نوشتار مسافر محمد رهجوی راهنمای محترم مسافر هادی، پیرامون:" هفته‌ی راهنما"

سلام دوستان محمد هستم یک مسافر.
تشکر به زبان، تشکر با دل یا قلب و تشکر با قدم یا عمل.
یکی از مسائلی که در کنگره یاد می‌گیریم و آموزش می‌بینیم تشکر کردن و شکرگزاری از خالق و همچنین مخلوق است. شاید ما شکرگزاری را قبلاً یاد نگرفته باشیم. پدر و مادر چقدر برای فرزند خود زحمت می‌کشند، آیا فرزندان این زحمات را قدر دانسته و در صدد جبران آن هستند؟ ...
در تقویم رسمی کشور هفته‌هایی وجود دارد مثل هفته‌ی معلم، هفته‌ی پرستار، هفته‌ی کارگر و غیره که جهت بزرگداشت و تقدیر است اما ما درست به آن‌ها توجه نمی‌کنیم.
خوشبختانه در کنگره‌ ۶۰، قدردانی و تشکر جا افتاده است و در کنار آن هدیه‌ای نیز تقدیم می‌شود. جناب مهندس می‌فرمایند: هدیه باید پول باشد، حالا هر کسی در حد توان خودش.
ایشان می‌گویند: من هر ساله به همه‌ی راهنماها پاکت می‌دادم و دلیل آن، این بود که بقیه این کار را یاد بگیرند و الان وقتی که همه این کار را آموزش گرفته‌اند من دیگر انجام نمی‌دهم به این دلیل که راهنماهای کنگره خیلی زیاد شده‌اند و دیگر وسعم نمی‌رسد که انجام بدهم.
جناب مهندس همیشه هر کاری که بفرمایند ابتدا خود آن‌را به مرحله‌ی عمل رسانیده‌اند. ایشان جمع کردن پول توسط اعضا لژیون را ممنوع اعلام کرده‌اند بنابراین هر کسی باید خود شخصاً بنا به تمایل خودش اقدام کند.
در مبحث جهان درون و بیرون؛ همین روز‌هایی که سپری می‌کنیم شاید دریچه‌ای برای شناخت دنیای درون و بیرون باشد. بعضی‌ها هر چه را با چشم می‌بینند قبول دارند، در صورتی که هر دو جهان، جهان درون و جهان بیرون، هر کدام از دو صور آشکار و پنهان تشکیل شده است. یعنی یکی را می‌بینیم و یکی را نمی‌توانیم ببینیم. آموزش جهان‌بینی کمک زیادی برای رسیدن و فهمیدن این مسائل می‌کند. کمک می‌کند که ما از این جهان مادی‌گری پا را فراتر بگذاریم و جلوتر برویم. جسم یک ماشین تمام اتوماتیک است که از خاک درست شده و در نهایت به خاک هم باز خواهد گشت، روح چیزی است که از طرف خداوند به انسان دمیده شده است که انسان را به راستی، درستی و نیکی هدایت کند. نفس هم چیزی است که تعیین موجودیت می‌کند در ظاهر و باطن. من؛ همان نفس است و نفس قبل از آفرینش انسان به وجود آمده است. وقتی گفته می‌شود به جهان درون خود برویم، منظور رجوع کردن به نفس خویش است.
پس وقتی جناب مهندس می‌فرمایند؛ هر کسی در هر جایگاهی وجود دارد عین عدالت است، به خاطر آن پیشینه‌ی ما می‌باشد که از روز الست آغاز شده و تا الان ادامه پیدا کرده. پس باید به خویشتن خویش توجه کنیم زیرا ممکن است ما مرتب در جهان‌های مختلفی از قبیل؛ جهانی مملو از کینه، غم، تاریکی، ناامیدی، اعتیاد، جمع آوری پول و ... سیر کنیم.
باید بدانیم، این منی که از روز الست آغاز شده هدفی را دنبال می‌کند. برای پا گذاشتن به دنیای تازه باید آموزش دید، مثل تفکر کردن و مابقی وادی‌ها، همانند مصرف کنندگان مواد مخدر که به جهان تازه قدم گذاشته‌اند، واجب است که از سخن به عمل حرکت کرد.
باید به اطرافمان نگاه کنیم، مثلاً حیوانات و زمین که چگونه بوجود آمده‌اند و چه کاری انجام می‌دهند؟.
منابع را نابود نکنیم، به طبیعت توجه کنیم، در مصرف انرژی‌های مختلف نهایت صرفه‌جویی را داشته باشیم.
چه زیباست این جمله:
"با تفکر به خدا ایمان راسخ داشته باشید و بدانید که پاداش شما دست همیاری شما را خواهد داد."

نویسنده: مسافر محمد از لژیون ششم نمایندگی رضوی
ویرایش: مسافر حسین
ارسال: مسافر مرتضی