هفته راهنما را به آقای مهندس، تمام راهنمایان کنگره 60، راهنمایان شعبه ابن سینا، راهنمایان سیگار، راهنمایان تازه وادین و راهنمایانی که از قبل بودند و برایمان زحمات فراوانی کشیدند تا شعبه رباط کریم دایر و به اینجا برسد کمال تشکر را دارم. شعبه ای که در آن هستیم حاصل تلاش و زحمات راهنمایان گذشته است و باید قدرشان را بدانیم. زمانی که به کنگره می آییم ابتدا باید بدانیم که ساختار کنگره چگونه است؟ در ادارات رئیس در راس و معاونین و دیگر کارمندان پائین آن ساختار قرار دارند ولی در کنگره بلعکس است، آقای مهندس که بنیان کنگره ۶۰ می باشند ریشه این ساختار و بیشتر از همه تلاش می کنند. در کنگره هر کسی که شال دارد بیشترین زحمات را می کشد. وقتی یک مصرف کننده اوضاع و احوالش بد می شود اطرافیان، خانواده و جامعه او را طرد می کنند، باز در کنگره ۶۰ برعکس است هرکسی تخریب بیشتری دارد اعضا کمک بیشتری به شخص می کنند تا به رهایی برسد؛ ارزش کار راهنما زیاد است، همه ما مشغله کاری و فکری داریم، و راهنما هم دارد و علاوه بر مسائل زندگی اش بایستی بیاید شعبه و به کسی که او را نمی شناسد به حرف هایش گوش دهد و راهنمایی دهد. اگر جهان امروز را مشاهده کنیم، ارزشمندترین چیز پول است و بعد زمان است، در زمان خیلی چیز ها نهفته است، جوانی نهفته است، گذر عمر و بسیار چیزهای گرانبها در زمان نهفته است و خود پول هم در این زمان نهفته است، چگونه است که یک نفر بدون دریافت ریالی از زمان خود می گذرد و خدمت می کند؟ چگونه یک نفر از در کنار خانواده بودن میگذرد و خدمت می کند؟ راهنمایان در کنگره خالصانه خدمت می کنند تا یک نفر به رهایی برسد، من یک شخصی را دیدم که خانواده اش آرزوی مرگش را داشتند و دیگر قادر به تحملش نبودند، اما کنگره ۶۰ و راهنما با آغوش باز این شخص را می پذیرد و برای این شخص زمان میگذارد تا به رهایی برسد. عزیزانی که در روز دوشنبه جشن راهنما نبودند امروز می توانند از راهنمایشان تقدیر و تشکر نمایند، به نظر من بیش از حد توان از راهنمایان خود تشکر نماییم زیرا راهنما صد وجودش را برای ما گذاشته است وظیفه مان هست که این کار را به نحو احسن انجام دهیم. بیشتر از این وقت جلسه را نمی گیرم و از مشارکت شما عزیزان استفاده خواهم کرد، از اینکه به صحبت های من گوش کردید از همه شما سپاسگزارم. 

نگارش: مسافر رضا لژیون 12

تایپ: همسفر علیرضا لژیون 7