یک راهنمای کنگره ۶۰ درمان‌گر نیست

یکی از مخرب‌ترین و جان‌گدازترین معضلات بزرگ اجتماعی اعتیاد هست که متأسفانه بیشتر جوامع بشری با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و دامنه وسعت تخریب و اثرات مهلک و غیرقابل جبرانش به‌قدری گسترده و در جامعه ریشه دوانیده است که خانواده‌های افراد مصرف‌کننده هم از اثرات سوء‌مصرف مواد مخدر در امان نیستند و حتی شغل، زندگی، روابط عاطفی، خانوادگی و اجتماعی و...آن‌ها نیز تحت تأثیر این عامل زیان‌بار و ویرانگر قرارگرفته است. چه‌بسا، بسیاری از مصرف‌کنندگانی که به دنبال حل این مشکل و خواستار رهایی از بند اعتیاد بوده‌اند؛ ولی راه‌حل منطقی و اصولی برای درمان خود پیدا نکرده‌اند و با مراجعه به مراکز ترک اعتیاد و روش‌های غلط مرسوم ترک اعتیاد از قبیل سم‌زدائی سریع و فوق‌سریع، دارو درمانی، سقوط آزاد و صدها روش‌های غیراصولی دیگر که نه تنها به درمان قطعی و تعادل لازم و سلامت جسم و روان نرسیده‌اند؛ بلکه باعث شده است که مصرفشان چند برابر شود یا به یک فرد چند مصرفی تبدیل شوند و دو مرتبه خیلی سریع به اعتیاد برگشت نمایند؛ زیرا صورت‌مسئله اعتیاد برای آن‌ها مشخص نشده بود؛ ولی خوشبختانه راه‌حل این مشکل اساسی و گره کور درمان اعتیاد به دستان پر مهر دانشمند بزرگ و فرهیخته جناب آقای مهندس حسین دژاکام شکافته شد.

ایشان در ۵ آذرماه سال ۱۳۷۶ بعد از 17 سال اعتیاد، موفق شدند با روش ابداعی خودشان (روش DST) به درمان و رهایی برسند و با کشف متد DST پرونده اعتیاد توسط ایشان کاملاً بسته شد؛ زیرا علمی که تجربه شده باشد، سندی بدون نقص است. کاری که خیلی از پزشکان متخصص و روان‌پزشکان قادر به انجام آن نشدند؛ زیرا تجربه‌ای بر علم اعتیاد نداشتند و معتقد بودند که اعتیاد یک بیماری لاعلاج است. جناب مهندس پس از رهایی خودشان رهجویانی را به نام «راهنما» پرورش دادند که آن‌ها هم تمام مسائل و مشکلات مصرف مواد مخدر را با گوشت و پوست و استخوان خود لمس کرده‌اند و علاوه بر تجربه رهایی به روش DST و اصولی در کنگره، دانش و بینش خاص را در مقوله اعتیاد و جهان‌بینی دارند و آن‌ها در مسیر پروسه درمان فرد مصرف‌کننده مواد مخدر نسبت به پزشکان و روان‌پزشکان و افرادی که درمان‌گر هستند، موفق‌تر عمل می‌کنند. یک راهنمای کنگره ۶۰ درمان‌گر نیست؛ بلکه فقط و فقط راهنمایی می‌کند، یعنی نشان دهنده راه و مسیر رهایی از بند اعتیاد و ضد ارزش‌ها و قرار گرفتن در صراط مستقیم را به رهجو آموزش می‌دهد.

او با خدمت عاشقانه خویش و بدون هیچ چشم‌داشتی به افرادی که با کوله باری از غم و غصه و ناامیدی وارد کنگره می‌شوند، خدمت می‌کند و برای رهایی هر شخصی از تمام وجودش مایه می‌گذارد و با عشقی که در وجودش نهادینه شده است، تلاش می‌کند چیزی را که آموزش گرفته است را به دیگران آموزش بدهد و طعم شیرین رهایی را که چشیده است به دیگران بنوشاند. راهنما نمادی از معرفت، عمل سالم و عدالت است. در حقیقت آنان صفات و ویژگی قدرت مطلق را به‌صورت نسبی دارا هستند. جایگاه راهنما در مقابل با رهجو، جایگاه استادی، معلمی و مربی است. استادی که کارش با عشق است نه با معشوق، معلمی که کارش درس محبت است نه درس شاگردی و حرکت در ادامه مسیر با ترسیم مثلثی از عشق، عقل و ایمان که اساس کنگره بر آن بنا شده است؛ اما اینکه ما چقدر این جایگاه را قدر بدانیم و شاکر آن باشیم، بستگی به درک و برداشت ما دارد.

خداوند منان را شاکریم که به ما نعمت قدردانی و تقدیر از عزیزانی را ارزانی فرموده که همواره با عزمی راسخ در جهت پیشبرد اهداف متعالی کنگره و مسئولیت‌پذیری در جایگاه خدمت‌رسانی احیای جمعیت کنگره ۶۰ به شایستگی تلاش می‌کنند. درود خداوند بر شما که محبت و اخلاص را با تلاش بی‌نظیر خود به تصویر می‌کشید. در همین راستا بر خود لازم می‌دانم، از استاد بزرگوارمان جناب آقای مهندس دژاکام که عطوفت و مهربانی پروردگار در رگ‌هایشان جاری است و با آموزه‌های سبزش و برگ‌برگ آنچه به دل‌ها می‌آموزد، راه و رسم درست زیستن و درست اندیشیدن را به ما آموختند و راهنمای عزیزم رب زمینیم و تمام راهنمایان گرامی کنگره ۶۰ تقدیر و تشکر کنم و هفته راهنما را خدمت این عزیزان تبریک و شادباش عرض نمایم.

تایپ: همسفر شیوا رهجوی راهنما همسفر هاجر(لژیون هفتم)
عکاس خبری، ویراستاری: همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر هاجر(لژیون هفتم)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون شانزدهم)
همسفران نمایندگی میرداماد اصفهان